Divê em bi her awayî pêk bînin ku birayên me Kurd rihet bin. Bila TOKÎ taxên nû ava b,ke, bila birayên me Kurd kêfxweş bin.
Xwişk û dayîkên Kurd tim ciwanmerd in. Şewitandina mizgeftê teqez qebûl nakin. Hemû canên me ne.
Bila rêya me pirên me nebin lê bila her tiştê zarokên Kurd hebin, bila canên me Kurd zivistanê li derve nemînin. Bila her tiştî ewilî bidin wan.
Ji ber tunebûna hezkirinê ne bona Kurdan ne jî bona awareyên Sûrî dixwazin alîkarî bên kirin. Xwedê wan ji belayê xelaske.
Şehîdbûna zarok û jinan van kesan eleqedar nake, tenê pereyê qezenc dikin bala wan dikêşe.
Bona ku bazirganên çekan dewlemend bin, veşarên çekan kêm bin li ser Rojhilata Navîn mîna baranê bombe dibarin
Di her hêla jiyana Pêxemberê me de exlaqekî bilind heye. Efûkirineke ecêb û aramîyeke mezin heye.
Hişê derewkaran ditevize, teqez hêz nake ku olekî ava bike. Belavbûn û nakokiyên mezin çê dibin. Di Quranê de nakokîyek jî tune ye.
Pêxemberê me mirovê herî şirîn, herî dilovan, herî aram, herî efûker, herî durist, herî jidil û herî dilfireh bû.
Dema mirov bi Quranê re têkildar be hişmendî pêş dikeve, Ji xeynî vê jîrbûn heye lê belê hişmendî nabe
Yên bawermend nîşanên veşarî yên Xwedê dibîne. Xwedê teqez alîkarê şopînerên xwe ye. Ev yarmetî mûcîze ye.
Ji ber ku em dizanin her tişt ji vîna Xwedê tê em evqas aram in. Xwedê rêya wan kesên li ser xêrê ne vedike wek mûcîze.
Divê hêrsê bilind nekin. Dema hêrs tev rabû gelek caran civak dîn dibe, divê rê nedin vê yekê. Tim aramdar bin.
Her şaxa zanistê hebûna Xwedê nîşan dide. Wan wisa zanîn ku dê zanist mirovan berve ateîzmê bihere, berovajî pêk hat. Hebûna Xwedê nîşan da.
Zanist her ku diçe zêdetir hêza Xwedê ya bêhempa nîşan dide. Hebûna proteîna tena serê xwe nîşanek nûwaze ye.
Divê em li ser tirsa materyalîstan a derbarê rastîya ku ronîya zanistê nîşan dide de bisekinin. Ji ber ku zanist Xwedê nîşan dide ew ditirsin.
Hezkirina girêdayî berjewendîyan wek taybetîyek heywanî ye. Mirov bona hezkirinê her cure fedakarîyê dike, dikeve her talûkeyê.
Dema helwestek wiha heywanî be, Xwedê jî mirovên wek wan rastî wan tîne, bi zor û zehmetî dijîn.
Gelekî mirovan dil dikin ku herkes li wan fedakarî bike lê ew tim xweperest bin, vê yekê jî wek mafekî dibînin.
Coşeke ku îman dide mirovan heye. Fedakarî bi coşa îmanê ve tê kirin, exlaqê baş bi coşa îmanê ve tê nîşandan.
Ger mirov xwe berde demildest diweste, xweperest dibe, bi hestek ajalî ve tev digere. Bawermend bi hişê îmanê ve ber xwe dide.