Münafıklar yaptıkları onca ahlaksızlığa rağmen kendilerini dürüst, temiz kalpli, iyiliğin sembolü olarak görürler.
Münafıkta dava aşkı diye bir konu yoktur. O geleceğini, dünyasını, rahatını düşünür. Peygamber (sav) İslam'ın yayılmasını, İslam'ın hakim olmasını, Müslümanların rahat olmasını, güvenlik içinde olmasını, zengin olmasını düşünürken münafık kendi pis, egoist, iğrenç menfaatlerini düşünür.
Münafık çok şeytanidir. Kendini yüceltmeyi ve üstün göstermeyi amaçlarken Peygamber (sav)’i de mahcup etmeyi amaçlar.
Münafığın kendi dar dünyasında menfaatçi karanlık bir felsefesi vardır.
Münafıklar en başta Resulullah (sav)'tan şüpheleniyorlardı. Her an aleyhlerine bir şey yapacak diye Ondan korkuyorlardı. Hiçbir hükmüne güvenemiyorlardı. Peygamber (sav)’in her hükmüne şüpheyle bakıyorlar. Kuşkucu olur münafık.
Münafıkların bütün hayatları cehennemdir. Her şeyden korkarlar, her şeyden şüphelenirlar. Ufacık bir kıpırtı münafık için çok tehlikeli bir şeydir.
Münafıklar klan halinde topluca yaşarlar. Hepsi birbirini putlaştırmıştır. O klanlarını da putlaştırır. O putun müthiş bir güce sahip olduğuna inanırlar. O puttan da ayrılamazlar münafıklar. Yani normal bir sosyal hayatın içine giremez münafık.
Münafık, insanların çoğunluğuna uyar. İnsanların çoğunluğunu ilah gibi görür. Devlet onun için puttur, kendi devleti değil, en büyük olan devlet. En güçlü olan kimse, en büyük put olarak onu görür ve ona bağlanır. Mesela şu an İngiliz derin devleti; ona bağlıdır.
Münafık müşriğin en gelişmiş, en şiddetli olanıdır. Kafirin en azgın olanıdır münafık. Klasik müşrikten, bilinen müşrikten kat be kat ileridir münafığın müşrikliği. Çünkü münafık her şeyi kendinin yaptığını ve her şeyi başkalarının yaptığını düşünür. Eşyanın gücüne inanır, insanların gücüne inanır, olayların gücüne inanır, toplumun gücüne inanır. Toplum onun için ilah gibidir.
Ben yaptım, ben ettim demek Allah’a iftiradır. Ayette Cenab-ı Allah, “Attığın vakit sen atmadın, Ben attım.” diyor. Ona öyle gösteriliyor. Mümin şirkten şiddetle kaçınacak, ömrü boyunca en dikkatli olacağı konuların başında şirk geliyor.
Sıkılma da, hüzün de şirkten meydana gelen rahatsızlıklardır.
Ben sabrettim diyor, sen sabretmedin Allah sana sabrettirdi. Ben çok sabırlıyımdır diyor. Allah sana o sabrı veriyor.
Sabır şirke karşı bir ilaçtır.
Her olayı Allah yaptığına göre Dost’un yaptığı her şeyde hayır vardır. Dost’un yaptığı hiçbir şeye üzüntü duyulmaz.
Allah’ın yaptığına inanıyorsan nasıl üzülüyorsun? Allah’ın yapmadığına inanıyorsan zaten mahvoldun demektir, Allah vermesin karşılığı cehennemdir.
Allah “hüzünlenme” diyor. Tavsiye zannediyorlar, farz hükümdür. “Korkma” farz hüküm, muhkem hükümdür. Açık emir, “Korkma”. Onun için Müslüman; hüzünlenmek, üzülmek bundan kaçınacak. Haramdır bunlar, mütevekkil bir Müslüman’ın yapacağı bir şey değil.
Tevekkül etmemek nedir? Şirktir. Acı neden oluyor? Şirk koştuğu için Allah tarafından ona ceza. Peşin ceza.
Allah’a tevekkül edilmediğinde korku ve hüzün şirkin cezası olarak insana verilir.
Gizli şirkten özellikle çok kaçınmak lazım. “Din Allah’ın oluncaya kadar” demek odur yani şirkten arınmış olarak, saf, halis olarak Allah’a teslim olmaktır.
PKK’nın temel inancı olan Darwinizm bilimsel olarak yok edildiğinde PKK biter, soluğu nefesi kalmaz.
Münafık kızdığında, heyecanlandığında küfre daha yakın olur. Ağzından küfür alametleri çıkmaya başlar. Daha üstüne gidilse doğrudan Allah’ı inkâr eder.
_12.jpg)
_11.jpg)
_02.jpg)
