Sohbetler (27 Aralık 2017; 22:00)
BÜLENT SEZGİN: İyi geceler değerli izleyicilerimiz. Hoş Sohbetler’e başlıyoruz inşaAllah. Adnan Bey hoş geldiniz.
ADNAN OKTAR: Hoş bulduk. Evet dinliyorum.
KARTAL GÖKTAN: Cumhurbaşkanı Erdoğan, Suriye ile ilgili şu açıklamaları yaptı: “Suriye'de Esed'le yürümek kesinlikle mümkün değildir. Niçin? Bir milyona yakın vatandaşını öldürmüş olan bir Suriye'nin başkanıyla nasıl olacak da geleceği kucaklayacağız? Suriye'nin halkı böyle birisini başında görmek ister mi? Çünkü Esed, kesinlikle açık ve net söylüyorum, devlet terörü estirmiş bir teröristtir. Böyle birisine bu işi o götürebilir diyemeyiz. Öldürülmüş insanlara haksızlık olur bu. Suriye'de hala kan gövdeyi götürüyor” dedi.
ADNAN OKTAR: Bu konuyu ortada bırakmamak lazım. Rusya bir kanaat bildirsin, Suriye devleti bir kanaat bildirsin, Irak bir kanaat bildirsin, İran kanaat bildirsin, Türkiye bir kanaat bildirsin, bir orta yol bulalım. Yani olmaz ama oluru ne? Bir oluru vardır. Olurunu anlamak insanların kendi görüşüne göre değişiyor. Bir kısmı kabul eder, bir kısmı reddeder.
Evet dinliyorum.
BÜLENT SEZGİN: Birleşik Arap Emirlikleri Dış İlişkilerden Sorumlu Devlet Bakanı Enver Gargaş Twitter hesabını da Türkiye'yi hedef aldı Adnan Bey. Gargaş şöyle söylüyor: “Arap dünyası Tahran ve Ankara tarafından yönetilmeyecektir” ifadesini kullandı. Bakan Enver Gargaş, Türkiye ve İran'ın bölgedeki hakimiyetine karşı Suudi Arabistan ve Mısır'a birleşme çağrısında bulundu ve “bölgedeki jeostratejik yarış, Kahire ve Riyad merkezi güçlendirilmiş bir Arap Birliği’ni gerekli kılıyor” ifadesini kullanıyor. “Arap dünyası bir çıkmaza girdi ve çözüm, çevredeki bölgesel hırslar karşısında işbirliğinde mezhepsel ve partizan yaklaşımı kabul edilebilir bir alternatif değildir” dedi.
ADNAN OKTAR: İngiliz ekolu karşımıza her yerde dikiliyor. Onlara karşı Mehdiyet’in dışında bir çözüm olmadığı belli. Çok reddeden ülke çıkar tabii ki. Yani Tahran ve Türkiye'yi reddeden İslam aleminden çok ülke çıkar. Buna karşı birleştirici tek bir nokta konusunda anlaşmak lazım. O da sevgidir. Yani kavgasız, gürültüsüz, egoistlikten, bencillikten uzak, saldırganlığı asla kabul etmeyen, savaşları kabul etmeyen, İsrail'i içine alan, Rusya'yı da içine alan, Arap birliği diyor. Arap birliği ne demek? Irkçı mısın sen? Ne demek Arap birliği yani? Arap olmayanlar Müslüman değil mi? Biz diyoruz ki mesela biz Türk'üz gelebilir miyiz? Yok olmaz diyor. Niye? E siz Türk’sünüz diyor. Öbürü Çerkez. Gelebiliyor mu? O da olamaz diyor. Hitler'den ne farkın kalır o zaman? Mussolini'den ne farkın kalır yani? Olur mu öyle şey?
Tahran, ben lider olacağım dediğini düşünelim. Türkiye de lider olacağım dediğini düşünelim. Birilerinin lider olmak istemesi güzel bir şey. Yani başsız kalmasın, baş olsun. O zaman sen ol. Yani olabiliyorsan ol. Bir asgari müşterekte ittifak gerekir. Yani illa ben-sen falan meselesi değil. Sevgiyi, muhabbeti, dostluğu savunan bir sistem. Asgari müşterekle ittifak, bu kadar. Bunun dışında bir şey olmaz.
Bir an önce Müslümanların birleşmesi gerekiyor. Böyle kavgacı bir üsluba gerek yok. Büyüklük iddiasına gerek yok. Irk kelimesini hiç azalmamak lazım. Yani biz Türkiye dediğimizde, Türk dediğimizde ırkı akla getirmiyoruz. Türkiye’de Arap var, Çerkez var, Kürt var, Türk var, Boşnak var, Laz var, herkes var. Biz hepsine Türk diyoruz. Dolayısıyla bölgede biz ırkçılık istemiyoruz. Sevgisizlik de istemiyoruz. Dostça, kardeşçe bir ortam istiyoruz. Ama bakın nereye baksak Mehdiyet'in dışında birleşecek bir nokta olmadığı anlaşılıyor. Saf sevgi, samimiyet, dostluk, savaşların kalkması üzerine kurulu bir kardeşlik anlaşmasının dışında her türlü anlaşmanın kan getireceği belli oluyor. Yani İran'ın liderliği yine dehşet meydana getirir. Türkiye'nin liderliğini de kabul etmeyen çok ülke olduğuna göre o zaman Mehdiyet'in dışında bir yol kalmıyor. Mehdiyet'te de sadece saf ölçü olarak sevgi, dostluk ve kardeşlik.
Savaş gücü bilek gücüne dayalı bir yapı mutlaka felaket getirir. Herkes birbirine girer ve mutlaka kavga olur. İsrail'le dost olalım, Ermenistan'la dost olalım, Rusya'yla dost olalım, Türki devletlerle dost olalım. Ön koşulsuz dostluk anlaşması meydana gelsin, ön koşulsuz. Ön koşul oldu mu olmaz. Yani Ermenistan'la şu şartımız var, bu şartımız var demeyeceğiz, İsrail'e de. Onlar bizim kendi evladımız diyeceğiz, alıp bağrımıza basacağız. Bunun dışında bir yol yok.
