Kibir

İnsanların kibirlenmesi mucizedir. Ruhu olmayan insan aczini fark etmez. Yerde gübre olsa yine anlamaz, kibir yapar. Ruhu olmayanları hiç önemli görmemek gerekir.

Bazı insanlar kibirli birini gördüklerinde onun yanında ezilmemek için kibirli olmak gerektiğine inanır. Liselerde ya da sosyal ortamlarda kibirli olan insanın yanında, aslında o kişiden nefret etmelerine rağmen, çok insan olur. Bu yüzden diğerleri de kibirli olmanın önemli ve kıymetli olduğunu düşünür. Halbuki kibir insanın kendisini aşağılayan ve küçük düşüren bir haldir. Kibirli insan yarı deli gibidir. İşte din olmadığında insan doğru değerlendirmede bulunamıyor ve garip ölçüler belirliyor, zik zak çizmeye başlıyor. Allah dinin önemini bir daha gösteriyor. Kuran ahlakıyla bakan bir insan meseleleri tam doğru olarak anlar.

Genç kızlar ve delikanlılar birbirlerini ön yargıyla değerlendirmesinler. Mutlaka kibir yapacak, mutlaka gurur yapacak, mutlaka mahcup edecek diye çekiniyorlar. Değer vermeyecek, bir şekilde küçük düşürecek diye çekindikleri için birbirlerine karşı gardlı oluyorlar. O zaman sevgisiz, saygısız, kim kimi daha çok küçük düşürecek, kim kimi alt edecek yarışı oluyor. İki taraf da sadece koz kazanmak istiyor. Bu koşulda dostluk olması, samimiyet olması mümkün değil. Bunun ortadan kalkması için iki tarafın da ortak bir anayasada, Kuran’da ittifak etmesi lazım. Kuran’ı esas almayan bir insana nasıl güvenebilirsin, nerede ne yapacağından nasıl emin olabilirsin?

Vakarda büyüklük değil kendine ve etrafına saygı iddiası vardır. Kibirde ise kasılma, cinslik ve ukalalık vardır.

İstişare etmek çok büyük bir nimettir. İstişare yaptığında tek bir beynin değil 5-10 beynin gücünü birden kullanırsın. Kibirli olan insanlar doğruyu bir başkasının görmesinden hoşlanmazlar. Bu ağırlarına gittiği için istişare etseler ve doğruyu görseler dahi kendi akıllarına uyarlar.

Kibirli insanın akli dengesi yerinde olmaz. Yüzünde de çok itici bir ifade vardır. Allah böyle insanları yüzünden anlamamız için yüzlerini iticilikle damgalamıştır.