5 - Harun Yahya

MENSEN DIE ZICH HEBBEN BEKEERD OF

WIENS GELOOF IS VERSTERKT DOOR

DE WERKEN VAN HARUN YAHYA

Een van de waardevolste elementen die het algemene effect van Harun Yahua’s werken laten zien, is het grote aantal mensen die zich hebben bekeerd of wiens geloof versterkt is. Veel lezers sturen brieven en berichten over dit onderwerp. Het aantal voorbeelden die hier zijn getoond vertegenwoordigen slechts een paar voorbeelden van deze grote invloed.

Ik lees al uw boeken in het Russisch. Ik woon in Siberië. Mijn vrouw is Russisch. Met de hulp van uw boeken en de Koran heeft ze de Islam als geloof gekozen. Ik ben erg tevreden dat er zo’n waardevolle persoon bestaat, die ons geloof uitlegt in het licht van de Koranverzen en ons het ware pad laat zien. Moge Allah uw streven nog groter maken en de inwerking op de mensen nog groter worden.

Mohammad Arif – Riyadh

Moslim zijnde, is mijn geloof door uw boeken veel sterker geworden. Moge Allah u belonen. Ik wil wat ik heb geleerd met miljoenen moslimbroeders delen die geen Engels begrijpen. Daarom vraag ik uw toestemming om een aantal van uw werken te mogen vertalen naar de Hausa taal, mijn moedertaal en een van de talen in Afrika. Ik ben een advocaat en weet dat ik uw toestemming nodig heb. Ma'assalam.

Nuraddeen Ayagi - Nigeria

Beste. Ik ben een moslim uit Kosovo. Hoe mijn leven eerder was is onbelangrijk. Maar dankzij Harun Yahya’s boeken voel ik me “zelfs meer” Moslim. Hierdoor ben ik begonnen regelmatig de gebeden te verrichten. Eerder deed ik dat niet regelmatig. Er was duisternis voor me, en nu zie ik de waarheid. Dankzij de boeken van Harun Yahya bekijk ik de wereld op een andere manier. Met de hulp van Allah ben ik bezig een boek te vertalen van Engels naar Albanisch. Ik zal het naar u opsturen, zodat Albanische lezers er profijt van zullen hebben. Ik wens u het allerbeste.

Ali Avdiu - Kosova

Na zelf een aantal boeken van Harun Yahya te hebben vertaald voelde ik dat mijn geloof sterker was geworden, en ik beloofde plechtig, om als Harun Yahya, mijn leven aan Allah te wijden. Als Allah het wil, zullen de werken van Harun Yahya een verandering teweegbrengen in Thailand net zoals verandering plaatsvond in de Turkse gemeenschap de laatste jaren.

Zaki - Thailand

Hallo, Ik heb me onlangs bekeerd tot de Islam. Dankzij Allah. Mr. Yahya’s werk heeft hier een grote rol in gespeeld. Daarom zou ik hem willen bedanken. Ik sta versteld van de helderheid die ik heb gekregen d.m.v. de onderwerpen zo duidelijk uitgelegd door Harun Yahya, en miljoenen andere mensen die nog steeds verward zijn door deze kwesties… Bedankt voor uw tijd.

Tom Malies

Ik heb net de Ineenstorting van de Evolutietheorie gelezen, en het is geweldig. Iedere vraag waar ik over na heb gedacht (over onderwerpen die we in biologielessen op de middelbare school behandelden) en waar ik nooit een antwoord op kon vinden zijn nu beantwoord. Het duidelijkste daarvan was de opbouw van immuniteit van bacteria tegen antibiotica. Bedankt voor het zo duidelijk maken van uw boek, en bovendien gratis. Dankzij dit, is mijn geloof in God nog sterker geworden.

Christopher

Masha Allah, dit is een erg mooie website. Uw werk is heel nuttig voor me geweest. Vooral het boek "The Truth of the Life of this World" heeft me waarlijk geïnspireerd om met Allah in contact te komen. Ik vind het erg nobel van u dat u video’s, audio’s en complete teksten gratis beschikbaar stelt. Veel mensen zijn erin geïnteresseerd Allah te leren kennen, maar kunnen toegang tot deze informatie niet betalen. Jazakhallu khair, moge Allah u rijkelijk belonen voor al uw moeite en doorgaan u de kracht en de mogelijkheid te geven om de Islam te verspreiden naar alle hoeken van de wereld.

Sr. Rahmah - Nigeria

Ik heb een hoop van uw werk gelezen en bekeken... Ik heb tijden naar de waarheid gezocht maar kon die nergens vinden... mensen zeiden dingen maar dat klopte niet... uw boeken en artikelen kloppen als een bus... Hartelijk dank voor alles wat u voor mijn religie doet... Moge Allah u zegenen met al Zijn Zegeningen en ons standvastig laten blijven... Mogen wij allen in de zonneschijn van de Koran verblijven en moge de Islam in de wereld heersen.

Sardar Umair Ali Khan Saddozai - Pakistan

Ik ben blij u te kunnen schrijven en u te informeren dat het meer dan een morele plicht voor me is om tot hulp te zijn. Ikzelf heb ontzettend profijt gehad van de werken van Harun Yahya. Onlangs heb ik meer dan dertig boeken die me erg interesseren gedownload, en ik houd er altijd van ze te lezen. Deze verslagen hebben een grote uitwerking gehad op mijn geloof in Allah want er was een tijd dat ik, ondanks het feit dat ik goede kennis heb van Kitab Was-Sunnah, en ik les heb gegeven op vele Islamitische scholen en deel heb genomen aan vele publieke Islamitische lezingen, verrichtte ik alleen mijn vijf dagelijkse gebeden, niet omdat ik geloofde in waar ik mee bezig was, maar alleen hopend dat er een dag zou komen dat Allah Ta’ala de waarheid aan me zou laten zien. Dit is omdat ik in grote verwarring verkeerde door die beweringen van Darwinisten, waardoor ik in dilemma raakte omdat ze tegenstrijdig waren aan religieuze uitlatingen. Maar nu; door Allah’s genade, ben ik door de werken van Harun Yahya in staat gesteld om mijn gezonde geloof in Allah Subhanahu Wata’alah te herwinnen en deze nutteloze, absurde en onlogische beweringen achter me te laten. Daarom is het mijn plicht om te garanderen dat ook anderen er van kunnen profiteren en een oprechte relatie met hun Schepper aangaan. Ik wil u zeggen dat ik als eerste zal pogen de voorzitter van de Muslim Students Society van Nigeria, Kaduna Polytechnic Chapter te contacteren en zien hoe ze me kunnen assisteren uw werken bekend te maken bij alle studenten in scholen door het hele land. Ik denk dat dat een goed begin zal zijn. Verder vertel ik u dat ik een hoop vrienden heb die in vele talen kunnen vertalen in Nigeria.

Musa Dayyib Harun - Nigeria

Salam, uw website heeft me geholpen een relatie op te bouwen met de Schepper van het universum, mijn geloof te bevestigen, en me de echte werkelijkheid van het leven te beseffen. Dank aan Allah en moge Allah u overladen met Zijn zegeningen voor uw nobele inspanningen.

Adam Elder - USA

Tot 2 maanden geleden waren ik en mijn vrienden vreselijke zondaars. We werden altijd door onze lage ego verslagen. Maar op een dag liep ik tegen de website van Harun Yahya aan en nam een kijkje. Ik bestelde de videoserie en bekeek ze samen met mijn vrienden. We zagen allemaal in dat we fout zaten. Als gevolg daarvan kwam het licht van Allah de Almachtige ons hart binnen. We hadden berouw en besloten van toen af aan enkel en alleen te leven om Allah te dienen.

Switzerland

Ik waardeer uw werk en uw studies zeer en vindt de films prachtig die gratis te downloaden worden aangeboden. Moge Allah u een grote beloning voor uw moeite geven en u het Paradijs vergunnen. Ik bid dat het niet enkel voor u, maar ook voor alle mensen die meehelpen in het publiceren van uw werken weggelegd is. Misschien is het u al opgevallen dat ik al een Moslim ben. Uw werken hebben echter een grote invloed op me, ze hebben mijn Iman in de Almachtigheid van Allah vergroot, en in zijn foutloze Schepping van de Wereld. Uw werken zijn boordevol compacte en goed begrijpelijke informatie, mashaAllah.

Bilal Chbib - Germany

Moge Allah u Zijn genade schenken. Ik woon in Albanie. Ik liep dankzij Internet tegen uw werken aan. Deze werken hebben mijn wereld veranderd. Ze zijn zo interessant en realistisch. Wat het meest invloed op me had was uw zienswijze van de verschillende aspecten van het leven in het licht van de Koran. U heeft ons veel dingen geleerd die we eerder niet wisten en heeft ons de mogelijkheid gegeven een beter begrip van waar geloof te verkrijgen. U heeft ons geholpen de Koran toe te passen. Uw werk is geweldig en ik wil u graag op dat gebied aanmoedigen. Moge Allah u Zijn zegeningen geven en u op Zijn ware pad leiden. Uw werken zijn de grootste referentiebron van alle bronnen die ik tot nu toe ben tegengekomen, en zijn me heel erg tot hulp om mensen in Albanie Allah te leren kennen en Zijn grootheid te begrijpen. U weet misschien dat de media en televisie in Albanie erg corrupte educatie geven, en dit heeft een grote invloed op kinderen. Ik denk dat uw materiaal de beste oplossing is op dit gebied. Ik ga uw werken voor kinderen lezen die ik een paar dagen geleden heb gedownload van het internet. Ik wil deze vertalen.

Altin - Albania

Salam Alaykum! Toen ik een aantal werken van Harun Yahya had gelezen en een aantal video’s van hem had bekeken, besefte ik dat ik de waarheid had gevonden, de waarheid waar ik al een tijd naar had gezocht, en werd gelovig. Eerder had ik een aantal vooroordelen over Turken en dacht dat ze niet de beste vertegenwoordigers van de Islam waren. Dat was voordat ik Harun Yahya kende… Harun Yahya is een godvruchtige Turk. Ik hoop dat Allah veel mensen naar uw pad zal leiden. Moge Allah kracht aan Harun Yahya en degenen die hem bijstaan geven. Moge Allah de gelovigen beschermen. Moge de zegeningen van Allah aan u worden gegeven.

Redouan - Germany

Ik ben heel erg door uw werken geinspireerd. Ze hebben mijn geloof in Allah aanmerkelijk versterkt. Ik wil al uw Engelstalige werken kopen. Kunt u me vertellen hoe ik dat kan doen?

Shamil Khan - Engeland

Groeten aan al mijn Moslim broeders. Dit is een verbazingwekkende oproep die mijn manier van denken heeft veranderd en me de waarheid heeft laten zien. Mijn dank aan de auteur voor het opzetten van zo’n website en zo levens van mensen te veranderen. Insha’Allah, zullen er veel meer mensen volgen die de waarheid zullen inzien. Er is geen god behalve Allah, en Mohammed (vzzmh) is Zijn boodschapper.

Noor-nahar Hoque - Engeland

I kan niet onder woorden brengen om u te vertellen hoe blij ik ben dat ik broeder Harun Yahya heb leren kennen. Ik kom uit een Katholieke familie en, Alhamdulillah, ik heb me 7 jaar geleden tot de Islam bekeerd. Harun Yahya’s artikelen waren tot veel hulp bij het zoeken naar de waarheid.

Jalil Al Biruani - Peru

Mijn naam is Amir Afridi en ik kom uit Pakistan. Ik heb uw werk gezien en geloof me, ik kon mijn ogen niet geloven, ik zag voor het eerst in mijn leven dit soort werk. Het was mijn geluk dat ik tegen een uitzending aanliep van uw programma op een tv zender genoemd Indus Vision terwijl ik aan het zappen was. Ik kan me zelfs niet voorstellen dat er zulk werk zou zijn voor de Islam. Omdat wat we vandaag de dag zien zijn allemaal saaie TV programma’s en wat boeken die we nooit lezen. Ik ben 22 jaar oud, en ik had twee problemen door het lezen. Door kennis begon ik te geloven dat Jezus, ‘Isa niet terug zal komen naar de wereld. En dat ieder levend ding door een evolutieproces tot stand is gekomen en ik heb zelfs mijn uiterste best gedaan om dat te bewijzen. Maar tot mijn grote verbazing vond ik uw website via de tv zender en ging op de website kijken en heb meteen een aantal boeken die mijn onderwerpen behandelen. Maar ik weet niet hoe ik mijn dank kan betonen aan Mr. Harun Yahya. Ik las zijn boeken over Jezus en over Darwinisme. Het heeft me totaal veranderd. Zijn werk is geweldig. Allereerst wil ik u en het team wat meewerkt. Vertelt u me alsublieft wat ik voor de Islam kan doen. Hoe kunt u mij helpen. En als laatste vertel Mr. Harun Yahya over mij, en dat hij iemand moslim heeft gemaakt door zijn werk. En niemand kan u iets geven voor wat je doet behalve de ene god Allah. Uw fan en dienaar.

Amir Afridi - Pakistan

Beste broeders in Islam, ik doe u hartelijke groeten van onze moslimbroeders die in Rusland wonen. Nadat we zijn bevrijd na 70 jaren van communistische onderdrukking, hebben de Russische Moslims hun eigen identiteit herwonnen. Ze ontdekten wat Islam en leven als een moslim betekent. Maar omdat het de mensen ontbreekt aan voldoende informatie en kennis om hun geloof te versterken, verkeren Russische moslims weer in moeilijke tijden. Dankzij Allah nadat uw boeken in het Russisch zijn vertaald, is het geloof van vele mensen in het licht van de wetenschappelijk bewijs erg gegroeid. Niet-moslims nemen de Islam aan nadat ze uw boeken hebben gelezen en (etnische) moslims met vooroordelen over de Islam zien in hoe onjuist hun vooroordelen zijn… Allah (VIH) heeft u als een gids naar het juiste pad gestuurd aan deze mensen, en de vertaling van uw boeken in het Russisch heeft mensen verlicht en is een middel voor rechte leiding. De oprechtheid en zuiverheid in uw werken verlichten de harten van mensen, werpt groot licht af en blaast het stof van vele jaren weg. Het aantal mensen in Rusland die de Islam als levenswijze aannemen groeit dagelijks, alhoewel er veel zijn die Islam gebruiken voor eigenbelang en voordeel. Onze bedoeling is niet te klagen maar slechts de moslimgemeenschap te verlichten. Als Moslims in Rusland hebben we misschien een grotere behoefte aan lectuur over de Islam dan andere landen. De Russische literatuur bevat erg weinig informatie, of anders staat het vol met vertaalfouten. Onze collega’s die een opleiding hebben genoten in Arabische landen zijn naar grote steden vertrokken door economische moeilijkheden, en geven daar les in de moskeeën en madrassas. Bashkortostan is rijk aan mineralen maar economisch gezien arm. Moslimgemeenschappen zijn niet in staat Islamitisch onderwijs te verstrekken door economische moeilijkheden, of ze hebben onder het gewicht van hoge belastingen geen andere keus dan te sluiten. We proberen de mensen te verlichte d.m.v. de literatuur die we hebben te gebruiken. Maar we zouden u willen vragen te helpen om deze service aan een breder publiek te kunnen geven. We wilden u vragen, als het mogelijk is, om uw boeken in de Russische taal te sturen, en videos en geluidsbestanden. Er is hier een Azeri broeder die in Turkije is opgeleid, en dankzij hem kunnen we wat Turkse werken lezen en begrijpen. We zouden graag de Turkse werken ontvangen die nog niet naar het Russisch zijn vertaald ontvangen. Ik hoop dat u deze verzoeken niet verkeerd opvat, maar hen met begrip behandelt. Onze grootste dank en respect voor alles wat u doet. Moge de genade en overvloed van Allah aan u worden gegeven.

Biktashev Ilgiz (Abdulhakk)- Russia

Ik stuur u dit bericht uit Burnley, Engeland. Harun Yahya’s werken inspireren me. Een tijd geleden dwaalde ik van het ware pad af. Dankzij broeder Harun’s website raakte ik terug op het ware pad. Ik zou hem graag in levende lijve ontmoeten en hem bedanken. Moge Allah u belonen.

Sami - Engeland

Ik ben een onlangs bekeerde tot de Islam en iemand heeft mij uw website aangeraden. Die is werkelijk fantastisch en vol met fantastische informatie. Harun Yahya heeft zeker geholpen om de overgang naar Islam een stuk gemakkelijker te maken.

Joshua Wilson - Engeland

DE PERIODE IN DE PSYCHIATRISCHE INRICHTING

IN ADNAN OKTAR’S EIGEN WOORDEN

Maras Aksu TV, 20 November 2008

Adnan Oktar: Het psychiatrisch ziekenhuis. Het gebeurde als volgt: Toen ik mijn boek “Jodendom en Vrijmetselarij” uitbracht en de pers me loofde, sloten ze me op voor iets wat ik had gezegd, namelijk: “Ik ben van het Turkse volk, van de Islamitische Natie.” Niets meer dan dat. Daar sloten ze me voor op. Ik bracht 9 maanden in de gevangenis door en werd daarna overgebracht naar een psychiatrisch ziekenhuis. Ik werd daar gedurende 10 maanden vastgehouden, in een oud gebouw dat over was gebleven uit de tijd van Sultan Abdul Hamid, met 300 geestelijk gestoorden, waaronder moordenaars. Ik mocht niet naar de tuin, noch mocht ik de telefoon gebruiken. Er waren echter moordenaars die dat wel mochten, maar voor mij was het verboden. Ik mocht zelfs niet met de doktoren en verplegend personeel praten. Tijdens mijn verblijf daar gebeurde het zeven keer dat een patiënt iemand vermoordde. Het was in andere woorden een vreselijke omgeving; een omgeving vol met agressieve geestelijk gestoorden. Na 10 maanden stond Allah toe dat ik kon vertrekken. Het psychiatrisch rapport was ongeldig verklaard door de hoge raad, 4e departement, maar de pers beweerde zelfs jaren later nog steeds dat ik geestesziek was. Ze suggereerden dat mensen mijn boeken niet zouden moeten lezen, omdat ik gek was. Maar het militaire hospitaal gaf een rapport vrij dat zei dat ik volledig gezond was, geestelijk en lichamelijk. Daarna verviel de pers in stilzwijgen, en de zaak was opgelost. De reden waarom deze operatie was uigevoerd, dat laat ik aan de discretie van het Turkse volk over. Ik bedoel, ik weet wat er gebeurde, maar ik laat aan het Turkse volk over het uit te zoeken.

Cay TV, 23 Juli 2008

Adnan Oktar: Ja, hij was hoofd van het ziekenhuis, de hoofd dokter. Hij waarschuwde me eerst via de artsen. Hij waarschuwde de dokters, en zij leidden dat naar mij. Toen ik begon te prediken, plaatsten ze me over naar een intensieve afdeling, die vol was met agressieve, gevaarlijke patiënten die nog niet waren behandeld. Nadat ik daar een tijdje vast was gehouden, dachten ze dat ik mijn lesje wel had geleerd en zou stoppen met mijn activiteiten, en ze haalden me na 10 à 15 dagen van die afdeling. Ze plaatsten me op een chronische afdeling. Ik ging daar verder met mijn activiteiten, ik predikte weer. Ze brachten me terug naar de intensieve afdeling, maar ze zagen dat ik me niet gewonnen zou geven. Ze plaatsten me ergens waar het vol zat met geestelijke zieken die mensen hadden vermoord. M.a.w. ze zetten me bij de krankzinnigste patiënten. Maar ze zagen dat ik niet veranderde, zodoende zetten ze me in een totaal gesloten afdeling. Er was daar een tuin. Het was een oud gebouw dat over was gebleven uit de tijd van Sultan Abdul Hamid. De plaats bestond uit een enkel stenen gebouw met 300 patiënten, geestelijk gestoorden die zelfs moorden hadden gepleegd. Daar zetten ze me tussen. Toen ze de deuren achter me sloten, zeiden ze: “Je zult deze plek nooit verlaten.” Ze zetten me in een soort cel en zeiden: “En geen telefoongesprekken. Je blijft hier.” Maar nu ging ik door met prediken tegen doktoren en verplegers. Ik predikte ook tegen de medische studenten die plachten te komen. Het had behoorlijk invloed op enkelen, en toen werd me ook verboden tegen doktoren en verplegers te spreken. Zo is het gebeurd. We hoorden dat Yıldırım Aktuna en een begeleidende delegatie naar onze afdeling in het ziekenhuis zouden komen. Er werden voorbereidingen gemaakt. Iedereen stond in de houding. Ik stond in de houding. We stonden allemaal in een rij; doctoren, verplegers, iedereen. Wijlen Yıldırım Aktuna arriveerde, en nadat hij een strenge, controlerende blik over ons had laten gaan vertelde hij wat ik niet mocht doen. "Als eerste, mogen hier geen vrouwen komen die een hoofddoek dragen,” zei hij. “Je mag hier helemaal niet prediken,” zei hij. “Je mag niet tegen de studenten spreken, noch tegen de doktoren en verplegers,” zei hij. “Tegen wie dan wel?” vroeg ik. “Je kan tegen de patiënten spreken, praat met hen,” antwoordde hij. “Ze kunnen niks begrijpen,” zei ik. Ze waren krankzinnig, begrepen niks. Sommigen bonkten met hun hoofd tegen de muur, anderen huilden en anderen rolden over de vloer. “Waar kan ik met hen over praten?” vroeg ik. “In dat geval, ga naar je kamer en mediteer,” ze hij. “Denk er over na waarom je hier bent. Dat zal je terechtwijzen,” zei hij. Ik zag dat ik niets kon doen.

Cay TV: Wat wilden ze van u? Waarom wilden ze dat u uw werk over Jodendom en Vrijmetselarij op zou geven?

Adnan Oktar: Ze stuurden me een belofte toen ik in het ziekenhuis verbleef. Ze stelden voor dat we beslissing van de rechtbank konden ontbinden, dat ze me een soort vergoeding konden betalen, als ik met mijn activiteiten zou stoppen, ongeveer 300 miljard in de tegenwoordige waarde schat ik. Natuurlijk sloeg ik dit af. “Geen sprake van. Dat is een verdorven voorstel, er is geen sprake van,” zei ik. Toen intensiveerden ze de zaak een beetje. Er was een patiënt die Hüseyin heette die de deur bewaakte. Zijn taak was om te zorgen dat ik niet naar buiten ging. Het was een stalen deur. Hij stond daar altijd te razen en te tieren, hij werd daar gepost. Hij liet alle patienten naar buiten gaan, behalve mij. Ze hadden hem gewaarschuwd. “Laat hem niet naar buiten gaan,” zeiden ze. Dat deed hij dan. Soms, heel zelden, lieten ze me naar buiten gaan met mijn moeder. Maar ik mocht geen telefoongesprekken voeren of met vrienden spreken als ik naar buiten mocht.

Kackar TV, 2 Februari 2008

Adnan Oktar: Ja, toen mijn boek Jodendom en Vrijmetselarij de eerste keer uitkwam was het het eerste begrijpelijke, overtuigende, op documenten gebaseerde, overtuigende en overeenstemmende werk over dit onderwerp. Eerdere werken waren niet geloofwaardig en toereikend. Maar er was geen sprake van het niet geloven van de originele documenten die in mijn werken zijn geïllustreerd, in het boek “Jodendom en Vrijmetselarij.” Het was volkomen geloofwaardig. Ze zagen dat mijn initiatief erg gevaarlijk was, en toen begonnen er andere dingen in de psychiatrische inrichting. Ze hielden me gedurende 10 maanden vast tussen volslagen irrationele geestelijke patiënten, die niet voor zichzelf konden zorgen, niet konden spreken of lopen, die met hun hoofd tegen de muur bonkten, huilden en over de grond rolden. En dat voor iemand bij zijn volle verstand…

Kackar TV: Wat deed je m.b.t. eten en drinken in die periode?

Adnan Oktar: Mijn moeder bracht gewoonlijk eten. De geesteszieken kwamen dan aanrennen en pakten het eten uit haar handen. Ze waren irrationeel, gek, en niet in bedwang te houden. Omdat mijn moeder oud was kon ze die plaats niet zo goed verdragen als ik. Als een moeder, werd ze bleek, en daarna zag ik haar lichtgeel worden toen ze die krankzinnigen daar zag. Maar toch moest ze nog door de afdeling om mijn eten bij me te brengen. Een vrouw alleen, een oude vrouw, liep tussen al die geestelijke zieken door. Dat was een ware kwelling. Een op zichzelf staande daad van kwelling. Ik bedoel, het is nog tot daar aan toe dat ze mij kwellen. Maar waarom moeten ze een oude vrouw op die manier kwellen? Ze stak gewoonlijk de hele afdeling over om bij mij te komen. Ik zou nog veel meer kunnen vertellen, en ik heb slechts een deel beschreven. Ze dachten dat ze mij er onder zouden krijgen daar, maar zulke dingen krijgen mij er niet onder. Geen kwelling, noch gevangenis, noch bedreiging met de dood krijgen mij er onder. Het is hetzelfde als in de tijd van de Boodschapper van Allah (vzzmh). Zulke dingen matten een Moslim niet af. Het is zinloos een Moslim te zijn als je door zulke dingen wordt afgemat. We weten allemaal dat een Moslim zal worden beproefd met zulke bezoekingen en rampspoed, en dat het niet gemakkelijk is het Paradijs binnen te gaan, insha’Allah. Het is niet gemakkelijk Allah’s toestemming te verkrijgen, maar we streven ernaar Zijn toestemming te verkrijgen. Het is enkel door zulke dingen dat Allah’s liefde en toestemming mogelijk zijn. Het is slechts mogelijk door rampspoed, en het is Allah die dat allemaal creëert, Die alles creëert. Wat een Moslim moet doen is het hoofd bieden aan deze dingen met onderwerping aan Allah en het als een uitstekende test te zien.

Kackar TV: Brachten ze u rechtstreeks van de gevangenis naar het psychiatrisch ziekenhuis in Bakırköy?

Adnan Oktar: Ik werd eerst in hechtenis genomen en een tijd in de gevangenis gezet. Ik bracht zo’n 9 maanden in een cel door, een kleine cel, en werd in een vleugel ondergebracht samen met moordenaars. Die afdeling, met cellen die bekend staan als de één bij één cellen, was voor mensen die misdaden hadden begaan in de gevangenis. Het waren erg kleine cellen, niet groter dan dat… Ik bracht 9 maanden in die cel door. Van daaruit stuurden ze me naar het psychiatrisch ziekenhuis, waar ik 10 maanden verbleef. Toen ze zagen dat ik me niet gewonnen zou geven, dat ik nog steeds doorging met mijn activiteiten en dat ik door zou zetten, lieten ze me gaan. En daarna groeide mijn vriendenkring geweldig. Het aantal mensen dat met me sympathiseerde groeide aanmerkelijk tijdens mijn tijd in het ziekenhuis. Ze moeten hebben gedacht dat er geen oplossing was, toen ze de druk op mij wegnamen destijds.
Kackar TV: Wanneer u dit werk uitvoert, wie hoopt u te bereiken en succes mee te hebben? Omdat uw kring alsmaar groter wordt.
Adnan Oktar: Iedereen met een geweten en een open hart. Niet een specifiek iemand. Mensen denken dat ik alleen betrekkingen heb met rijke, imposante en goed opgeleide mensen. Dat is in het geheel niet waar. Ik praat met iedereen, zolang het eerlijke, oprechte gelovigen zijn. Er zijn waarschijnlijk mensen die denken dat ik een zeer comfortabel leven leid, een leven van melk en honing, van overvloed. Maar ik zou graag diegene willen ontmoeten die denkt dat hij 10 dagen in het psychiatrisch ziekenhuis kan overleven, waar ik 10 maanden heb door moeten brengen. Hij zou het zelfs geen 10 dagen uit kunnen houden. Niemand kan dat verdragen. In dat soort strijd ben ik voornamelijk verwikkeld geweest tot nu toe. Het is een strijd geweest van nooit eindigende en constante moeilijkheden. Maar dat vind ik prima. Ik ben Allah dankbaar. Maar dat is slechts hoe het er van buiten uitziet, oppervlakkig. Ik zou niets anders laten zien.

Malatya TV, 26 December 2008

Adnan Oktar: Ik kan wat details geven over de gevangenis. De vleugel waar ik in verbleef stond bekend als de één bij één (1 persoons cel)vleugel. Maar het belangwekkendste is dat geestelijk gestoorde gevangenen ook in die vleugel zaten. Eén van hen was bijv. Abdülkerim. Hij was ziek, ernstig gestoord. Direct tegenover ons zat Hüseyin. Die was ook behoorlijk gestoord. Deze gestoorde patienten schreeuwden en gilden ‘s nachts. Hun ziekte deed hen heftig op alles reageren. Ik werd in zo’n kleine cel gehuisvest. Ik bracht daar 9 maanden door. Daarna werd ik zoals jullie weten, in de gevangenis gezet, maar niet in een eenpersoonscel. Ik bracht daar 9 tot 10 maanden door. Maar de tijd die ik in het psychiatrisch ziekenhuis doorbracht was veel erger omdat mijn voet was vastgeketend. De ketting was zo kort dat mijn voet in de lucht hing wanneer ik het gebed verrichtte. Later gaven ze een langere ketting, die comfortabeler was, en ongeveer 50 à 60 cm langer dan eerder. Zo zagen de dingen er uit. Waarom was het nodig dat ze me vastketenden? Ik kan dat niet begrijpen. Ik vraag het me nog steeds af omdat een erg vreedzame, menslievende en tedere persoon ben. Men kan overwegen iemand vast te ketenen als er een risico is dat diegene agressief wordt. Maar zulke patiënten werden gewoonlijk niet op die wijze behandeld. Ze mochten zelfs naar huis. Ze mochten telefoneren. Ik mocht geen telefoongesprekken voeren. Ik mocht niet naar buiten, mocht ook niet naar de tuin. Wat interessant is, er kwamen doktoren en verplegers, en ook doktoren die stages deden, maar het werd me verboden tegen met hen te spreken.

Nevsehir TV, 20 Juli 2008

Adnan Oktar: Er gebeurden dingen die nooit in de geschiedenis van de Turkse republiek waren gezien. Ik was er getuige van, in uiterste staat van verbazing. Bijvoorbeeld het stadium van het psychiatrisch ziekenhuis. Ik ben auteur, ik schrijf boeken, en zoals je kunt zien ben ik bij mijn volle verstand. Ik ben niet een geestelijk gestoorde die iedereen aan zou vallen of die geen idee heeft waar hij over praat. Maar ze sloten me op in een stenen gebouw wat over was gebleven uit de tijd van Sultan Abdul Hamid, en huisden geestelijk gestoorden die hadden gemoord en bloed vergoten, die hun eigen man of vrouw hadden vermoord en totaal geflipt waren. Ik mocht niet naar buiten. De geestelijk gestoorden mochten wel naar buiten, maar ik niet. Ik verbleef daar gedurende 10 maanden met hen die schreeuwden en over de grond rolden. Je weet hoe psychiatrische ziekenhuizen zijn. Mensen zijn zelfs bang om hen te bezoeken. Het gebeurde dat gekken mijn bezoekers aanvielen. Mijn advocaat kon helemaal niet naar binnen. Ik hield hem apart van de geestelijk gestoorden. Mijn oudere broer en mijn moeder kwamen, en ze probeerden hen aan te vallen, maar ik hield hen tegen. Ik probeerde hen tegen te houden door met hen te praten, aan hun kant te staan en te proberen hen niet kwaad te maken. Ik was stomverbaasd dat iemand met zijn volle verstand, een intellectueel, gedurende 10 maanden samen met geestelijk gestoorde moordenaars werd opgesloten. Het was echt buitengewoon. Zeven mensen werden vermoord tijdens mijn verblijf daar, in mijn vleugel. Ze plachten elkaar te lijf te gaan met metalen dienbladen of bekogelden elkaar met alles wat ze maar vonden, of sloegen een ander met zijn hoofd tegen de muur. Ze moordden op die manier, en de moorden werden onmiddellijk verdoezeld. Nadat ik daar 10 maanden vast had gezeten, stuurden ze me naar de 4e Specialistische Rechtbank. Daar werd een rapport uitgegeven dat zei dat ik bij mijn volle verstand was. Daarna ging ik naar het militaire hospitaal en daar werd een rapport uitgegeven dat zei dat ik gezond van lichaam en geest was bevonden en geheel geschikt voor de militaire dienst.

Tempo TV, 24 December 2008

Adnan Oktar: De eerste keer dat ze me handboeien omdeden gebeurde in een bus. Ik bedankte Allah en het werd verhoord. Ik vond het plezant. De boeien zaten strak om mijn handen. Alle beproevingen van een Moslim op het pad van Allah zullen naar hem terugkeren in de vorm van Allah’s welbehagen, en hoe moeilijker het is, des te groter het welbehagen. Toen ik bijvoorbeeld van het forensisch departement medicijnen terugging naar de gevangenis leek het op een scene uit een film. Er lag overal stro en de vulling kwam uit de kussens. Ik verbleef samen met de geestelijk gestoorden in het psychiatrisch ziekenhuis. Het interessante is dat toen ik in de gevangenis zat plaatsten ze me naast geestelijk gestoorden die in eenpersoonscellen zaten. Er was een geestelijk gestoorde recht tegenover mij en een andere rechts vlak naast me. Ze brachten een jongeman die een bosbrand had aangestoken, een geestelijk gestoorde die de hele nacht tot aan de morgen toe schreeuwde. Er was nog een andere die net zo was. Ik mocht niet naar buiten, en verbleef tijdens zo’n 9 maanden in deze moeilijke omstandigheden. Daarna hielden ze me met 300 geestelijk gestoorden in een oud gebouw wat over was gebleven uit de tijd van Sultan Abdul Hamid. Maar dit waren niet gewone geestelijk gestoorden; ze waren agressief en niet in bedwang te houden, moordenaars. Ze vermoordden 7 mensen gedurende mijn tijd daar. Er waren daar geregeld bloederige vechtpartijen, een plek vol geweld. En ik bracht daar 10 maanden door. Ik mocht niet naar buiten en ik mocht geen telefoon gebruiken. Op een dag had wijlen Yıldırım Aktuna ons in rijen opgesteld en vroeg onze aandacht. We waren allemaal van de partij; verplegers, dokters en ik ook natuurlijk. Yıldırım Aktuna zei tegen me dat ik niet tegen mijn vrienden mocht spreken en dat het ook verboden voor me was met de dokters en verplegers te praten. Ik vroeg met wie ik dan wel mocht praten. Hij zei dat ik alleen met de patiënten mocht praten. Hij noemden hen niet psychiatrisch patiënten, hij zei slechts patiënten. Ik zei dat die niet in staat waren iets te begrijpen. Hij zei dat ik maar naar mijn kamer moest gaan, een erg donkere en akelige plek, en lang en diep nadenken over mezelf, en over waarom ik daar was en zulk soort dingen. De omstandigheden waren daar erg moeilijk. In een bepaald stadium ketenden ze me zelfs met mijn voet aan het bed vast, iets wat ik niet kon begrijpen. Uiteindelijk, tijdens de forensisch medicijnen fase, werd ik vastgebonden met een erg korte ketting. Ik beklaagde me erover dat het erg moeilijk bidden was met zo’n korte ketting en vroeg of hij iets langer mocht. Later brachten ze een andere ketting van ongeveer 50 à 60 cm lang, toen was het gemakkelijker om te bidden, en kon ik me gemakkelijker bewegen, dat was toen een ware zegen. Maar ik begrijp nog steeds niet waarom ze me vastketenden. Het verbaasde me ten zeerste want de geestelijk gestoorden keken het aan en vroegen zich af wat mij mankeerde, waarom ik vastgeketend zat. Het was een erg dikke, solide ketting. Ik herinner me dat ik versteld stond me afvragend waarom ze het nodig vonden zulke voorzorgsmaatregelen te treffen, en ik was niet bij machte dat te begrijpen. Natuurlijk was dat het beste, en er was een wijsheid in. Het zijn allemaal dingen die naar Allah’s goedkeuring leiden, maar ze blijven toch ongelofelijk.

WAT VINDT ADNAN OKTAR VAN HET

VONNIS DAT TEGEN HEM IS UITGESPROKEN?

Amasya TV, 21 Juli 2008

Adnan Oktar: Ik ben veroordeeld tot een gevangenisstraf van drie jaar omdat ik de leider van een criminele bende zou zijn. Natuurlijk respecteer ik de rechtbank en hun uitspraak. Maar er is niemand in Turkije die er in gelooft. Wat van belang is, is dat mijn volk, mijn natie, het niet gelooft. Het belangrijkste is dat ik in de harten van de mensen ben vrijgesproken, omdat er geen enkel bewijs is van een enkele misdaad in het dossier. De rechtbank had me eerder vrijgesproken. Het had mijn collega’s, ons allemaal, vrijgesproken van de criminele bende aanklacht. Maar dit is een daaropvolgende uitspraak. Het is Allah die deze uitspraak heeft uit doen geven. Er is goeds in. Vooral het feit om onrechtvaardig te zijn beschuldigd is echt plezant. Het is de wet van de Profeet Joessef (as). Ik ben er trots op mijn straf uit te zitten. Gevangenissen zijn ook mijn thuis. Hun water is ook het water van mijn land. Hun grond is ook de grond van mijn land. Hier of daar, dat maakt geen verschil. Als zij het passend vinden, zal ik wat ze ook maar zeggen, doen.

Milli Gazete, 19 Mei 2008

Adnan Oktar: Het normale antwoord zou vrijspraak zijn natuurlijk, omdat de aanklager dat zegt. Hij zegt dat er geen enkel bewijs van enige misdaad in het dossier bestaat, hij zegt dat de rechtbank iedereen reeds heeft vrijgesproken, inclusief iemand die naar het luidt de positie van de zogenaamde imam bekleedde, en het belangrijke is hier, dat hij dit zegt volgens het rapport van de rechtbank, in het licht van alle aangetoonde bewijzen. Dit is wat de rechter eerder al zei. De aanklager vaardigde zijn redelijke oordeel voor de tweede keer uit, nogmaals besluitend dat de verjaringstermijn was verlopen onder Artikel 313 en tevens vrijspraak adviseerde. Deze verklaringen waren glashelder, maar ondanks dat werd er een vonnis uitgesproken, bovendien een vonnis zonder vermindering. Er werd een extra jaar toegevoegd. Het gewone vonnis is 2 jaar, maar er werd 3 jaar uitgesproken. Wat stelt dat voor? Daar is natuurlijk goeds in. Het is een van de fijne details in het kunstenaarstalent van Allah’s Schepping. Het is met wijsheid gecreëerd en er is goeds in. We zullen dit in de komende jaren, maanden en dagen zien, insja’Allah. Bijvoorbeeld: de Profeet Joessoef (as) die geen misdaad had begaan was tot 7 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Hij had geen misdaad gepleegd, hij had niks gedaan. Integendeel, hij was onschuldig, maar het besluit hem op te sluiten in de gevangenis won het, verklaart Allah. En het is Allah Die die bepaling afdwingt. Onder normale omstandigheden zou zoiets nooit zijn gebeurd. Het is Allah Die het deed gebeuren. Op die manier oefent en versterkt Allah gelovigen, maakt hen geliefd, laat hen angst voor Hem hebben en vergroot hun horizon, en maakt op die manier de beschikking die Hij heeft bepaald; de prachtige bestemming van gelovigen, zelfs nog zaliger. Natuurlijk zien we hier goeds en wijsheid in. Ik leverde me over aan de rechtbank, ruimschoots, en laat dat heel duidelijk zijn. Ik beklaag me er niet over omdat ik er goeds in zie. Maar natuurlijk zouden we altijd ons beroep moeten doen op onze wettelijke rechten. Maar ieder voorval heeft een bepaalde plaats; in andere woorden, alles gaat in de richting die Allah heeft bepaald, en er is goeds in die richting. Bijvoorbeeld, je zult vrijspraak als iets goed zien, maar er kunnen nare consequenties uit voortkomen. Allah zegt dat het kan zijn dat je een hekel aan iets hebt terwijl het goed voor je is, en het kan zijn dat je ergens van houdt terwijl het slecht voor je is, daarom zouden we Allah constant moeten vragen voor wat gunstig voor ons is. We vragen voor het goede, dus wat Allah ons in dit geval heeft gegeven is goed.

Konya Sun TV, 14 September 2008

Adnan Oktar: De ene na de andere keer. Ik werd herhaaldelijke keren opgesloten. Ze hebben me 40 of 50 keer naar het politiebureau gebracht. Ze kwamen dan naar mijn huis, zonder reden, en sloten me tijdens 3 dagen op in de gevangenis, en lieten me dan weer gaan. Wie weet waarom? Soms duurde het maar een paar minuten en andere keren niet. Dat was een vreemde gang van zaken. Daarna, zoals u weet, voerden ze een operatie tegen ons uit, brachten me naar het Hoofdbureau Veiligheidsdienst, waar ik van veel dingen werd beschuldigd, ze zeiden je hebt dit gedaan, je hebt dat gedaan, wat ik niet had gedaan. Toen zeiden ze dat als ik de beschuldigingen zou ontkennen, dan zou ik net zo dicht bij de dood zijn als de afstand tussen mijn voeten en de grond. Er was een groep meisjes daar, zusters en collega’s van me, en ik was er ook. Ik zei dat ik zou tekenen wat me zou worden gegeven, beter dan hun leven in gevaar te brengen. Het leek wel een reeks uit de fantasie ontsprongen scenario’s, als een door journalisten geschreven film, allemaal denkbeeldige dingen zonder bewijs of getuigen, geen bewijsmateriaal van chantage van enige soort. Dus ik tekende, en stelde me voor dat ik het allemaal recht kon zetten als ik het tegenover de aanklager en rechter zou ontkennen. Maar dat was niet het geval. Ik werd aansprakelijk gesteld voor wat ik had ondertekend en moest het tegendeel maar zien te bewijzen dat de verklaring die ik had ondertekend onwaar was. Het was zeker een vreselijke situatie, om te bewijzen dat ze onjuist zijn. Er was geen sprake van de onjuistheid te bewijzen, en de verklaring was zonder bijzijn van een advocaat afgenomen, wat het ongeldig maakte. Rechtsmatig is het noodzakelijk dat een verklaring in aanwezigheid van een advocaat wordt afgenomen. Het Hooggerechtshof heeft daarover beslissingen uitgevaardigd, en er is een duidelijk artikel over in de Turkse Code van Criminele Procedure. Maar desondanks veroordeelde de rechtbank me tot 3 jaar gevangenisstraf, met de uitspraak dat ik de leider van een criminele onderneming was. Ik accepteer dat, omdat ik geen bezwaar kan hebben en de beslissing respecteren die door een overheidsinstantie is uitgesproken. Maar heel Turkije moet weten dat ik niet de leider van een criminele bende ben, iedereen weet het. Niemand gelooft het, omdat leiders van criminele bendes moorden en roven en mensen pijn doen, en er bestaan concrete bewijzen van. Dat is wat ik de leider van een criminele onderneming noem, maar ik kan niet toegeven dat ik er een ben, en er is geen bewijs voor, geen enkel bewijs in het dossier. Maar toch respecteer ik het vonnis van de rechtbank nog. Ik zeg niets, en als het zover zou komen zal ik mijn straf uitzitten. Ik heb hier geen klachten over de overheid. Ik heb mijn rechten overgegeven aan de rechtbank, ik heb mijn rechten ruimschoots aan de rechtbank gegeven, en ik heb dit dat vele keren herhaald.

Maar de zaak van Ebru Şimşek was een van de voornaamste bewijsstukken voor de rechtbank die u noemde. Dank zij Allah, is het huis waar Ebru Şimşek woonde te zien in de opname van het incident. Met andere woorden, het incident waar die vrouw haar aanklacht heeft gedaan was in nauwkeurig detail gefilmd; er was een videofilm van in kwaliteit van hoge resolutie. Deze film hebben we aan de rechters laten zien en die hebben er naar gekeken. Haar huis was een gewoon huis met een balkstructuur recht naar beneden. Een 60 vierkante meter groot met overhangende balken, met smalle ramen met dubbele beglazing. De politie kwam en onderzochten dit huis waarvan de vrouw beweerde dat ik daar aanwezig was, en in de analyse van het huis werd beschreven dat het huis waar ik in was, van baksteen was, een plat plafond had zonder balken, en dat de ramen van plafond tot de vloer reikten. Het verschil tussen deze twee woningen was zo groot, het kon niet hetzelfde huis zijn, tenzij ze het hadden afgebroken en opnieuw gebouwd. Ze hadden niks met elkaar gemeen. Ik bewees de rechtbank dat ik er niks mee te maken had, en werd hier van vrijgesproken.

Iran Daily Itimat, 26 October 2008

Adnan Oktar: Er bestaat een grote druk van de pers op me omdat ik anti-Darwinistisch ben. Die druk nam zo’n dimensie aan dat bijvoorbeeld iemand met de naam Tuncay Özkan op het ogenblik als verdachte is gearresteerd in de Ergenekon gerechtelijke actie. Verder is ook de chef van politie genoemd Adil Serdar Saçan, die de operatie tegen mij leidde, vastgehouden. Aangeklaagd in dezelfde Ergenekon zaak. Deze mensen spanden samen tegen ons. En door hun doen werden wij toen opgesloten. Ze sloten ons en masse op tijdens een nachtelijke operatie, door Adil Serdar Saçan en zijn team. En ondertussen schreef Tuncay Özkan provocerende artikelen en gaf het publiek misleidende informatie door uitgelekt materiaal van de Veiligheidsdienst na onze vasthouding. Ik werd daardoor prompt gearresteerd en bracht een tijd in de gevangenis door. En het huidige vonnis van 3 jaar is het resultaat van deze operatie. Maar de aanklager zegt dat er in het dossier geen bewijs tegen mij of mijn collega’s is, dat we een criminele onderneming zouden vormen. Hij zei ook dat dezelfde rechtbank ons reeds van deze aanklacht had vrijgesproken, we zijn al vrijgesproken, en dat die ons daarom nogmaals vrij moeten spreken. Verder zei hij dat de verklaring van de politie niet was afgenomen in aanwezigheid van een advocaat en onder dwang was verkregen, dat nog apart van het feit dat er geen ander bewijs was van criminele activiteit in het dossier en zodoende geen bewijs tegen ons, en om die reden zouden we moeten worden vrijgesproken. Maar toch veroordeelde de rechtbank ons tot 3 jaar. Ook zijn er mijn vrouwelijke collega’s, universiteits of hogeschool gediplomeerden, die nog nooit een voet in een politiebureau hebben gezet. Zij zijn ook veroordeeld tot 3 jaar gevangenis voor het leiden van een criminele bende. Natuurlijk respecteren we de beslissing van de rechtbank. Ik lever mijn rechten over aan de rechtbank. Maar dat is ook het gezichtspunt van de aanklager. En het is van belang dat dat bekend wordt gemaakt. Het zet je wel aan het denken als het hoofd van politie die belast was met de operatie nu is aangeklaagd in de Ergenekon zaak. En het zet je natuurlijk ook aan het denken dat Tuncay Özkan, degene die aanvallende artikelen tegen mij schreef, ook wordt vastgehouden in de Ergenekon zaak.

Nathan Schneider, 24 October 2008

Adnan Oktar: In Turkije is de Ergenekon organisatie onlangs voor het gerecht gesleept. Die organisatie heeft ons jarenlang bevochten.
Tegen mij, beter gezegd. Alhoewel ik niet geestelijk ziek ben, beweerden ze van wel. Ik heb jarenlange die druk op me gevoeld. Verslagen die zeiden dat ik geestelijk ziek was bleven maar in de pers verschijnen. Dat was toen rechtgezet in het militaire ziekenhuis, en iedereen was getuige en ik bewees dat ik bij mijn volle verstand was. Alhoewel ik geen cocaïne gebruik, mengden ze het door mijn eten bij de Veiligheidsdienst. Dat heb ik strafrechtelijk ook bewezen. Het werd bewezen dat het met mijn eten was gemengd terwijl ik zat opgesloten bij de politie. Maar Darwinistische kringen beschilderden me jarenlang als een cocaïnegebruiker. In 1999, had een grootscheepse operatie plaats, als gevolg van verscheidene provocerende acties van de Ergenekon organisatie. Het hoofd van politie die de operatie uitvoerde, Adil Serdar Saçan, is nu in de gevangenis omdat hij lid zou zijn van Ergenekon. De persoon die dit d.m.v. de pers organiseerde, en er deel aan nam, zit ook vast in de Ergenekon zaak. Maar als gevolg van deze dingen veroordeelde de rechtbank mij tot 3 jaar en veroordeelde 3 van mijn vrouwelijke collega’s als leiders van een criminele onderneming. Maar in zijn eerder beredeneerde mening voor de rechtbank, zei de aanklager dat dezelfde rechtbank deze mensen eerder had vrijgesproken. Ten tweede, zei hij dat er geen bewijs tegen hen in de gerechtelijke dossiers. Ten derde, zei hij dat de genomen verklaringen onder dwang van de politie waren verkregen en dus ongeldig. Dat is omdat ze onder dwang en in afwezigheid van een advocaat waren afgenomen, zei hij. “En daarom verzoek ik dat ze worden vrijgesproken,” zei hij. Maar de pers maakt hier helemaal geen vermelding van. Ze accentueren slechts dat ze leiders van een criminele onderneming zijn. Ze proberen vermoedelijk mijn boeken te schaden door te zeggen dat de schrijver een criminele bendeleider is. Ze zullen vragen “waarom lees je zijn boeken?”. Dat is de doodlopende straat van de logica waar ze in zijn beland. Ze hebben een anti-democratische houding aangenomen. Ze hebben een opportunistische beweegreden aangenomen. Geen wetenschapper zou dat doen, of zou dat mogen doen. Ik kan niet iemand die zulke fouten toepast als wetenschapper beschrijven. Een wetenschapper is iemand die eerlijk handelt. … Ik respecteer vanzelfsprekend ook de uitspraak van de rechtbank, en ik geef mijn rechten over aan de rechtbank. Maar de manier waarop Darwinisten die uitspraak tegen me deden is schandalig en onredelijk. Ik vind het niet eerlijk omdat niemand in Turkije gelooft dat ik de leider van een criminele onderneming ben. Ik ben iemand die liefde, toewijding en genade verdedigt. Ik heb niemand vermoord noch aangevallen en beroofd. Anders gezegd ben ik reeds in de harten van mensen vrijgesproken, en dat volstaat voor mij.

TASCA (Turkish Arab Association for Science, Culture and the Arts), 21 November 2008

Reporter: U bent veroordeeld tot 3 jaar gevangenisstraf. Kunt u ons hierover vertellen?

Adnan Oktar: Ja, dat is inderdaad gebeurd. Ik heb drie vrouwelijke collega’s, erg goed opgevoede, toegewijde dames. Samen met deze collega’s werden we beschuldigd van het zijn van leiders van een criminele bende en dienovereenkomstig veroordeeld. Maar de openbare aanklager zei dat er geen bewijs tegen de beschuldigden was. Dat is het eerste punt. Ten tweede zegt hij dat volgens Artikel 148/4 van het Turkse Wetboek van Strafrecht verklaringen afgenomen tijdens detentie in afwezigheid van een advocaat ontoelaatbaar zijn, en de rechtbank heeft dit zelf bepaald. Met andere woorden, de verklaringen die we toen gaven waren verkregen in afwezigheid van een advocaat, en ook onder dwang. Er waren onjuiste beschuldigingen tegen ons gedaan onder dwang. We tekenden hen onder dwang en bedreiging met de dood. Dat is wat de aanklager zegt. Daarom zegt hij dat deze verklaringen niet van kracht zijn. Verder zegt hij dat de rechtbank eerder had bepaald dat mijn collega’s en ik zouden moeten worden vrijgesproken, dat we zouden moeten worden vrijgesproken van dezelfde aanklachten, en dat daarom nu dezelfde uitspraak zou moeten worden gedaan. Hij zegt dat het in het openbare belang van alle beschuldigden zal zijn om van alle persoonlijke telastleggingen te worden vrijgesproken, en dat hij onze vrijspraak vraagt. Anders gezegd, hij legde de nadruk op drie dingen; ik herhaal. Het eerste is dat hij zegt dat de verklaringen in afwezigheid van een advocaat en onder dwang zijn afgenomen ongeldig zijn. Ten tweede zegt hij tegen de rechtbank dat die eerder vrijspraak had verordend. En ten derde zegt hij dat er geen bewijs tegen de beschuldigden in het dossier was gevonden. Hij zegt dat er geen bewijs van geen enkele misdaad is. Daarom vroeg hij vrijspraak. Maar toch bepaalde de rechtbank zoals bekend is 3 jaar. Natuurlijk respecteer ik altijd een besluit van de rechtbank. Ik respecteer de wet altijd. Ik zie hier goeds in omdat het iets is dat reeds het lot is. Als zoiets plaats had gevonden, is het een bepaling van Allah voordat de rechter zelfs was geboren, toen hij nog in zijn moeders baarmoeder was. En daarom gehoorzaamt de rechter Allah slechts. Hij kan niks anders doen. Hij doet wat het lot hem opdraagt. En er is goeds in insja’Allah.