Xwedê derbasbûna jî dewrekê bo dewrek din nişan dide. Ew tiştên niha diqewimin Xwedê yek bi yek li Pêxemberê me nişan dabû.
Bersiva kesên zulme dikin bi zulme ve nayê dayîn, dê demê nebaşî yek be dibe hezar.
Heta ku di destê PKKê de çek hebe li ser gel bandora xwe çêdike, jiber wê teqez dest ji çekan bernade. Pêbaweriya ku dê berdin ne bi aqilane ye.
Ger dixwazin Tirkiyê pêşxin, divê li hember Tirkiyê wekî ku Tirkiye destekê dide terorê şêwaz neyê girtin.
Rexnekirina polîtîkayên hukûmetê baş e, lê belê bejin ku bila hukûmet her gotina min bike ji gotina min dernekeve ne rast e.
Cîhê ku hezkirin jê tê pûr û pak dibe. Ronahî,hişmendî û xweşikî tê cîhê ku hezkirin heye. Avabûna hemû kaînatê li ser hezkirinê ye.
Cîhê ku divê gelek nivîskar bi biryar bisekinin û li hember perçebûnê bin, şêweyê teslîmbûnê digirin. Ew şêweya belengaz gelekî kirêt e.
Şiî Sunîyan, Sunî jî Şiîyan şehîd dikin, û wekî xizmeta Îslamê jî şad dibin. Her du alî jî wek nûrê Misilman in, ev zulum e.
Misilman bê mehrîbanî hev dikujin û her yek jî dibêje ez xizmeta Îslamê dikim. Wekî ku ketine pêşbirka tundîyê.
Di alema Îslamê de bobeletek mezin heye, înşAllah dê bibe sedema hişyarbûna Misilmanan, înşAllah bibe sedema derketina Mehdî.
Kurd wekî ku gemarê aciz in ji PKKê aciz in. Ne guncav e ku birayên me Kurd û PKK lihev bikin. Yek xwedî îman û wîjdan yek jî bêxwedê.
Ji bo ku HDP wek partî dikeve hilbijartinê û partiyek din zêde parlamenteran derdixe ne tiştekî mirov pê şad be ye.
Ew ne tiştekî were qebûlkirin ku rojnameger ji bo fikren wan ji kar tên derxistin. Hebûna fikrên cuda xweşikî ye.
Ji ber ku AkPartiyê rêya Tirkiya kevn a ku gel biçûk didît guherand, miletê me eleqe nişan dide, ev taybetî divê bi her partîyan re hebe.
Dê baş be ku hemû partî hemû koman bi hezkirî hembêz bike. Divê rihê hezkirinê zêdetir were dîtin.
Pergala perwerdeyê ya Darwînperest û madeperest li dijî Xwedê derdikeve, li cîhê ku ve yek heye bereket û yom namîne.
Divê dewleta kûr a Amerîkayê dest ji verastkirina Rojhilata Navîn berde, bila hişê xwe bo welatê xwe bikarbînin.
Tişta ku pirsgirêkên pêvajoya çareserîyê ji holê rake, xebata fikrî ya li dijî bîrdoziya terorê ye.
Nehezkirin û bêwefabûn dilê gelek mirovan pêçaye. Dema ku nehezkirin û bêwefabûn hebe bêmehrîbanî zêdetir tê dîtin.
Cîhan cîhê îmtîhanê ye, mirov ku vê îmtîhanê ne girîng bibîne xetayek mezin e. Zewqa îmtîhana li cîhanê cuda ye, divê em ji bin rabin.
Em li hember wan kesên ku propagandaya Ocalan û perçebûnê dikin teqez bê deng namînin. Em ê biryarbûna xwe bi zanistê nîşandin