Di pergala kevneşop de li hember hev ger dem nedilovan in, bi he re li kesên ketî dixin, çavnebar in û naxwazin yek û din hêzdar be.
Pergala kevneşop her tim layengirê kesên xurt e û her gav tirsonek digere. Li hember kufrê gelekî lawaz e, her dem di bin bandora tiştên kufrê de dimîne.
Minafiqê yekem şeytan e. Rihekî nexweş, pozbilindî û quretî di şêwaza şeytan de tim heye.
Jidilbûn kêfdar e. Bona laş jî noş e. Jidilbûn mirovan rihet dike. Dema ku jidil nebe, hişê mirov diqerime.
Em aramiyê di baweriya Xwedê de dibînin ne di madiyatê de. Mal û milk bona xizmeta Îslamê hene. Pere na, îman aramiyê tîne.
Minafiq hezkirinê nizane. Bona acizkirina Misilmanan hezkirinê derdixe pêş. Birayên Ûsiv jî digotin em jê hez dikin.
Tişta ku minafiq herî zêde hêrîş dike, Pêxember û îmamê wê demê ye. Tim û tim li cem dima û tengasî derdixist.
Di heyama Pêxemberê me de minafiqek wek nûserê wî wahiyan hebû, tim li cem disekinî, ne bona hezkirinê bona ezîyetê dima.
Dema Pêxemberê me bona têkoşînê bang li bawermendan dikir, minafiqan digot ber germê meçin têkoşînê, xwe wek dilovan nîşan didan.
Minafiq wisa hizir dike ku ger ji Misilmanan dûr bisekine dê ji belayan dûr bimîne. Lê belê wisa dojeha xwe amade dike.
Ya rast minafiq mîna maşîneyekê ye. Şeytan ji wan re çi bifermîne, gorî wê tev digere. Bi fermana şeytan dimeşe.
Munafiq xwe wek herî bilind û jîr dibîne û heşa radibe Xwedê sererast bike, Qaşogiravî dersa merhemetê dide Xwedê.
Dê di rojên pêş me de bûyerên gelekî mezin biqewimin. Ew kesên niha di xewa manewî de ne, dê wê hingê ji ber şîdeta bûyeran hişyar bin.
Bedîuzeman dibêje li her sedsalê mehdî tê hêvîkirin, bi aşkere dibêje Seltanata Navendî li ku be dê ji wir ango ji Stenbolê derkeve.
Bedîuzeman: Li her sedsalê cureyekî mehdî hatiye lê belê ne ew mehdîyê mezin ê axîrzeman e, dê mehdiyê axîrzeman 3 peywiran tev bi cîh bîne.
Bona Misilmantî mînakek diyarkirine û dixwazin ku li her derê ew mînak hebe. Misilman mirovên herî nûjen herî kalîteyên cîhanê ne.
Misilmantî ne ew e ku tu nîmetên Xwedê neçêjî, Misilmantî li hember Xwedê radestbûn, hezkerî û henûnî ye.
Jin bi îmanê xweşik dibe. Xwedî îman yan na, wisa zanin ku jin xweberê xweşik dibin, ne wisa ye. Roja din dibe ku ji dest bikin.
Li Rojhilata Navîn li gelek deveran mirov li hember jinan bi nêrîneke hiv tên mezinkirin. Dema jineke sîngvekirî dibînin har dibin.
Xweşikbûna jinan, hezkirina jinan wek sûc dibînin. Tişta qedexe têkilîya jin û mêran a ne meşrû ye.
Yek taybetiya munafiqan jî ew e ku nankor in. Dema pêrgî tengasiyan tê, desr hilnade, dema tengasî diçe dîsa şûm dibe.