Divê HDP jidil be, bila nebêjin li dijî serokatiyê ne. Ya k udi beyannameye de vegotine, serokatiya herî berfireh e.
Alema Îslamê ti car naxwaze bifikire ku ev belayan ji ku tên. Dema ji Quranê ji Xwedê dûr dijîn, Xwedê aramiyê nade.
Zanist sedema bawerkirina Xwedê ye. Zanist rêya têgihîştina hunera Xwedê ye. Îmana jidil û durist bi deste aqil û zanistê di dil de cîh dibe.
Hîç ne normal e ku di meclîsê de jin gelekî kêm in. Divê herî kêm nîvê meclîsê jin be. Cîhê ku jin lê ye wek bihuştê ye.
Her kî be bila bibe, ger mirovek di sertên dijwar de behsa Xwedê bike, bo olê xîret bike, divê were destekkirin. Divê ev giyan belav be.
Hin mirov hene ku wisa bawer in ku kesên alim divê eksî û hêrs bin. Kesên zana rûnerm, xweşmîzac û têgihîştî ne.
Li ernîgariya Îslamê gelek zordarî li Misilmanan tê kirin, paşê jî dibêjin mirov çima xwe li tundiyê digirin. Heznekirin tundiyê tine.
Di gelek heyamên dîrokê de xwîn heye. Mirina Ermenan, mirina Tirk û Kurdan jî êş e. Mîna vê, reşerûpelên dîrokê gelek in.
Çand, pîrûpergal, huner û kalîteya kesên paşverû, û di seran ser de xwemezindîtina kesên nejidil mirovan ji ola Îslamê sar dike.
Dema ku tu diçî hecê, jin û mêr ligel hev îbadetê xwe dikin. Ew kesên ku dibêjin mêr nikare bi jinan re li heman deverê bimîne, bila vêya baş bifikirin.
Dilê jina bawermend, dikeve teqwaya kesan, xofa Xwedê ya kesan û hezkirina Xwedê ya kesan.
Jin hebûnek pîroz e ku di xwe de giyanê Xwedê dihewîne. Jinan wek tiştekî ceribandinê dîtin kirêtî ye. Xwedê jiyanek bêqedir dide wan kesan.
Ol hêsanî ye. Xwedê radigihîne ku dê mirovan di hêsaniyê de serkeftî bike. Ew kesên ku jiyana bi ol nebaş dibînin, şaş dizanin.
Bingeha sedema ku alema Îslamê evqas êşê dikêşe, dûrketina ji Quranê ye. Xwedê aramiyê nade wan kesên Quranê kêm dibînin.
Ew jiyana ku wan li ser navê Îslamê ava kiriye, cîhanê wek dojeh dike. Xwedê jî ji me dixwaze ku em cîhanê bikin bihuşt.
Sebir yek ji girîngtirîn nîşana hezkirinê ye. Ger nikare sebir bike, wisa ne hezkirin tune ye. Dema ku sebır tune be, hewes e ne hezkirin e.
Tenê gilîyekî Bedewê Cîhanê Pêxemberê me li Misilmanan hebû, dibêje Quran tik û tenê hîştine. Belaya li serê Misilmanan ev e.
Gotina “qantiran xwe kuştîye” tê wateya li hişê gel tinazkirinê. Divê êdî li Tirkiyê mantiqên wiha neyên bihîstin.
Kesekî ku nîkaribe hebûna Xwedê bibîne, dê çawa xweşikiya qûlan bibîne? Kesekî ku spasiya Xwedê neke, dê çawa spasîya evdan bike?
Xiristiyan, Ermen, Cihû xweşikîyên Tirkiyê ne. Bila perestgehên wan vekirî bin, em çinginiya zengilên dêran bibihîzin, hemû yên me ne.
Federasyon derîyê sîstemek wisa vedike ku yekcar pêşî li Yekîtiya Îslamê digire û ava nebe. Kesek nikare berdêla vê yekê bide.