Têkoşîna li hember PKKê bi rawestandina perwerdeya Darwînîst ve guncav e. Divê perwerdeya dij komunîst were dayîn, heta ev nebe nabe.
Serbestberdana kujeran tê meneya nebûna tiştekî wek huquqê. Min kesek kuşt, 10 milyon îmze berhev bikin, û berdin. Ev yek nabe.
Ew kesên ku dibêjin Ocalan dixwaze çek werin berdan lê Qendîl naxwaze, dibin çoyê şer. Gelekî aşkere ye ku ev lîstok e.
Newêrekiya gelek nivîskarên rastgir zêde ye. Ji têkoşîna dijwar a li hember bêxwediyê jî bêhempa ditirsin.
Dema ku xofa Xwedê tune be wefa jî nabe, wefa tune be hezkirin jî nabe. Yek ji giliyên mirovan bêwefatî ye.
Xweşikiya ku hemû bingeha hezkirinê ava dike xofa Xwedê ye. Sebir, kûrahî, wefa tim bi îman û xofa Xwedê ve çê dibin.
Di bingeha nêhezkirinê de qelsiya îmanê heye. Ew kesên ku bi çavên îmanê nanêrin, teqez nabin xwediyê kûrahî û bengîniyê.
Jiber ku îman qels e, her ku diçe ku hêvî dike ku aram be, lê belê êş û elema wî her zêde dibe, bi wî/ê re digere.
Jiber ku bê hezkirin, bêdilovanî û bêmirovayetî mezin bûne, ji tundiya li hember jinê natirsin. Peyva ku jinan aciz bike jî nayê gotin.
PKK dibêje ez ê bi çek, top û tivinga xwe ve li herêma Kurdan bibin xwedî hêz, dê gelê me bi qanûn û dadê ve li hember spartineke wiha bisekine.
Bila PKK dev ji daxuyaniyên acizkirina gelê Tirk û ceribandinan berde. Dê dawiya dawî gelekî poşman be.
Bila tu kes bêhûde dilê xwe xweş neke, kujerên şehîdên me serbest nayên berdan, Tirkiye perçe nabe. Ev bêexlaqî nabe.
Newêrekî heram e, kêrî Misilmanan nayê. Misilman qisaweta pêşeroja xwe nake. Pêşeroja welat û niştiman girîng e.
Bila tu kes bêşerefiyê nespêre gelê me. Teklîfa ku dibêje bila Ocalan serbest were berdan û bîla federasyon were bê şerefî ye.
Ger PKK propagandaya bê ol û bê Xweda wekî dilê xwe bike û birayên me nikaribin teblîxê bikin, jîyanek wisa teqez nayê qebûl kirin.
Li Başûrê Rojhilat hawirdoreke ku welatî nikarin bigerin û PKK tundîyê dike heye. Divê ev polîtîkayên teslîmbûnê bi dawî bin.
Hemû pereye cîhanê diçe çekan, piranîya mirovan di tunebûnê de dijîn.
Bengînî gelekî li jinana tê, tişta ku jianan azad dike bengîn e.
Bersiva tundîyê ne tundî ye. Divê bi hişmendî bi şewqetî hewl bidin ku mirovên bi fikrên din werin rizgarkirin.
Rêya ku dê were sepandin hezkirin, şewqet û aqilê Quranê nîşan daye ye. Li cîhê ku Quran ne desthilat e, tundî desthilat e.
Xwedê hemû cîhanê bi berve Mehdîyetê dişîne û kesek jî nikare bibe asteng. Gelek însan jî hay ji vê yekê tune ye.