Ew birayên me yên li Başûrê Rojhilat çalakiyên Rojbûna Pêxemberê me lidardixin karekî gelek baş dikin. Ew şêr in. Her zêde bin.
Zêdetirê gencan bihêrs û hêrîşkar in. Polîtîkaya taybet a hezkirinê pêwîst e. Divê hezkirin di mexderê de be. Heznekirin telef dike.
Wisa zanin ku çiqas tinazên xwe bikin dê ewqas xwedî kesayet bin. Kesê hezkirinê nizane nabe xwedî kesayet jî.
Hema carekî jî bilêvnekirina hezkirinê nexweşîyê çê dike. Her ku hezkirin tê bilêvkirin firehî dibe.
Ew kesên dibêjin her der tije nefret e, bila carekî jî peyva hezkirinê bilêvbikin ku mîna gopalê Hz. Mûsa hezkirin nefretê daqurtîne.
Gelek nivîskarên çepgir carekî jî tundîya PKKê rexne nakin, lê dibêjin em alîgirê aştîyê ne. Ev ne tiştekî wîjdanî ye.
Dibêjin em aştîyê dixwazin em li dijî terorê ne, bila bona PKKya komunîst jî tiştekî bêjin. Bi piştgirîya PKKê ve aştî nayê xwestin.
Ger şaşîyeke mirovekî hebe, şûna ku bê qewirandin divê were qezenckirin.
Divê zewicandina keçên xama bi kesên ku ew naxwazin ve were qedexekirin.
Tu her cure tiştên neyînî bêjî û hezkirinê nebêjî nabe. Çareya bobelatên li cîhanê hezkirin e. Bila her kes zimanê xwe hînê hezkirinê bike.
Ew kesên ku dibêjin bila jin nekenin, azad nebin bona xwe jî her cure azadiyê maf dibînin. Ev nêzîkatîyek gelekî bêexlaq e.
Xwedê dibêje sebirkin, bona sebirkirinê divê cîh hebe ku em vê îbadetê pêk bînin. Bersiva baş a gotina nebaş sebir e.
Dijwarkirina olê modeleke êşê bide hemû mirovatîyê ye. Çimkî mirov çiqas ji olê dûr keve ewqas êşê dikêşe. Ol hêsanî ye.
Ol rihetî ye, şadî û hêsanî ye. Tu dikarî nîmetên Xwedê bi awayekî helal bixebitînî. Her tiştî sûc nîşandan civatê nexweş dixîne.
Dijwarkirina olê zordestî ye. Hay ji xwe tune ne vê zordestîyê dikin. Kesên olê dijawar dikin, olê bi berve dojehê dibin.
Divê em rûyê Îslamê yê ronak li wan kesên ku Misilmantîyê wek pergaleke rûgirtî, bêhezkirin, ji jinan dûr û tirsnak zanin nîşandin.
Divê em rûyê Îslamê yê ronak li wan kesên ku Misilmantîyê wek pergaleke rûgirtî, bêhezkirin, ji jinan dûr û tirsnak zanin nîşandin.
Têkilbûna kesên bêbawerî tiştekî talûke ye. Her mirov dê tik î tenê derkeve pêş Xwedê. Ji mirovan bandorbûn kêr nayê.
Ger perçebûn çêbe, avabûna Yekîtiya Îslamê nepêkan dibe. Jiber vê yekê em li Başûrê Rojhilat destûr nadin modelek komunîst wek Koreya Bakur
Ger em perçebûnê qebûl bikin, em di bin zulma komunîst de binpêbûna birayên me Kurd ên ku çend salan hatin çewisandin jî qebûl dikin.
Li herêmê xeynî Yekîtiya Îslamê ti çare bo miletekî tune ye. Divê Barzanî jî vê talûkeyê baş bibîne û xwe bi Yekîtiya Îslamê bigre.