Faşist Hinduların İlk Hədəfi: Müsəlmanlar
Dövrümüzdə Hinduizm bəzi kütlələr tərəfindən “sülh və tolerantlıq dini” olaraq tanıdılır. Hinduların digər dinlərə tolerant davrandıqları və hər cür inanca yaşama haqqı tanıdıqları irəli sürülür. Halbuki bu çox böyük yalandır. Kitabın əvvəlki hissələrində də vurğuladığımız kimi Hinduizm irqçi dindir və hindu mədəniyyəti fərqli dinlərə hətta öz içindəki fərqli siniflərə qarşı tolerant deyil, zorakılığı nəzərdə tutmaqdadır. Üst kastalardakı hindular mərhəmətsiz kasta sisteminin bir gərəyi olaraq öz xalqlarına istiqamətli əsrlərdir çox böyük zülm siyasəti izləyirlər.
Ancaq bu şiddət və təzyiq siyasətinin daha çoxunu “hindu olmayanlar”, ya da “işğalçılar” olaraq təyin etdikləri müsəlman və xristian azlıqlara qarşı icra edirlər. Hindistan və yüksələn hindu milliyyətçiliyi üzərinə etdiyi araşdırmalarla tanınan İngilis tarixçi prof. Douglas Spitz “The RSS and Hindi Militancy in the 1980's” (1980-ci illərdə RSS və hindu militanlığı) başlıqlı məqaləsində hindu milliyyətçilərinin bu düşüncəni necə bir təmələ oturtduqlarını bu şəkildə təsvir edər:
RSS mütəfəkkirləri, hindu mədəniyyətinin Hindistanın tək yerli mədəniyyəti olduğunu və bütün hinduların bu mədəniyyəti paylaşana və bunu öz ortaq milli şəxsiyyətlərinin təməli olaraq tanıyana qədər Hindistanın millət olaraq inteqrasiya oluna bilməyəcəyini iddia edirlər. Ortaq bir hindu mədəniyyəti əsasına söykənən milli inteqrasiya olunma hədəfini reallaşdırmaq üçün 2 təməl şərtin yerinə yetirilməsi lazım olduğunu qarşıya qoyurlar. Birincisi, hinduların sinif, məzhəb, kasta, bölgə və dil ayrı seçkiliyini aşaraq güclü, təbii bir hindu millətini meydana gətirəcəklərini fərq etmələridir. İkincisi də, dinləri və mədəni ilham qaynaqları xarici torpaqlardan gələn hindu olmayanların, xüsusilə də müsəlmanlar və xristianlar, onlarınki kimi hindu mədəniyyətini və onun tarixi qəhrəmanlarını mənimsəmələridir.93
Bu assimilyasiya siyasətinin əsas hədəfi isə Hindistan torpaqlarında 200 milyondan çox əhaliyə sahib olan müsəlmanlardır.
Hinduların müsəlman xalqa qarşı icra etdikləri bu təzyiq siyasətini araşdırmadan əvvəl İslam dininin Hindistan torpaqlarında nə qədər köklü bir yerinin olduğunun üzərində dayanmaq lazımdır.
Hindistan xalqı İslam dini ilə 7-ci əsrin əvvəllərində tanış oldu. 11-ci və 12-ci əsrlərdə Türklərin Hind torpaqlarına girməsi ilə isə İslam dini Cənubi Asiyada sürətlə yayılmağa başladı. Abbasi dövlətinin çökməsi ilə birlikdə Cənubi Asiyada bir çox kiçik müsəlman dövləti meydana gəlmişdi. Bu dövlətlər Bəlucistan, Əfqanıstan, Multan və Sind bölgələrində müstəqil olaraq varlıqlarını davam etdirərkən, 977-ci ilində Qəznədə ilk böyük müsəlman dövlət quruldu. Qəznəvilər dövləti, (eyni Osmanlı İmperatorluğunun Anadolu torpaqlarında etdiyi kimi) bölgədə bir-birləriylə zidd düşən bütün müsəlman xanədanlıqları tək bir bayraq altında birləşdirdi.
Bunun ardından Hind dövləti müsəlmanlara qarşı müharibə elan etdi. Edilən bir çox xəbərləşmənin ardından Qəznəvilər dövləti 1008-ci ildəki Peşaver döyüşündə hindular böyük məğlubiyyətə uğradı və Şimali Hindistanın böyük hissəsinə yayıldı. Uc, Qucarat, Lahor, Dehli, Benqal müsəlman qüvvələri tərəfindən sırayla fəth edildi. Xüsusilə də Qəznəvi Sultan Mahmud dövründə bu bütpərəst torpaqlarda İslam əxlaqı və mədəniyyəti böyük sürətlə yayıldı. Yerli xalq öz istək və seçimi ilə dalğa-dalğa İslam dinini qəbul edirdi.
Hindistana 17 ayrı səfər edən Sultan Mahmudun İslam dinini yayma yolunda etdikləri İslam dünyasında böyük bir əks-səda oyandırdı. Abbasi xəlifəsi tərəfindən Sultan və ailəsinə şərəf ünvanları verildi. Sultan Mahmud 30 ili aşan hökmdarlığı zamanında İslamiyyətin Hindistanda kök salmasını təmin etmiş və bugünkü Pakistanın və Banqladeşin bir baxıma qurucusu olmuşdur.
1206-cı ildən Hind-Türk İmperatorluğunun quruluş tarixi olan 1526-cı ilə qədər Hindistan torpaqlarında beş müsəlman xanədan hökm sürdü: Məmlüklər, Halacilər, Tuğluqlar, Seyidlər və Ludilər... 1516-cı ildə Ludi İmperatorluğunu məhv edən Teymurun nəvəsi Babur Şah Moğol İmperatorluğunu qurdu və 17-ci əsrə qədər bu bölgədə hökm sürdü. Ancaq bu imperatorluq zaman ərzində zəiflədi, kiçildi və sonunda dağıldı. Ardından bütün Hind yarımadası 1858-ci ildə İngilis müstəmləkəçiliyinin idarəsinə keçdi. Hind-Çin olaraq bilinən bölgə də fransızlar tərəfindən müstəmləkə halına salındı.
Qısacası İslamiyyət Cənub Asiyada çox köklü tarixə malikdir və müsəlmanlar əsrlər boyunca bu torpaqlara hakim olan İslam İmperatorluqlarının varisləridirlər. Bu səbəblə də zəmanəmizdə İslamın yüksək əxlaqını və mədəniyyətini yüz milyonlarla müsəlmanın yaşadığı Hind yarımadasının dörd bir tərəfində görmək mümkündür. Məscidlər, mədrəsələr və daha bir çox tarixi əsər üstün İslam mədəniyyətinin bu torpaqlara nə qədər böyük qatqısı olduğunu ortaya qoyur.
Hindistan torpaqlarındakı 200 milyon müsəlman, dünyanın ən sıx azlıqlar olan əhalisini meydana gətirir. Ancaq bu böyük azlıq, əksəriyyəti meydana gətirən hinduların illərdir dərəcəsi həmişə artan şiddəti ilə və hərəkətləriylə qarşı-qarşıyadır. Hindistanda yaşayan müsəlmanlar, həddindən artıq milliyyətçi Vişna Hindi Parişad Partiyası (VHP)-nın əsası olan irqçi Hindi təşkilatlar tərəfindən öldürülür, evləri yandırılır, torpaqlarından sürgün edilir və müxtəlif işgəncələrə məruz qalırlar. Hadisələrdə polis hinduların tərəfini tutduğundan, həyatını itirənlərin və ya yaralananların çoxu müsəlmanlar təşkil edir, buna baxmayaraq polis hadisələrdən sonra daha çox müsəlmanları həbs edir. Bunun ən açıq nümunələrindən biri 6 dekabr 1992-ci il tarixində, 16-cı əsrdən qalma tarixi Babur məscidinin dağıdılması əsnasında yaşanmışdır.
Babur məscidinə edilən vəhşi hücum
Hindistan torpaqlarında yaşayan müsəlmanlar xüsusilə də hindu milliyyətçiliyinin yüksəlişə keçdiyi son yarım əsrdir barbar şəkildə hücumlara məruz qalır. Bu hücumların ən əhəmiyyətlisi heç şübhəsiz Ayodhya şəhərində olan Babur Şah (ya da Babur) məscidinin dağıdılmasıdır.
430 il əvvəl Moğol İmperatoru Babur Şah tərəfindən inşa edilən bu məscid Hindistanlı müsəlmanlar üçün çox böyük əhəmiyyət daşıyır. Ancaq bu məscid illərdir hindularla müsəlmanlar arasında çox böyük anlaşılmazlıqlar doğurur. Hindular İslam mədəniyyətindən qalan çox qiymətli bir tarixi əsər olan bu məscidin qondarma ilahlarından biri olan Ramanın doğulduğu yerin üzərinə tikildiyini iddia edir, bu səbəblə də məscidin bir an əvvəl dağıdılıb yerinə bir hindu məbədinin tikilməsini istəyirlər. İddiaların tək dayağı, qulaqdan qulağa yayılan əfsanələrdir. Öz ağıllarına uydurmuş və əsrlərdir bu axmaq inanca görə hərəkət etmişlər.
Hindistan tarixi və Hinduizm mövzusundakı ən əhəmiyyətli adlardan biri olan Kaliforniya Universitetindən Prof. Brian K. Smith “Re-envisioning Hinduism and Evaluating the Hindutva Movement” (Hindiuizmi yenidən hazırlamaq və hindutva hərəkətini qiymətləndirmək) başlıqlı çalışmasında Ayodhya və Rama məbədi ilə əlaqədar çox təəccüblü gerçəklər ortaya qoyur.94
Prof. Smithin ortaya qoyduğu dəlillərdən biri “Archaeological Survey of India” tərəfindən aparılan bir araşdırmadır. Bu təşkilatın sədri Prof. B. B. Lal 1970-ci illərdə apardığı detallı araşdırmalar nəticəsində keçmiş tarixlərdə Ayodhya bölgəsində hər hansı hindu məbədi olduğuna dair ən kiçik sübut belə tapa bilmədiyini açıqlamışdır. Smithin bir başqa qaynağı isə Hindistanın ən əhəmiyyətli universitetlərindən biri olan Jawaharlal Nehrunun nəşr etdiyi bir araşdırmadır.
Universitetin Tarix Araşdırmaları Mərkəzi “The Political Abusa of History” (Tarixin siyasi baxımdan sui-istifadə edilməsi) başlıqlı nəşrlərində bu mövzuya toxunmuş və Ayodhya mövzusunda çox böyük yalana müraciət edildiyini ortaya qoymuşdur. Çalışmalarında Ayodhyada keçmiş dövrlərdə bir məbəd olduğuna dair “heç bir dəlilin heç bir zaman” olmadığını ifadə etmişlər.
Ancaq hindu radikallar bu təyin etmələrə heç bir şəkildə etibar etməmiş və Ayodhyanın xaricində Hindistan daxilindəki 3000 fərqli hindu müqəddəs bölgəsinin müsəlman imperatorlar tərəfindən ələ keçirildiyini iddia etməyə davam etmişlər. Bu bölgələrin də gələcək illərdə bir Ayodha ola biləcəyi bir çox insan tərəfindən dilə gətirilir. Hindli tədqiqatçılara görə çox yaxın zamanlarda hinduların hədəfi ola biləcək mərkəzlərdən biri isə Benaresdə olan 17-ci əsrə aid bir məsciddir.95
Babur məscidinin dağılmasına istiqamətli ilk böyük kampaniya 1990-cı ilin payızında, hamin dövrdə iqtidar partiyası olan BJP tərəfindən başladıldı. BJP-nin ogünkü lideri L. K. Advani, məscidin dağıdılıb, yerinə məbəd inşa edilməsinə qarşı hinduların qiyamını qızışdırmaq məqsədiylə avtomobil ilə gəzməyə çıxdı. Hindu bütlərindən Mahabharatanın at arabasını təmsilən, bəzəklərlə bəzənmiş bir mikroavtobus, təxminən 20 böyük şəhər ilə yüzlərlə qəsəbə və kəndi dövr edərkən, müsəlmanlara istiqamətli ardı arxası kəsilməyən şiddət hadisələrini başlatmış oldu.
Azğınlaşan izdihamlı bir qrup, Babur Məscidini əhatə edən divarları aşaraq, məscidin 16-cı əsrdən qalma qübbələrinə hindu bayraqları asdılar. Ancaq bu hadisələrin ardından heç bir istintaq açılmadığı kimi, bu hücum BJP-nin oy nisbətində böyük bir partlayış meydana gətirdi.
1992-ci ildə məscidə istiqamətli hücumlar daha da artdı. 4 dekabr 1992-ci il cümə günü Advaninin kampaniyasının ardından hərəkətə keçən 50 minə yaxın hindu, Babur Məscidi qarşısında toplanaraq böyük nümayiş etdi. Hindular sabahısı gün də izdihamlı qruplarla məscidə hücumlar edərək 430 illik Babur Məscidini yerlə bir etdilər. Məhz bu hadisəni hindularla müsəlmanlar arasında şiddətli qarşıdurmaların meydana gəlməsinə səbəb oldu.
Bu, VHP kimi Sangh Parivar üzvü partiyalar tərəfindən dəstəklənilən və illərdir planlanan bir hücum idi. Bu hücum əvvəli, Babur Məscidi yerinə uzun zamandan bəri Rama məbədini tikmək üçün hər cür şiddətə müraciət edən həddindən artıq milliyyətçi Vişha Hindu Parişad Partiyası (VHP) liderlərindən Ram Chandra Pramhans təcavüzkar açıqlamalar etmişdir.
Bu hadisənin ardından çıxan qarşıdurmalarda isə 2000-dən çox müsəlman vəhşicə qətl edildi. İqtidardakı BJP və Baş nazir Vajpayee isə bu hadisələrin ən qabaqcıl dəstəkçilərindən idi. VHP kimi irqçi təşkilatlarla möhkəm əlaqə içində idi. Qarşıdurmalar yalnız Hindistan torpaqları ilə məhdud qalmadı. Banqladeş, Pakistan və İngiltərədə də müxtəlif qarşıdurmalar oldu. Həmçinin bu hadisələrə görə Pakistan ilə Hindistan arasındakı gərginlik daha da artdı.
1992-ci ildə adı çəkilən məscidin dağıdılmasından sonra çıxan qarşıdurmaları yatırmaq üçün Hind hökuməti bu məscid yerinə yenisinin tikiləcəyi vədini verdi. Lakin aradan bu qədər müddət keçməsinə baxmayaraq, bu vədini yerinə yetirmə istiqamətində hər hansı bir addım atmadığı kimi hinduların, məscidin yerinə bir Hindi məbədi tikmə planlarının qabağına keçmək üçün də ciddi səy göstərmədi. Hind Hökumətinin bu vəziyyətindən cəsarət alan hindular 2003-cü ildə Babur Məscidinin ərazisi üzərinə bir hindu məbədi tikmək üçün hərəkətə keçdilər. Müsəlmanlar da buna fürsət vermək istəməyincə yenə qarşıdurmalar çıxdı və yeddi yüz insan daha həyatını itirdi.
Dünyanın ən hörmətli insan haqları təşkilatlarından olan “Human Rights Watch” (İnsan haqları izləmə təşkilatı), nəşr etdiyi hesabatlarda Hindistanda müsəlmanlara istiqamətli bu və bənzəri hücumlar haqqında çox detallı məlumatlar verər. HRW 1994-cü ilə aid bir hesabatında Ayodhyadakı Babur Məscidinin dağıdılmasının iqtidardakı BJP Partiyası və hindu milliyyətçi qruplar tərəfindən icra edilən bir kampaniya nəticəsində reallaşdığını, polisin və digər təhlükəsizlik güclərinin heç bir şəkildə hadisələrə müdaxilə etmədiyini ifadə edir. Hesabatda əhəmiyyətli məlumatlar yer alır:
BJP Hökumətinin məscid qorunacaq sözünə baxmayaraq, bölgədəki polis söz-söhbətlərə görə nə bölgədəki dağıtmaya nə də ardından jurnalistlərə və digərlərinə edilən hücumlara müdaxilə etmədi. Şimali Hindistanın kənarındakı şəhərlərdəki vəhşilikdə 1000-dən çox insan öldü. Ölənlərin böyük hissəsi polis tərəfindən vurulan müsəlmanlar idi. Öldürülənlərdən bəziləri evlərindən çıxarılıb dərhal edam edilmişdi. Qucarat Əyalətinə bağlı Suratda müsəlmanlara hücumda qadınlara təcavüz edildi. Yanvarda 700-dən çox insanın öldüyü Bombeydəki doqquz günlük vəhşilikdə müsəlmanlar yenə ana hədəf idilər. Əksəriyyətinin hindu militan Shiv Sena təşkilatını müdafiə etdiyi Bombey polisi isə kastadan müsəlmanları hədəf aldı və insanlar müsəlmanların evlərini talan edərkən onlar yalnız seyr etdilər.96
Ölkədə hadisələr vaxtaşırı durğunlaşsa da müharibənin atəşi tamamilə söndürülə bilinmir. Bunda hinduların məbəd tikmə cəhdlərini təkrar etmələrinin və Hindistan hökumətinin hindulara cəsarət verən davranışının əhəmiyyətli rolu var. Buna görə vaxtaşırı yeni qarşıdurmalar çıxır, hindu militanlar müsəlmanların evlərini talan edir, qadınlara hücum edir və demək olar ki, hər hücumda günahsız insanlar həyatlarını itirir və ya yaralanır.
Qucarat əyalətindəki qarşıdurmalarda minlərlə müsəlman barbarlıqla qətl edildi
Babur Məscidinə edilən hücumun bənzərləri illərdir Hindistan torpaqlarında davam etməkdədir. Hər qarşıdurma, hinduların müsəlmanlara aid evləri, iş yerlərini və avtomobilləri qundaqlama və yandırmaları ilə nəticələnir. Gecə yatarkən evləri atəşə verilən müsəlmanlar arasında diri-diri yanaraq ölən insanlar vardır.97 Hindistan rəhbərliyi bu mövzuda bir çox saxta tədbir alsa da əslində hücumları əl altından dəstəkləyir. Bu vəziyyət, insan haqları təşkilatlarının hesabatları ilə açıq şəkildə ortaya qoyulur.
Məsələn “Human Rights Watch” (İnsan haqları izləmə təşkilatı) Hindistanda müsəlman xalqın yaşadıqlarıyla əlaqədar bir çox hesabat hazırlamış və bu hesabatlarda da hökumət rəhbərlərinin, yerli idarəçilərin və təhlükəsizlik orqanlarının davranışını, şahidlərdən yola çıxaraq ortaya qoymuşdur.98 Ancaq Hinduizmin irqçi ideologiyasından və iqtidarda olan rəhbərlikdən güc alan hindular hücumlarına böyük sürətlə davam edirlər.
2002-ci ilin ortalarında bir qatarın yandırılmasıyla başlayan və sonra da təxminən 2000 müsəlmanın vəhşicə qətl edilməsiylə davam edən hadisələrin arxa planında da Babur Məscidinin dağıdılması mövzusundakı gərginlik vardı. Bu dəfə hadisələr Qucarat Əyalətində reallaşdı. Bir qrup radikal hindunu daşımaqda olan bir qatar yandırıldı. İddiaya görə qatarı müsəlmanlar yandırmışdı, ancaq hadisənin bir təxribat olduğu daha ilk günlərdə dilə gətirilməyə başlandı.
Belə ki, BBC-də nəşr olunan bir xəbər də, bu şübhələri doğrular xüsusiyyətdə idi. Qatarda olan bəzi kəslər yanğının qatarı dayandıran bəzi müsəlman qruplar tərəfindən çıxarıldığını söyləyirdilər. Ancaq ədliyyə eksperti tibbi hesabatları tam tərsini deyirdi və yanğının qatarın içindən çıxarıldığını ortaya qoyurdu.99 Bu qundaqlama hadisəsinin ardından Hindistan hökuməti bir tərəfdən müsəlmanları hədəf göstərərkən digər tərəfdən hindu xadimləri təhrik etdi.
RSS kimi irqçi təşkilatlar da gözlədikləri fürsəti əllərinə keçirdiklərini düşünürdülər. Hindistan hökumətinin vəhşiliyi alovlandıran davranışlarından güc alaraq hindu təcavüzkarlar müsəlmanların üzərinə şiddətlə hücum etdilər. Yüzlərlə insan qruplardan ibarət olan hindu xadimlər müsəlmanların evlərini basdılar. Evlər atəşə verildi, qadınlara təcavüz edildi, insanlar canlı-canlı yandırıldı, evlər və dükanlar talan edildi, insanlar yük maşınları ilə əzildi, günlər sürən qırğın reallaşdı.
Cəsədlər isə kanallara və çaylara atıldı. Hadisələrə nə polis qüvvələri, nə yerli rəhbərliklər, nə də Vajpayee iqtidarı müdaxilə etmədi. Tam tərsinə bir çox təcavüz və qundaqlama hadisəsini polislərin qoruması altında və köməyi ilə reallaşdırıldı.
Xüsusilə də Hindistanın qərbindəki Əhmədabad şəhərində fanatik hindular vəhşi qırğın daha reallaşdırdılar. Hindulardan ibarət olan polis və ordu birlikləri, hücumları önləmək üçün ən kiçik səy göstərmədilər. Jurnalistlər, Əhmədabadın bir çox bölgəsində quldur dəstələri avtomobilləri yandırdıqlarını, dükanları talan edib atəşə verdiklərini, polisin isə qruplar halında onları seyr etdiyini bildirdilər.
Əhmədabaddakı hindular, Narora daxmaların olduğu məhəlləni basaraq, çoxu uşaq 27 müsəlmanı diri-diri yandırdılar. Yollarda toplanan hindu quldur dəstələri isə, avtomobilləri dayandırıb “içəridə müsəlman olub olmadığını” soruşurdular. Yalnız hinduların yola davam etməsinə icazə verilərkən, müsəlmanlar çölə çıxarılıb öldürülürdü.100 11 insanın saxlandığı bir zirzəmi yandırılanda yeddi insan öldü. Səkkiz nəfərlik bir ailə avtomobillərinin içində canlı-canlı yandı.
Bıçaqlar, dəmir çubuqlar, qılınclar və xokkey çubuqlarının istifadə edildiyi bir hücumda, ən az 48 insan öldü. Xəstəxanalar bıçaq yarasına görə gələnlərlə dolu idi. Bir çox şəhərin divarlarına “müsəlmanları necə yandıracağınızı bizdən öyrənin” yazılarkən, hindu militanlar xarici müxbirlərə, “Hər nə oldusa yaxşı oldu. Bu problemi həll etmənin tək yolu müsəlmanları yox etmək” deyə bəyanat verirdilər.
Qucaratda baş verən hadisələrlə əlaqədar bütün dünya mətbuatında çoxlu xəbər dərc edildi. İnsan haqları təşkilatları bir çox hesabat hazırladılar. Ancaq bu hesabatlar nə dünya ictimaiyyəti nə də Hindistan hökumətini hərəkətə keçirmədi. Qırğını şəxsən yaşayan müsəlman qadınların açıqlamaları təməl alınaraq hazırlanan “The Gujarat Massacre Affected Minority Women, The Survivors Speak” (Qucarat qırğını azlıq qadınlarını təsir etdi, həyatda qalanlar izah edir) başlıqlı hesabatda isə qısaca bu həqiqətlər ortaya qoyulurdu:
- · Vəhşilik “özbaşına inkişaf edən” hərəkət deyil. Bir ön hazırlıq, təşkilatçılıq və hədəfin təyin olunmasında həssaslıq təsbit edilmişdir.
- · Kömək düşərgələrində həyatda qalan qadınlar arasında (təcavüz, birdən çox adam tərəfindən təcavüz, kütləvi təcavüz, çılpaq gəzdirilmə, bədənlərinə müxtəlif obyektlərin soxulması, sataşmaq daxil) cinsi vəhşiliyin ən vəhşi formalarına məruz qalan bir çox qadın var. Təcavüzə uğrayanların böyük əksəriyyəti sonra canlı-canlı yandırılmışdır.
- · Qadınlar üzərindəki təsir fiziki, iqtisadi və psixolojidir. Bütün bu üç cəbhədə də dövlətin onlara köməkçi olmaq üçün səy göstərdiyinə dair heç bir dəlil yoxdur.
- · Qucaratın ana dilində nəşr edən bəzi mətbuat orqanları vəhşiliyin dəstəklənilməsində, xüsusilə qadınlara qarşı cinsi vəhşiliyin təhrik edilməsində təhlükəli və kriminal bir rol oynamışdır.
- · Hamilə qadınların qarınları kəsilmiş, dölləri (doğulmamış körpələr) çıxarılıb atəşə atılmışdır.
- · Təcavüz və qadınlara istiqamətli hücumlara, heç bir qəzetdə, televiziyada yer verilməmiş, bu hadisələr dövlət və polis tərəfindən əhəmiyyətsiz edilmişdir.
- · Bir çox uşaq bu insanlıqdan kənar təcavüzlərə, yandırma hadisələrinə şahid olmuşdur. Bu uşaqlar üzərində çox böyük psixoloji təxribat meydana gəlmişdir.
- · Dövlət, vəzifəsini etməməkdən qaynaqlanan heç bir peşmanlıq göstərməmişdir. Hökumət səlahiyyətliləri “Edə biləcəyimiz heç bir şey yox idi. Bütün hindular ürəklərində təbii nifrət və qəzəb vardı. Biz bunu idarə edə bilmədik” deməklə kifayətlənmişdir.
- · Polislərin aktiv olaraq quldur dəstələrinə kömək etdiyi, əməkdaşlıq etdiyi və hətta bəzi hadisələrdə quldur dəstəsini istiqamətləndirdiyinə dair bir çox dəlil vardır. Bəzi video çəkilişlərində müsəlmanların evlərinin divarlarına “Polis də bizim tərəfimizdə” kimi şüarların yazıldığı görülür. Digər vəziyyətlərdə polis kömək çağırışlarına qarşı ya görməməzlikdən gəlmiş, ya da kömək etmək üçün “yuxarıdan əmr almadıqlarını” söyləmişlər. Qadınlar və uşaqlar çoxu zaman polis avtomobillərindən və stansiyalarından geri qaytarılmış, öz-özlərini qorumaları deyilmişdir. Bir çox dəlil; polisin faylları doldurmağı “yetərli dəlil yox, belə bir hadisə yox” deyərək rədd etdiyini göstərir.101
Hindu vəhşiliyi və Kəşmir
Hindistan rəhbərliyinin müsəlmanlara istiqamətli şiddət tətbiq etmələri araşdırılarkən ilkin olaraq ələ alınması lazım olan bir mövzu da heç şübhəsiz Kəşmir xalqının yaşadıqlarıdır.
Kəşmir qızıl, zümrüd və yaqut mədənləri baxımından dünyanın ən əhəmiyyətli bölgələrinin əvvəlində gəlir. 1947-ci ildən bu yana Hindistanın işğalı altında olan bölgə, yüksək dağların üstündə olduğu üçün bütün bölgəni rahatlıqla idarəsi altına ala biləcək strateji torpaqdır. Müstəqil müsəlman dövlət olmağı ya da İslami şəxsiyyətə sahib Pakistan ilə birləşməyi hədəfləyən Kəşmir xalqı on illərdir iqtisadi embarqolar, şiddət hərəkətləri, səbəbsiz həbslər, işgəncələr, bombalamalarla qarşı-qarşıyadır.
Hind Yarımadası, II Dünya Müharibəsinin sonuna qədər İngilis suverenliyi altında idi. İngilis müstəmləkəçilər bölgəni tərk etdiklərində hindli müsəlmanlar hindulardan ayrı dövlətə sahib olmağı istədilər və 1947-ci ildə Pakistanı qurdular. Pakistan və Hindistan arasında əhali mübadiləsi edildi; Hindistan sərhədləri içində yaşayan çox sayda müsəlman Pakistana köç etdi. Ancaq əhalisinin əzici əksəriyyəti müsəlmanlardan ibarət olan Kəşmir əyaləti, Hind rəhbərliyinin intriqaları və İngilislərin də dəstəyi ilə Hindistan suverenliyində qaldı. O tarixdən bu yana Kəşmir xalqı Hind zülmü altında yaşadı.
Hindular başlanğıcda müsəlmanların ayrı bir dövlət qurmalarına qarşı çıxırdılar. Buna görə Pakistanın qurulmasından məmnun qalmadılar. Pakistan qurulduqdan sonra isə iki ölkə arasındakı məsələnin mərkəz nöqtəsini Kəşmir problemi meydana gətirdi. Bu səbəblə iki ölkə iki dəfə müharibə etsə də, Kəşmir problemi həll edilə bilmədi. Bu gün Kəşmirin bir hissəsi Pakistan rəhbərliyindədir və bura “Azad Kəşmir” olaraq adlandırılır.
Ancaq əhəmiyyətli bir hissəsi hələ də Hindistan işğalı altındadır. BM, Kəşmir xalqı arasında Pakistan və ya Hindistandan hansını seçdikləri mövzusunda referendum edilməsini qərarlaşdırdığı halda Hindistan bu qərarı keçən bu qədər müddət ərzində tətbiq etməmişdir. Digər tərəfdən Kəşmirin müstəqilliyi üçün mübarizə edən qruplar ümumiyyətlə fəaliyyətlərini Pakistandan icra etdiklərindən, Hindistan bu ölkəyə qarşı rəftar göstərir və beynəlxalq quruluşların Pakistana təzyiq etmələrini istəyir. Hindistan sahib olduğu nüvə silah gücüylə də Pakistan üçün təhdid meydana gətirir. Ancaq Pakistana, nüvə tutumundan ötəri davamlı təzyiq edilərkən, Hindistanın təhlükəli nüvə gücü nəzərə alınmır.
İşğal altındakı Kəşmirin sahəsi 138.935 km2, əhalisi təxminən 9-10 milyon və bu əhalinin 80%-i müsəlmandır. Geriyə qalan hindu əhalinin əksəriyyəti də bölgəyə sonradan yerləşdirilmişdir. Hindistan rəhbərliyi Kəşmiri işğal altında tuta bilmək üçün bu bölgədə və Pakistan sərhədində yarım milyon əsgər saxlayır. Əsgərlərə Kəşmirdəki müstəqillik mübarizəsini yatırtmaları və müsəlman xalqı təzyiq altında tutmaları üçün hər cür səlahiyyət verilmişdir.
Əksəriyyəti hindulardan ibarət olan və müsəlmanlara qarşı xüsusi kinlə yetişdirilən əsgərlər də özlərinə verilən səlahiyyəti sonuna qədər istifadə edərək insanları vəhşicəsinə öldürür, mərhəmətsizcə həbs edib işgəncə verir və qadınlara təcavüz edirlər. Kəşmirdəki xəstəxanalar və səhiyyə quruluşları Hindistan əsgərlərinin hücumları nəticəsində yaralananlarla dolub daşır. “Asia Watch and Physicians for Human Rights” adlı insan haqları təşkilatının nəşr etdiyi bir hesabatda, Hindistan rəhbərliyinin Kəşmirli müsəlman qadınlara istiqamətli təcavüz siyasəti bu şəkildə aşkar edilir:
“Kəşmirdəki qarşıdurmalar dördüncü ilinə girərkən, mərkəz və əyalət səlahiyyətliləri Hindistan təhlükəsizlik güclərinin Kəşmirdəki yayğın olan təcavüzlərini dayandırmaq üçün çox az şey etdilər. Həqiqətən də avtoritetlər, təcavüz dəlilləri ilə qarşılaşdıqlarında dəfələrlə şahidlərin doğruluğunu inkar etməyə çalışdılar. Ədliyyə ekspertizasının ifadələrinə inanmadılar, ya da araşdırma və təcavüzdən məsul olanlar üçün cinayət təqibi xaric, bütün günahlandırmaları rədd etdilər... Yanvar 1990-ci ildən bəri Hindistan işğalçı qüvvələrinin təhqir etmələr daha çox olmağa başladı.
Təhqir edilmələr əksəriyyətlə qadağan edilən yerlərdə, polis kordonunda və təhlükəsizlik qüvvətləri evlərini axtararkən, şəxsiyyəti təyin etmək üçün parklarda, ya da məktəb sahələrində tutulduqları sırada reallaşır. Təhlükəsizlik qüvvətləri onlara zorakılıq edərkən bütün cəmiyyəti də cəzalandırmağa və hörmətdən salmağa çalışırlar... Təhlükəsizlik qüvvələri xəstəxanalara girdilər, xəstələri döydülər, həkimlərə vurdular, əməliyyatxanalara girdilər, alətlərə zərər verdilər. Təcili yardımlara hücum edildi, küçəyə çıxma qadağasına əməl etməyənlər həbs olundu... Cinsi istismar, döyülmə, zorakı təhdidlər və elektrik şoku işgəncənin ən məşhur şəkilləridir.”102
Kəşmirli müsəlmanlar 1947-ci ildən bu yana Hind rəhbərliyinə müqavimət göstərdilər və müstəqilliklərini qazanmaq üçün mübarizə etdilər. Bu haqlı müqaviməti qırmaq üçün Hind gücləri tərəfindən, ölkədə 1947, 1965 və 1971-ci illərdə üç böyük qırğın reallaşdırıldı. On minlərlə kəşmirli müsəlman öldürüldü, 4.000-dən çox qadın işgəncəyə və təcavüzə uğradı. İslami şüurun meydana gəlməsinin maneə törədilməsi üçün din təhsili verən məktəblər bağlanıldı.103
1990-cı ildən sonra isə Kəşmirdəki soyqırım və assimilyasiya hərəkəti ən mərhəmətsiz şəklini aldı. İnsanlar səbəbsiz yerə nəzarətə alınıb, işgəncə altında öldürüldülər. Evlər qundaqlandı, müdafiəsiz insanlara müxtəlif təzyiqlər tətbiq olundu, qəzet və məktəblər bağlanıldı. İngilis “The Independent” qəzetində dərc olunan bir xəbərdə isə barbar Hind ordusunun Kəşmirdə tətbiq etdiyi sistematik işgəncə üsulları bu cümlələrlə təsvir edilir:
“Gənc qızlar, daha əvvəl olduğu kimi tək əsgər yerinə, indi sistematik şəkildə bütün Hind ordudakılar tərəfindən təcavüzə uğrayır. Qızlar əsgər düşərgələrinə aparılır və günlərlə çadırlarında çılpaq saxlanılır. Bir çoxu bir daha əsla evlərinə dönmür... Qadınlar ağaclarda çılpaq olaraq yelləndirilir və Hind əsgərləri tərəfindən sinələri bıçaqla yaralanmış bu qadınlara sinələrinin yeni doğan militana bir daha əsla süd verə bilməyəcəyi deyilir. Qadınlara ərlərinin və uşaqlarının gözləri qarşısında təcavüz edilir, və ya çılpaq olaraq kəndlərdə gəzdirilir və sinələrinə vurulur.”104
Hind rəhbərliyi yalnız silahlı hücumlara, ya da təcavüzlərə müraciət etməklə də kifayətlənmədi. Əkinçilik üçün istifadə edəcəyini açıqladığı su anbarlarını belə müsəlmanlara qarşı işgəncə məqsədli istifadə etdi. Anbarları ağzına qədər su doldurub, musson yağışlarının yağması ilə birlikdə qapaqları birdən açaraq, bölgənin aşağı ətraflarında olan azad Kəşmir və Pakistanı sular altında buraxdı. Bunların nəticəsində minlərlə insan həyatını itirdi və çox böyük maddi ziyanlar oldu. “The Toronto Star” qəzetində yer alan aşağıdakı xəbər Kəşmir xalqının yaşadıqlarını bu cur yekunlaşdırır:
650.000 insan güclü Hind ordusu tərəfindən boyun əyməyə məcbur buraxılan, alçaldılan, işgəncə edilən və öldürülən Kəşmir xalqı, dövlət təzyiqinin gedərək artan sərt kampaniyası nəticəsində, bir ildən uzun müddətdir tam bir cəhənnəm həyatı yaşayır. Hindistan diqqətlə yaradılmış “şiddətdən qaçmaq” imicinin arxasına gizlənir və beynəlxalq forumlarda özünü demokratiya və plüralizm modeli olaraq təqdim edir. Ancaq, öz pərəstişkarlarının belə araşdırmalarını qəbul edə bilmir. Xüsusilə televiziya qrupları olmaq üzrə bütün jurnalistlər bölgədən çıxarıldılar və dünya, Hind qüvvələrinin mərhəmətsizliklərini yaza biləcək hər hansı kamera olmadığı üçün böyük nisbətdə qaranlıqda buraxıldı.105
1993-cü il oktyabr ayında Kəşmirin paytaxtı Sirinaqarda Hazratbal məscidinə qarşı böyük hücum reallaşdırıldı. Hindistan mövqelərinin, müsəlmanların hərbi qərargahı olaraq xarakterizə etdikləri Hazratbal məscidi təxminən bir ay mühasirəyə alındı. Mühasirəyə alınma əsnasında 100-dən çox insan öldürüldü. 300 günahsız insan həbs olundu. Şəhərin elektrik və suyu kəsildi.
Kəşmirdə, Hind rəhbərliyinin davam etdirdiyi vəhşiliyi ilə yanaşı bir də mühacir problemi yaşanır. Aşağıda Kəşmirdəki mühacir düşərgələrini ziyarət edən Kanal 7 televiziyasının müxbiri Səfər Turanın çatdırdığı təəssüratlara yer verilmişdir. Səfər Turan düşərgədəki həyatı bu şəkildə təsvir edir:
Ambor mühacir düşərgəsi 1990-cı ildə Cammu Kəşmirdən qaçan kəşmirlilər üçün qurulmuşdur. Həyat standartları normadan çox aşağıdır. Kiçik-kiçik torpaq evlərə insanlar sanki sıxışmış. Girdiyimiz tək otaqlı bir evdə bir tək yataq var. Neçə adam qaldığını soruşduqda aldığımız cavab “9 adam”dır. Düşərgədə cəmi 1.110 adamdan ibarət olan 214 ailə yaşayır. Həyat standartlarının çox aşağı olduğunu görmək üçün torpaqdan tikilmiş evlərdən birinə girməniz kafidir. Evlər ümumiyyətlə iki otaqlı. Otaqlarda bir neçə istifadə edilə bilməyəcək saxsı çanaq.
Bir və ya iki yataq. Yataqlara yataq demək üçün min şahid lazımdı. Küncdə oturmuş bir ana, qucağında körpəsi. Bəzən içərisində alovlandırılmış üç-beş budaq parçasının olduğu torpaq ocaqda qaynayan bir qazan. Ətrafda quru və ya yaş yemək adına heç bir şey yox! Amma utandığımdan heç bir qazanın qapağını açma cəsarəti tapa bilmədim. Hansı çadıra girdiksə ortada nə yemək, nə yatacaq heç bir şey görmədik! Çadırların birində ortada yerdə kiçik köhnə bez parçası yan-yana idi. Aydındır ki, yataq olaraq istifadə edilirdi. “Bu çadırda neçə adam qalır?” deyə soruşduğumda aldığım cavab “11 adam” idi... Və çöldə yenə tək-tük qaynayan bir sac qazan!106
Hindistanın Kəşmirdə bu cür böyük təzyiq siyasətini əlli ildən çox müddətdir rahatlıqla davam etdirə bilməsi, Qərbdəki bəzi anti-İslami kütlələrdən aldığı açıq və bağlı dəstəklərin nəticəsidir. Kəşmirdəki müsəlmanlar, Birləşmiş Millətlərin heç bir sanksiyası olmayan qərarları nəticəsində hinduların təzyiqçi rəhbərliyinə tərk edilmişlər. Əhalisinin demək olar hamısı Müsəlman olan Kəşmirin, müstəqil olma səyi və Pakistanın verdiyi haqlı dəstək bu səbəblə müsbət şəkildə nəticələnə bilməməkdədir.
Diqqət yetirilsə, dünya mətbuatının böyük hissəsi Kəşmirdəki vəhşiliyə heç toxunmaz. Toxunduqlarında isə, bəziləri bu xəbərləri “Hindistana aid bir bölgədəki daxili üsyan yatırdıldı” kimi səhv açıqlama təqdim edərlər. Məsələn “New York Times”, 22 yanvar 1990-cı il tarixli sayında Pakistanı Kəşmirdəki “irqçi” müsəlman qrupları dəstəkləyərək “ölkədəki sabitliyi pozmaq”la günahlandıran bir yazı nəşr etmiş və pakistanlıların böyük reaksiyasını almışdı.107 Qərb mediasının bir hissəsində bu cür haqsız açıqlamalara tez-tez rast gəlmək mümkündür.
Son illərdə isə bölgədəki Hind rəhbərliyi təzyiq və assimilyasiyanı şiddətləndirmişdir. Fanatik hindu təşkilatları isə Babur Məscidi qırğınında, Qucaratda, ya da Əhmədabadda olduğu kimi, Kəşmirli müsəlmanların tamamilə yox edilməsini hədəfləyir. Kəşmirli müsəlmanlara qarşı tətbiq olunan vəhşilik faciəvi ölçülərdədir. Ancaq tarix boyunca olduğu kimi, dövrümüzdə indiki vaxtda da müxtəlif təbliğat üsullarıyla Kəşmir və bölgəsində yaşananlar, insanlara çox fərqli şəkildə əks etdirilir.
Tətbiq olunan zülmlər, işgəncələr, günahsız insanlara edilən təzyiqlər gizlənməkdə, nəticədə bütün dünya olub bitənlər qarşısında səssiz qalır. İnsan haqları təşkilatlarının hazırladıqları hesabatlar sanki yoxmuş kimi davranılır. Halbuki yarım əsrə yaxın bir zamandır Hind zülmü ilə qarşı-qarşıya qalan Kəşmir xalqının diləyi, dinlərini rahat şəkildə yaşaya biləcəkləri, insanların yalnız müsəlman olduqları üçün zülm görməyəcəkləri, uşaqlarını sülh və güvən içində böyüdə biləcəkləri bir torpağa sahib olmaqdır.
İsraildən irqçi hindulara hər tərəfli dəstək
Radikal hindlilərin müsəlmanlara qarşı olan düşmənlik və təcavüzkarlıqları, onları İslama qarşı antipatiyayla baxan bəzi güclərlə də əməkdaşlığına yönəldir. Bu güclərin başında, özlərini İslama və müsəlmanlara qarşı qlobal mübarizə içində görən israilli radikallar gəlir.
İsrail ilə hindular arasındakı hərbi əlaqələr, olduqca qədim tarixlərə uzanar. İsrailin Hindistana verdiyi dəstək ilə əlaqədar xəbərlər, dünya mətbuatına ilk dəfə 1960-cı illərin sonunda əks olunmuşdu.108 Buna görə İsrail, Hindistana böyük nisbətlərdə silah köməyi edirdi. Bu köməyin ən əhəmiyyətli hissəsini, İsrail istehsalı 120 mm.-lik son dərəcə rahat və təsirli hava topları meydana gətirirdi. Ancaq xəbərdə də ifadə edildiyi kimi, uzun müddətdir davam edən bu cür hərbi köməklər son dərəcə “gizli” idi.
Soyuq Müharibə dövrü boyunca Hindistan və İsrail arasında xüsusilə kəşfiyyat, müdafiə etmə və nüvə araşdırma sahələrində yaxın əməkdaşlıq davam etdi. Hind və İsrail əsgəri səlahiyyətliləri illərdir qarşılıqlı ziyarət ənənəsini davam etdirdilər. Hər iki ölkə bir-birindən hərbi vəsait satın alırdı. 1963-cü ildə Polkovnik M. M. Sindhi, Hindistanın ehtiyac duyduğu İsrail silahlarını təsbit etmək üzrə İsrailə getmiş və 2 ay Hayfada qalmışdı.
Bu ziyarət Hindistanın Şimal-Şərq əyalətlərinin Çin tərəfindən işğal edilməsidən dərhal sonra idi. Hindistan Çin müharibəsi əsnasında ortaya çıxan İsrail casusluq qalmaqalının açar adı Rama Sawarupun açıqlamasına görə, 1963-cü ildə İsrail hərbi kəşfiyyat rəisi Hindistana dəvət edilmişdi. Bunun səbəbi, pis vəziyyətdə olan Sovet silahları mövzusunda İsraildən kömək istənməsi idi.
1965-ci il Hindistan-Pakistan müharibəsi əsnasında isə İsrail hərbi mütəxəssisləri, Hərbi Kəşfiyyat rəisi başçılığında Hindistanı ziyarət edərək, Pakistanın əlində olan Amerikan silahları mövzusunda hindlilərə məlumat verdilər. 1967-ci il İsrail işğalı əsnasında da Hindistan taktika və alınan nəticələri araşdırmaq üzrə İsrailə hərbi mütəxəssislərini göndərdi.
İsrail 1971-ci ildə də Banqladeşin qurulması ilə nəticələnən Hindistan-Pakistan müharibəsi əsnasında da Hindistana silah köməyi etdi. Qərb mətbuatında yer alan xəbərlərə görə mərkəzi Torontoda olan İsrail şirkəti Levy, “avtomobil ehtiyat hissələri” görünüşü altında 1981-ci ildə Hindistana 3.000 ton tank hissəsi təmin etdi.
Hindistan və İsrail arasındakı gizli ittifaq, nüvə silahları da ehtiva edirdi. İsrailli yazıçılar Dan Raviv və Yossi Melmanın yazdıqları və İsrail gizli xidməti Mossaddan bəhs edən “Every Spy a Prince” (Hər casus bir şahzadədir) adlı kitabda iki ölkənin nüvə sahəsindəki əməkdaşlığa toxunulurdu. Victor Ostrovskyun bildirildiyinə görə, Hindistan, 1984-cü ildə Pakistanın atom bombası istehsal etməsindən narahatlıq duyaraq İsraildən kömək istəmişdi. İsrail Hindistanın bu istəyinə müsbət cavab vermiş və iki ölkə arasında gizli razılaşma olmuşdur.
Bunun ardından 2 hindistanlı nüvə fizikası alimi, nüvə bomba və mərmi başlığı istehsalında mütəxəssisləşmək üçün İsrailə getmişlər. İsrail, özünün 1981-ci ildə İraqın nüvə stansiyası inşaatına etdiyi hücumun bir oxşarını Pakistandakı nüvə stansiyasına etməsi üçün, Hindistana texniki məlumat vermişdi.109
Uzun müddət gizlilik içində icra edilən bu əlaqələr, 1990-cı illərdə yaxşı şəkildə ortaya çıxdı. Amerikan mənşəli “News India” qəzetinin verdiyi bir xəbərdə, İsrail Gizli Xidməti Mossadın uzun müddətdir Hindistan gizli xidməti RAW-nin işçilərini öyrətdiyi ortaya çıxarılmışdı. Mossadın hindli həmkarlarına verdiyi təhsilin mövzusu isə “xalq qiyamlarının yatızdırılması”, yəni Kəşmirin müstəqillik mübarizəsinin yox edilməsi istiqamətində idi. Xəbərə görə, israillilərin təhsilindən keçmiş yüzə qədər RAW agenti, Kəşmirdə fəaliyyət göstərirdi.110
1993-cü ildə İsrail və Hindistan arasında imzalanan bir protokolda, Hind ordusunun İsrailli əsgəri mütəxəssislər tərəfindən öyrədilməsi qərarlaşdırılmış, xüsusilə də Kəşmirdəki Hind birliklərinin İsrailli komandos birliklərinin təhsilindən keçirilməsinə qərar verilmişdi.111
Kəşmirli müsəlman milislərlə edilən bir reportajda isə bu milislər, israillilərin Sirinaqar bölgəsinə qurduqları 3 təhsil düşərgəsində Hind əsgərləri öyrətdiklərini xəbər vermişdi.112 Silah sənayesi mütəxəssisi Jane Hunterin yazdığı bir məqalədə isə “Amerikan qaynaqlı müxtəlif hesabatlara görə Hindistan-İsrail yaxınlaşmasının anti-İslami təməlli olduğu” xəbər verilir və həmçinin Hindistan Müdafiə Naziri Pavarın, Hind ordusunun İsrail tərəfindən öyrədiləcəyini bildirən şərhinə diqqət çəkilirdi.113
Əlaqələrin qazandığı sürətlənmə 1992-ci ildə Hindistanın İsrail Dövlətini tanımasıyla çox gücləndi. Yitzhak Rəbin və Şimon Peresin Hindistan hökumətinə “müsəlmanlarla olan mübarizəsində” sonuna qədər kömək edəcəyi sözü isə bu əlaqənin əhəmiyyətini ortaya qoyurdu. İki ölkə arasındakı əlaqə iqtisadi, siyasi, hərbi və elmi sahədə sürətlə inkişaf etdi.
Hindu militanlara yəhudi lobbilərindən örtülü dəstək
“Washington Report on Middle East Affairs” jurnalı, yanvar 1994-cü il sayında ABŞ-dakı yəhudi lobbisi və radikal hindu qrupları arasındakı əməkdaşlıqla əlaqədar uzun araşdırma nəşr etdi. Yazıda, yəhudi lobbisi ilə hindular, xüsusilə də Kəşmirdəki müsəlman qırğınının baş məsulu olan radikal hindu təşkilatları arasında tam bir “ittifaq” yaradıldığı açıqlaması edilirdi.
“Washington Report”, həmin xəbərdə Hindistanda getdikcə güclənən Hindutva hərəkətinə diqqət çəkirdi. Bu güclənmənin ən əhəmiyyətli səbəblərindən birinin isə bəhs etdiyimiz təşkilatların Vaşinqtondakı ən böyük güc olan yəhudi lobbisi ilə ittifaq etmələri olduğunu vurğulayırdı. “Washington Report”, BJP-RSS-VHP kimi hindu təşkilatlarının “hindu-Sionist ittifaqı” qurma yolunda olduqları açıqlamasını edirdi.
Bəhs etdiyimiz təşkilatlar, daha əvvəlki səhifələrdə araşdırdığımız kimi, Kəşmirdə və ümumiyyətlə bütün alt-qitədə müsəlmanlara edilən hücumların cavabdehləridir. Bu təşkilatlar, Hindistandakı ən təcavüzkar hindu təşkilatı olan Shiv Sena (“Shivanın Ordusu”; Shiva Hindu dinində “yox etmə tanrısı” olaraq qəbul edilir.) ilə çox yaxın əlaqə içindədirlər.
Müsəlman məscidlərinə, Bombeydəki və bütün Hindistandakı müsəlman birliklərinə edilən hücumları onlar təşkil etmişlər. Qəribə olan, Hitlerə qibtə edəcək qədər faşist olan bu hindu təşkilatlarının İsrail dövləti ilə çox yaxın əlaqə içində olmasıdır. Bu mövzunu araşdıran “Washington Report”, eyni hindu qruplarının, Şimon Peresin 17 may 1993-cü ildə Hindistana etdiyi ziyarət əsnasında Pereslə ən yaxın əlaqə quran qruplar olduğuna diqqət çəkirdi.
Radikal Hindu təşkilatları ilə İsrail arasındakı yaxınlaşma, Vaşinqtonda nəşr olunan “The Times of India” qəzetinin 9 iyul 2003-cü il tarixli sayında “Ties With India Advancing” (Hindistan ilə bağlar sıxlaşır) başlıqlı xəbərdə də diqqət çəkilmişdi.
“Washington Report”, BJP-RSS-VHP liderlərinin İsrailə və İsrail lobbisinə olan heyranlıqlarını açıqca şəkildə ifadə etmələrini də vurğulayırdı. Məsələn ABŞ-dakı hindu təşkilatlarının liderlərindən biri olan Tiwari, “yəhudi lobbisi həqiqətən də çox qabiliyyətli və güclü, buradakı sistemin necə işlədiyini çox yaxşı bilirlər. Hindistanın mənfəətləri üçün də indiyə qədər çox şey etdilər” deyərək lobbiyə olan minnətdarlığını vurğulamışdı. Tiwari həmçinin “Bizim lobbi işlərimiz çox zəifdir. Amma hər ehtiyacımız olduğunda İsrail lobbisindən kömək istəyirik. Bizi indiyə qədər heç geri çevirmədilər” demişdi.
“Washington Report”, Yəhudi lobbisinin hindulara dəstək olmaq üçün bəzi think-tankları (düşüncə və strategiya quruluşları) da dövrəyə soxduğunu yazır və bunların başında ABŞ-ın Ankara sabiq səfiri Morton Abramowitzin idarə etdiyi Carnegie Endowmentin gəldiyini bildirirdi. Xəbərdə həmçinin Şimon Peresin Hindistan ziyarəti əsnasında söylədiyi “Pakistanın terrorist dövlət elan edilməsi üçün sizə dəstək verəcəyik” sözü də xatırladılmışdı.
Tel Əviv Universitetindən prof. Martin Sherman isə “The Jerusalem Post”da nəşr olunan “From Conflict to Convergence” (Qarşıdurmadan birləşməyə) başlıqlı yazısında Soyuq Müharibə dövrünün iki rəqibinin, dövrümüzün strateji ortaqları halına gəlməsi izah edilirdi. Xəbərdə İsrail lobbiləri ilə hindular arasındakı əlaqəyə də diqqət çəkilirdi:
Hindistan üçün İsrail və Vaşinqtondakı yəhudi lobbilərinin Yeni Dehlinin Pakistan mövzusundakı vəziyyətini düzəltmək üçün çox əhəmiyyətli təsirləri ola bilər. Bu mövzu keçdiyimiz həftə Yeni Dehlidə edilən üçlü yığıncaqlarda da nəzər salındı. Yığıncağa Vaşinqtonun ən güclü lobbilərindən sayılan Jinsa (Jewish Institute of National Security Affairs), keçmiş İsrail gizli xidməti üzvləri və müdafiə etmə mütəxəssisləri qatıldı. İsrail və Hindistan arasında təhlükəsizlik əsaslı əlaqə davamlı böyüyür.114
Kəşmirə qarşı “Hindistan-İsrail ittifaqı”
Dünya müsəlmanlarının passiv edilmələri, təzyiq altında tutulmaları, assimilyasiya edilmələri radikal Sionist ideologiya üçün əhəmiyyətli hədəfdir. Bu gün bu ideologiyaya qapılan bəzi İsrailli radikallar, dünyanın dörd bir tərəfindəki İslam-əleyhinə güclərə dəstək verməyi, onlarla ittifaqlar quraraq bir növ “qlobal anti-İslami cəbhə” meydana gətirməyi hədəfləyir. Bu cəbhə yalnız Orta Şərq coğrafiyası ilə məhdud deyil; bütün dünyanı əhatə edir. (Ətraflı məlumat üçün baxın: Yeni Masonik nizam, Harun Yəhya, Vural nəşriyyat)
Kəşmir, İsrailli radikalların İslama qarşı meydana gətirməyə çalışdığı ittifaqın sıx şəkildə fəaliyyət icra etdiyi bölgələrdən biridir. Sahib olduğu yeraltı zənginlikləri, strateji mövqeyi, Pakistan ilə olan yaxınlığı, Pakistanın sahib olduğu nüvə gücü və güclü müsəlman birliyinin varlığı İsrailin Kəşmirdə diqqətini sıxlaşdırmasının başlıca səbəbləri arasında sayıla bilər.
İsrail dövləti, Amerikadakı yəhudi lobbisinə paralel olaraq, Kəşmirli müsəlmanların müstəqillik hərəkətinə qarşı Hindistana böyük dəstək verir. Bu dəstək, Hindistana edilən böyük silah köməyi və satışlarını; Hindistan gizli xidməti və xüsusi təyinatlarının “qiyamları yatızdırmaq” mövzusunda öyrədilmələrini ehtiva edir.
İsraillilər, fələstinlilərə qarşı yarım əsrdir davam etdirdikləri soyqırım və işğal altında tutma siyasətləri səbəbiylə, xalq qiyamlarını yatızdırmaq, xalqı işgəncə, psixoloji döyüş və sistemli terror yoluyla passivləşdirmək mövzusunda mütəxəssisdirlər. Bu mütəxəssislik, başqa bir çox təzyiqçi və İslam-əleyhinə rejimə olduğu kimi Hindistana da ixrac edilir.
Radikal sionistlərlə fanatik hinduların internet ittifaqı
2 iyun 2001-ci il tarixli “New York Times” qəzetində çıxan “anti-müsəlman qruplar internet üzərində birləşir” başlıqlı xəbər, radikal hindu qruplarla bəzi radikal Sionist təşkilatlar arasındakı əlaqəni təkrar gözlər önünə sərdi. Amerikadakı militan hindular tərəfindən işlədilən bir veb saytı, müsəlmanlara qarşı düşmənliyi və şiddəti dəstəklədiyindən ötəri gələn şikayətlər üzərinə bağlanılmışdı.
Lakin bir neçə gün sonra sayt, ABŞ-da yaşayan bəzi fanatik yəhudilər tərəfindən təkrar açıldı. Saytı açan Kahani təşkilatının fanatik fikirləriylə tanınan Haham Kahaninin qurduğu və terrorist təşkilatlar siyahısında adı çəkilən bir qrup idi. “New York Times” qəzeti bu əlaqənin təməlini bu şəkildə izah edirdi:
İlk baxışda dünyanın fərqli bölgələrindəki 2 ifrat dini fəlsəfəni bir yerə gətirən bu qeyri-adi birləşmənin ortaq olan çox az istiqaməti vardır. Lakin Nyu-Yorkun etnik qarışığı içərisində birlikdə yaşayan kiçik hindu və yəhudi qrupları uzaq düşməni paylaşmanın dostluq üçün yetərli təməl olduğunu kəşf etmişlərdi. Anti-müsəlman bağları o qədər güclüdür ki... Bu əlaqəni hindu veb saytının üzvlərindən biri “Eyni döyüşdə döyüşürük” şəklində müəyyənləşdirir.
Hinduunity.org saytının sahiblərindən olan Rohit Vyasmaan Kahani, təşkilatının saytı ilə aralarındakı bu əlaqəni “Biz onlarla eyni məqsəd üçün döyüşürük. Fələstinli, ya da pakistanlı olmaları əhəmiyyətli deyil. Hindu və yəhudilərin problemi İslamladır” şəklində şərh edir.
Yəhudilərə müraciət
İsrailli və ya amerikalı bəzi radikal sionistlər ilə radikal hindular arasındakı bütün bu əlaqələr, hər iki gücün də özlərinə hədəf olaraq İslamı və müsəlmanları seçmələrindən qaynaqlanır. Halbuki bu fanatik ittifaq, həm səhv, həm də gərəksizdir. Müsəlmanların nə hindulara, nə də yəhudilərə qarşı bir düşmənlikləri yoxdur; yalnız Kəşmirdə və ya Fələstində təzyiq görmədən, azad şəkildə yaşamaq məqsədi güdürlər. Hindu və ya yəhudi radikallar, müsəlmanlara qarşı şiddət və təcavüzkarlıq göstərmək yerinə, bu haqlı tələbə qulaq assalar, həm özləri, həm də bütün dünya sülh üçün çox daha yaxşı olacaq.
Digər tərəfdən radikal yəhudilərin müsəlmanlara qarşı, Nazi pərəstişkarı fanatik hindulara əməkdaşlıq etmələrinin mənəvi istiqamətdən də çox böyük ziddiyyət olduğunu ifadə etmək lazımdır. Yəhudilər dünya üzərində inanc olaraq özlərinə ən yaxın dinin hansı olduğunu səmimi olaraq qiymətləndirsələr, cavabın İslam olduğunu görəcəklər.
Müsəlmanlar da, yəhudilər də tək bir İlaha, aləmlərin Rəbbi olan Uca Allaha inanır, Ondan gələn vəhyi izləyir, Onun peyğəmbərlərinə iman edirlər. Hər iki dinin əxlaqi dəyərləri də bir-birinə çox yaxındır. Üstəlik müsəlmanlar, Quran ayələri yəhudiləri “Kitab əhli” olaraq görür, onların inanc və ibadət azadlıqlarına hörmət edirlər.
Bütün bu həqiqətlər yəhudilər ilə müsəlmanlar arasında qarşılıqlı tolerantlıq və yaxşı niyyət olmasını tələb edərkən, bəzi radikal yəhudilərin bütpərəst və faşist mədəniyyətə sahib olan fanatik hindularla əməkdaşlıq etmələri böyük ziddiyyətdir. Ümid edirik bu həqiqəti görər və hindu radikalları dəstəkləyərək alt qitədə daha çox qan və gözyaşı tökülməsinə vasitəçi olmaqdan imtina edərlər.
