Münafık çirkeflik yapmak için bahane arayacağı için münafıkla çok zekice ve akıllı konuşmak lazım. Yani bahane bulamayacağı, ahlaksızlık yapamayacağı, saldıramayacağı gibi konuşmak lazım.
Münafığa mesela yemek getirirsin onda kendi aleyhine bir şey bulur. Bir hediye alırsın aleyhine bir şey bulur. Bir soru sorarsın onu da aleyhine düşünür. Eleştiri yaparsın aleyhine düşünür. Aklına gelen her şeyi aleyhine düşünür. Onunla ilgili de bu sefer çirkeflik yapar, pislik yapar. Münafığın huysuzluğu, ahlaksızlığı oradan gelir.
İslam’a hizmet, Allah’a Kitab’a hizmet münafığın en ıstırap duyduğu konudur. Çünkü Allah’tan nefret ettiği için haşa Allah’a hizmet etmek istemez. Peygamber (sav)’den nefret ettiği için dine hizmet etmek istemez. Müslümanlardan nefret ettiği için Müslümanlara yardımcı olmak istemez.
Münafık akşama kadar boş işlerle uğraşır. Etrafı seyreder, televizyona bakar, sokağa bakar. Zamanın geçmesini bekler. Çünkü İslam’a hizmet etmeyi enayilik olarak görür. Allah’a karşı öfkeli olduğu için haşa İslam’a hizmet etmek münafığın çok ağırına gider.
Münafığın günü hep boş işlerle geçer. Münafığı tanımada bir yöntemdir bu. İşte saçına nasıl şekil vermesi gerekir? Hangi kıyafeti giyecek? Akşama kadar bunlarla uğraşır. Din iman ilgilendirmez münafığı. Hafakan basar. En bunaldığı konudur münafığın.
Münafıklar çok bilgili olurlar. Ama münafık, Kuran ile ilgilenmez. Münafığı sıkar, utanır Kuran’dan İslam’dan. Ama mesela ateist entel bir yazarın kitaplarını okumayı çok önemli ve sükseli görür.
Münafık hep böyle gezme tozma peşindedir. Oturup Kuran okumak, İslam’ı tebliğ etmek, zora girmek istemez. Bilinçaltında çok güçlü bir duygudur; İslam’ın dışında her türlü kitabı okumak ister. Genel kültüre çok önem verir münafık. Mesela Afrika’da Otantolar ne yapar? Alakasız şeyler. İslam’ı Kuran’ı öncelikli almaz. İman hakikatlerini öncelikli almaz, boş şeyleri alır. Çünkü onunla züppelik, sükse yapacak.
Münafığı Müslümanların içindeyken göndermeye kalkmak komadaki bir adamın fişini çekmeye benziyor. Komadaki adamdan hiçbir zaman ümit kesilmez. Fişini çekmek olmaz. Komadan çıkıncaya kadar beklemek lazım. Ama bazen hiç komadan çıkmıyor, komadayken ölüyor. Öyledir münafık da.
Münafık Müslümanlardan ayrılıp küfre gitmek için sürekli konu arar, fırsat arar. Fırsat vermemek lazım. Ama gerçekten münafıksa zaten bünye onu atar kendinden. Sen ne yaparsan yap atar. Sabretmez de sen direkt göndermeye kalkarsan bu günah olur. Bu olmaz. Sabredeceksin, çünkü belki şifa bulabiliyorlar. Münafığı tedavi etmek lazım.
Münafık, Müslümanlarla küfrün mücadelesini bir arenada izliyor gibi izler. Kim kimden daha üstün; eğer küfrün üstün durumda olduğunu görürse Müslümanlara müthiş bağlanmış gibi görünürken aniden küfre kendini atar. Çok alçaktır münafık. Bir anda onların adamı olur.
Münafık küfre yardımda, küfre destekte çok ustadır. Münafıklarla ilgili ayetlerde, münafıkların küfre müthiş istihbarat sağladıkları ve destek oldukları, ama küfürde bir zaaf gördüklerinde de onlardan hemen kaçtıkları belirtiliyor.
Mehdiyet sevgi üstüne kuruludur. Mehdiyet hep sevgiyi, merhameti, dostluğu ve kardeşliği ister. Münafık sistem, deccaliyet sistemi de tam tersidir.
Münafık kendine adaletsizlik yapıldığından emindir, o yüzden müminlere karşı çok kinlidir. Küfrün de çok adaletli olduğunu düşünür, küfrü över.
Münafık Müslümanlara bulaşacak bir konuyu mutlaka bulur, içi sürekli kaynar. Hiç razı olduğu, Allah’a hamd olsun dediği durum olmaz. Hep Müslümanlardan şikayet edeceği bir yön bulur.
Mehdiyet anti münafık bir harekettir. Münafıklığın zıttı bir harekettir.
Münafığın belirgin bir ahlaksızlığı; küfre uşak gibi hizmet eder, onlar için deli enerjisiyle her türlü fedakarlığı yapar; mümine de eziyet olsun diye elinden geldiği kadar her türlü işini yaptırmak ister.
PYD, PKK’nın ad değiştirmiş şeklidir. Stalinist, komünist, Türkiye’nin bölünmesini isteyen alçak kahpe bir yapılanmadır ve doğrudan Öcalan’a ve Kandil’e bağlıdır.
Münafık ilk fırsatta eski inancına, eski yaşantısına geri dönmek ister, kafası hep küfürdedir. O düşünce beyninden hiç gitmez. Müslüman olduktan sonra mesela eski çakallığı, eski ahlaksızlığı, eski maceraperestliği, eski haysiyetsizliği, eski namussuzluğu neyse ona dönmek ister. Unutamıyor o küfür hayatını, dönüp dolaşıp yine aynı noktaya geliyor.
Peygamberimiz (sav) gece kalkıyor, münafık da hemen yılan gibi sessizce akıyor Peygamber’in yanına. Gündüz kalkıyor, gündüz yanına geliyor. Hiç boş bırakmıyor. “Çok seviyorum, çok saygı duyuyorum” diyor halbuki amacı istihbarat.
Münafık, Kuran ayetlerindeki uyarıları hiç üstüne almaz, hep kendine hüsnü zan eder. Tüm samimiyetsizliğine, ahlaksızlığına rağmen ahirette de çok iyi olacağı kanaatindedir. Halbuki Allah ahirette cehennemin en alt tabakasında olduklarını bildiriyor.
Yüzsüzlük münafığın ana özelliğidir. Münafıklarla ilgili ayetler okunduğunda münafık üstüne alınmaz, hiç onunla alakası yokmuş gibi davranır, çok hayasızdır. Halbuki müminin münafık alametlerinden içi titrer, yani çok korkar.
_02.jpg)
_11.jpg)
_15.jpg)
_12.jpg)
