Sevgi, bireyleri birbirine bağlayan en görünmez ama en güçlü bağdır. O, yalnızca bireyleri iyileştiren bir duygu değil; aynı zamanda toplumsal düzenin temel dayanağıdır. Bu görünmez bağ geliştiğinde toplum, birlikte var olabilme ve ortak değerler etrafında kenetlenebilme yeteneğine kavuşur. Toplumların gerçek dirilişi, dışarıdan dayatılan büyük değişimlerle değil, içeriden doğan bu derin dönüşümle gerçekleşir. Karşılıklı sevgi yeniden tesis edildiğinde dünyadaki öfke azalacak; güven güçlenecek, dayanışma ve anlayış artacaktır. Kutuplaşmalar yumuşayacak, insanlar birbirine karşı daha yapıcı bir yaklaşım sergileyecektir. Bugün insanlığın en büyük ihtiyacı, her şeyden önce, yeniden inşa edilmiş bir karşılıklı sevgidir.