TÜM ESERLER
Münafıkların hepsinde aynı karakteri görürüz. Münafıklar hep küçük azınlıklar halindedir. Hep yalnız, hep başarısız, içine kapanmış, eşek gibi çalışan ama eşek leşi gibi sürünen ve eline hiçbir şey geçmeyen, yalnız yaşayan, içi sıkılan, ezik, aşağılanmış, kirli, çökmüş pislik görünümlü mahluklar olarak devam ediyorlar. Müminler ise canlı, neşeli büyük bir topluluk halinde devam ediyorlar. Münafıklarda şedidlik gittikçe artar, ama Allah “Size, dille çirkinlik yapmak dışında hiçbir zarar veremezler” diyor. Gerçekten de tarihteki tüm münafıkların domuz gibi bağırmalarının dışında, ağızlarından lağım akması dışında hiçbir şey yapamamışlardır. Sonunda da hep rezil olmuşlardır, aşağılanmışlardır. Allah onları kepaze duruma getirmiştir. İnsan içine çıkamayacak, kimsenin yüzüne bakamayacak duruma gelmişlerdir. Her yerde onursuz, haysiyetsiz, İngiliz derin devletine uşaklık yapmış alçaklar olarak yaşarlar. Müminler ise güçlü, sıhhatli, neşeli, dinamik büyük bir topluluk olarak hep dinçtir.