Helal û heram di Quranê de aşkere ne. Di vê mijarê de xeynî Quranê pîvan tune ne.
Pirtûk yek e, helal û heram jî heman in. Ger helal û heramên 4 mezheban cuda bin, di wir de şaşîyek heye. Divê neyê paşguhkirin.
Şehwet bi nîyetê ve ye. Jin jî dikare ji mêran karîger be. Hema dixwazin li jinan zordariyê bikin. Bawermend serwext divê.
Lev hezkirina Misilmanan û wek bira jiyankirin esas e. Dema ku di navbera wan de gengeşîyek derket, divê xîret bikin û çareser bikin.
Ne mumkûn e mirov fem bike ku vê şêweya bêyom, bêhezkirin û nedilovan ji ku tînin û ewqasî jî di hundurê xwe de dihewînin.
Misilmanên ku li gorî Quranê dijîn hev nakujin. Exlaqê muşrîkandibe sedema mirinan. Jiber exlaqê muşrîkan lihev nefret dikin.
Divê dengê wan kesên ku li Başûrê Rojhilatê bi hişyariyan gefan li birayên me dixwin bi qanûnan ve bi awayekî baş li wan were vegerandin.
Heya ku li Başûrê Rojhilat zordestiya PKKê ya li ser gel neyê xelaskirin, heya ku her kes bi dilrihetî çalakiyên xwe nekir şaristanî çê nabe.
Ew hişmendiya ku gel biçûk dibîne, gelekî Kurd û oldar çewisandin. Ne mumkûn e ku mirov sedema wan a ku gel biçûk didîtin fem bike.
Nabe ku mirov şerê di navbera Misilmanan de temaşe bike û dilxweş be. Ger şaşiyek hebe, ev bi şîretan û bi desteka pêwîst ve tê duristkirin.
Hemd jî peyva hezkirinê ye. Ji hemdê Xwedê re şukurkirin, tê wateya “Xwedê ez gelekî ji te hez dikim û gelekî spas dikim”
Daxistina Xwedê ya Quranê rehmet û nîmeta Xwedê ya ji hezkirina me tê ye.
Di navê Xwedê yê Qehar de jî hezkirinek veşarî heye. Qehirandina xwe ya kufrê ji hezkirina bawermendan pêk tê.
Yên paşverû hewil didin ku heşa Xwedê wek zulumkarekî nîşan bidin. Xwedê zulmê li bendeyên xwe nake.
Ne ku bi sedan parastvanan ve li herêmê bigerî, ya girîng ew e ku her kes û welatiyên ji rêzê jî di bin ewlehiyê de bin.
Dewlet wan kesên ku bi çeka xwe gefan li gel dixwe, digire û cezayê dadî çibe didê. Ger ev neyê kirin, ne mumkûn e ku ewlehî çêbe.
Berhevkirina çekên wan kesên ku berê çeka xwe dide gel, berpirsyariya dewletê ye. Divê ev zordariya li herêmê li ser gel were rakirin.
Ew soza “temambûna nîmetan” a ku dane pêxemberan dê bi saya Hz. Mehdî û Hz. Îsa pêk were. Dê exlaqê Îslamê bi temamî serdestê cîhanê be.
Li şecereya Pêxember nefretkirin exlaqekî ku Xwedê jê heznake ye. Mirov li wan kesên zordar hêrs dibe, li hemû Benî Îsraîl hêrs nabe.
Birayên Ûsiv him bêexlaqiyê dikin dafikan çêdikin him jî xwe wek kesên salih nîşan didin, ev hişmendiya paşverûtiyê ye.
Yên paşverû nepenîtiyê û demagojiyê baş dizanin. Li rûyê te dikenin lê belê dafikan çêdikin. Di dawiyê de her car dafikên wan li serê wan diale.