 |


43.
SAKALLI AKBABA |
Sakallı
akbaba hayvanların etinden çok kemiklerini tercih eder. Bu
kemiklerde ilik bulunur ve bu besin bakımından oldukça zengindir.
Akbabanın bu kemiği kırıp içindeki iliği alabilmek için gerekli
kırma aleti yoktur. Fakat bu problemi başka türlü halleder.
Bir kemiği alır ve çıplak bir kayanın tepesine havalanır.
Sonra kemiği aşağı bırakır. Bu işlemi kemik ikiye ayrılıncaya
kadar en az 50 kere tekrarlar. Kuş, sonra bu kemik parçasını
alır ve yutar. Hayvanın midesindeki sindirim asitleri öylesine
güçlüdür ki kemiğin bir ucu daha akbabanın ağzındayken, midesine
giden kısım sindirilmiştir bile.
David Attenborough, The Life of Birds, s.116-117
|
 |
44.
KUŞLAR |
Papağanlar
ve balıkçıl kuşları kanatlarını temizlemek için bir çeşit
"toz" üretirler. Bu toz tüylerinin yıpranmış uçlarından
gelir. Bazı türlerde, güvercinler ve papağanlarda olduğu gibi
kuşun tüyleri arasına dağılmıştır. Diğerlerinde özellikle
balıkçıl kuşlarında bu tozlar küçük öbekler halinde toplanmıştır.
Tozun ne işe yaradığı henüz tam olarak anlaşılamamıştır, fakat
kanatların su geçirmezliğine yardımcı olduğu tahmin edilmektedir.
Beyaz balıkçıllar, pelikanlar ve diğer su kuşları kendilerini
kuyruklarının alt kısmındaki derilerinde yer alan bir bezden
salgılanan yağ ile yağlarlar. Yıkama, topraklama ve tozlamayla
tüyler tekrar uçuşa uygun pozisyon için hazırlanır.
David Attenborough, The Life of Birds, s.53
|
 |
45.
ÖRDEK VE KAZLARIN İNİŞ TEKNİKLERİ |
Ördek
ve kazların, küçük su birikintilerine ani inişler yapabilmek
için kullandıkları "özel teknikleri" vardır. Geniş
kanatlarının tüylerini açarak sağa ve sola savururlar. Tüyler
arasında oluşan boşluklardan geçen hava yüksek bir sese neden
olur. Hatta kanatlarını sırtlarına doğru kıvırırlar, bu da
hızlarını artırır. İniş yapacakları alana birkaç metre kala
kanatlarını düzeltirler ve bu şekilde kanatlar hava freni
görevi yaparak güvenli bir iniş sağlar.
David Attenborough, The Life of Birds, s.419
|
|
|
|
 |