Hinduizmin Faşist Forması: Hindutva Hərəkəti

Hindistan tarix boyunca çox müxtəlif dövlətlərin rəhbərliyi altına girdi. 19-cu əsrin sonlarında isə bütün ölkə İngilis İmperatorluğu tərəfindən işğal edildi. Bu müstəmləkə rəhbərliyi təxminən 100 il boyunca Hindistan torpaqlarında çox böyük acıların yaşanmasına səbəb oldu. İngilis qüvvətləri tərəfindən Hind xalqına ikinci kasta insan rəftarı gördü, ölkənin bütün zəngin qaynaqları ədalətsizcə istifadə edildi və xalq yoxluq içində yaşamağa məhkum edildi.

1947-ci ildə sona çatan bu müstəmləkə rəhbərliyinin ardından Hindistan müstəqilliyini elan etdi, ancaq bu dəfə də Hindistan torpaqlarını yeni bir şiddət dalğası əhatə etdi: Fanatik Hindi milliyyətçiliyi. Əslində Hindistandakı həddindən artıq milliyyətçi axınların meydana gəlməsi daha qədim tarixlərə qədər gedirdi.

1920-ci illərdə bütün dünyada əsən faşizm küləklərinin təsiriylə Hindistanda da müxtəlif faşist yeraltı təşkilatları qurulmuşdu. Bəzən müstəmləkə rəhbərliyini, bəzən də ölkənin ən böyük azlıq qrupu olan müsəlmanları hədəf alan bu təşkilatlar “Hindistan hindularındır”, “tək millət, tək mədəniyyət, tək din, tək dil” kimi şüarlarla diqqət çəkir, təhsil düşərgələri, təbliğatlar və hərbi quruluşlar ölkə daxilində sürətlə yayılırdılar.

Hindi təşkilatlarının quruluşunda Avropadakı faşist hərəkətlər çox böyük rol oynadı. Hindu milliyyətçi təşkilatları da Avropadakı bənzərləri kimi irq üstünlüyünü təməl götürür, fərqli mədəniyyətlərin və etnik mənşələrin tək bir ölkənin sərhədləri içində birlik meydana gətirmələrinin mümkün olmadığını iddia edirdilər. Ölkədə tək səsliliyi meydana gətirmək üçün lazım olsa şiddət istifadə etmək lazım olduğunu, assimilyasiya təmin edilə bilmirsə, yox etmə yoluna gedilməsinə lazım olduğunu və Hindistan üçün tək qurtuluş yolunun bu olduğunu müdafiə edirdilər.

I Dünya Müharibəsindən dərhal sonra Avropada bir-birinin ardına iqtidara gələn faşist rəhbərliklərin gözündə bütün ictimai və siyasi problemlərin həlli döyüş, qarşıdurma və şiddət idi. Bu faşist iqtidarlar yeraltı təşkilatları, gizli polis təşkilatları və faşist birliklərlə cəmiyyət üzərində böyük terror əsdirmişlər və II Dünya Müharibəsi nəticələndiyində arxalarında 55 milyon ölü buraxmışlardı.

İlk faşist rəhbərlik, İtaliyada 1922-1944 illəri arasında iqtidarda olan Benito Mussolininin idi. İtalyanın ardından Almaniya və İspaniyada faşist partiyalar rəhbərliyə gəldi. Faşist İtalyanın və Nazı Almaniyasının ortaq hədəfi öz millətlərinin bütün digər millətlərin üzərinə təhkim etməsi, onları əzməsi, kölələşdirməsi idi. Bunun üçün istifadə ediləcək yolun isə döyüş, işğal, qırğın və qan tökmə olduğuna inanılırdı.

II Dünya Müharibəsinin ardından faşizm böyük ölçüdə ortadan qalxdı. Bəzi Latın Amerika ölkələrində, ya da İngiltərə, Almaniya, İspaniya kimi ölkələrdə neo-faşist hərəkətlənmələr görülsə də, faşist iqtidarların dövrü bağlandı. Ancaq faşist mədəniyyət və faşist siyasətlər dünya gündəmindən əsla yox olmadı.

Hindistan da, faşist rəhbərlik anlayışının, faşist ictimai quruluşun və faşist təşkilatlanmaların gündən günə daha da gücləndiyi ölkələrdən biridir. 1920-ci illərdə qurulan həddindən artıq milliyyətçi təşkilatlar heç bir zaman ləğv olmamışdır və hələ də ölkədə çox təsirli vəziyyətdədir. Üstəlik bu hərəkətlər zaman ərzində tək bir ad altında birləşmiş, hinduların dəstəyini almışdır və siyasi partiyalarıyla bu gün Hindistanda iqtidardadır.

Bu hərəkət, İtalyan faşist rəhbərliyini özünə nümunə götürərək mütəşəkkil olan Hindutva Hərəkətidir. (Hindutva, Hinduizmin irqçi, şovinist və tolerantsız istiqamətinin dövrümüzə şərh olunmuş halı olan milliyyətçi ideologiyadır və hindu mədəniyyəti ilə eyni mənada istifadə edilir.)

Faşist hindular Hitler və Mussolininin yolunda

Kitabın əvvəlki hissələrində də gördüyümüz kimi hindu dinində vəhşi ictimai nizam müşahidə edilir. Cəmiyyət fərqli kastalardan meydana gəlir. Üst kastanı təsnif edən bütün gücü, zənginliyi və iqtidarı əllərində saxlayarlar. Guya aşağı kastanı isə mərhəmətsiz hindu ənənələrinə görə kölə hökmündədirlər. Hər cür çirkli işi edən, heç bir ictimai haqqa sahib olmayan və üst kastalar tərəfindən “çirkli-toxunulmaz” olaraq adlandırılan xor görülmüş bir xalq... Üst kastaya mənsub olanlar digərlərini əzməkdə, xor görməkdə, alçaltmaqda azaddırlar. Hər cür şiddət, zülm, hücum məqbul qarşılanır, edilənlər isə azğın Hindi dininin bir gərəyi olaraq görülür. Bu mərhəmətsiz sistem Hindi milliyyətçiliyinin meydana gəlməsində çox böyük təsirə malikdir.

Hindi dininin şiddəti təşviq edən batil təlimləri də Hindi milliyyətçiliyinin meydana gəlməsində çox təsirli olmuşdur. Xəyali hindu tanrılarının böyük hissəsi hindu yazılı mətnlərində qəzəbli, təcavüzkar, kindar, insanları asanlıqla öldürə bilən, qırğınlar edən, əzab çəkdirməkdən zövq alan bütlər olaraq təsvir edilərlər. Məsələn bu inanclara görə yalançı tanrı Bhrigu bir başqasının boğazını kəsər, Gautama Ahallya adlı bütü qəzəblənib daşa çevirər. Jahnumuni əsəbiləşdiyində bütün Qanq Çayının suyunu içər.⁶⁹ Sita isə əsəbi, kiçik hesab edici, mərhəmətsiz, şifahi olaraq hər kəsə hücum edən bir bütdür. Devi davaçı, yırtıcı, təcavüzkardır.⁷⁰ Qısaca hindu mətnləri bir mənada şiddəti müqəddəsləşdirər, həyatın bir gerçəyi olaraq insanlara təqdim edərlər. Bu səbəblə də hindular üçün şiddət həyatın bir parçasıdır və təbiidir.

Məhz Hindistandakı fanatik milliyyətçilik anlayışını araşdırarkən bu anlayışın mənşəyindəki Hinduizm təsirinin də nəzərə alınması lazımdır. Çünki hindular dinlərini insanın bütün həyatını içinə alan bir Hindu mədəniyyəti olaraq qiymətləndirirlər. Onsuz da hindu milliyyətçiliyinin təməl məqsədini də hindu ənənələrinin təkrar canlandırılması, hindu mədəniyyətinin bütün cəmiyyət tərəfindən qəbul edilib tətbiq olunması meydana gətirir.

Hindular əsrlər sürən işğalların ardından Hinduizmin yavaş-yavaş gündəlik həyatdan silindiyini, hindu birliyini gücləndirmək üçün bu inanışları zorla da olsa insanların həyatına soxmaq lazım olduğunu müdafiə edirlər. Hindi inanışlarından kasta isə bütpərəst tapınmalar, kasta sistemi, qadınları ikinci kasta insan görən fanatizm və azlıqları zorla hindulaşdırmağı hədəfləyən vəhşi ənənələrdir. Hindu milliyyətçiləri bu çevrilməni mütləq reallaşdırmağı hədəfləyirlər. Bunun üçün də hər cür yolu istifadə etməyə qərarlıdırlar. Şiddət, hücum və nifrət duyğularının alovlandırılması da bu üsullardan biridir.

Hindu milliyyətçiliyini təmsil edən təşkilat Sangh Parivardır (Sangh ailəsi). Sangh Parivar, Hindistandakı bütün milliyyətçi partiyaları, təşkilatları, rəsmi, ya da qeyri-rəsmi bütün quruluşları çətiri altında birləşdirən siyasi təşkilatdır. İqtidardakı BJP (Bharatiya Janata Party- Hindistan Xalq Partiyası), VHP (Vishwa Hindi Parishad - Dünya Hindu Şurası), Shiv Səna (Faşist Cəbhə) və daha başqa böyük kiçik bir çox milliyyətçi təşkilat, Sangh Parivarın tərkibində sayılır. Ancaq dövrümüzün hindu milliyyətçiləri baxımından ən böyük əhəmiyyət daşıyan quruluş RSS-dir (Rashtriya Swayamsevak Sangh- Milli Könüllü Orduları).

1925-ci ildə qurulan və hal-hazırda da müsəlmanlara və digər azlıqlara istiqamətli hücumların təşkilatçısı olaraq qəbul edilən RSS, fanatik hindu milliyyətçiliyinin təməlidir. Dövrümüzdə bir çox siyasi partiya və fərqli təşkilatlar olmasına baxmayaraq, bütün aktiv işçilər mütləq RSS-nin təhsilindən keçmişlərdir. Hindistandakı hökumət heyətləri, müxalifət partiyaları, hərbi heyətlər və təhlükəsizlik vahidlərinin böyük bir hissəsi RSS-nin aktiv xadimliyini etmiş kəslərdən meydana gəlir. Bunların başında isə Hindistan Baş naziri Atal Bihari Vajpayee və hökuməti gəlir.

Keshav Baliram Hedgewar tərəfindən 1925-ci ildə qurulan RSS, Almaniya və İtaliyadakı faşist təşkilatlarla çox böyük bənzərliklər göstərirdi. Üstəlik bu əlaqə yalnız bənzərliklə məhdud qalmamışdı. RSS qurucularından olan BS Moonje şəxsən İtaliyaya gedib Mussolini rəhbərliyindən tövsiyələr almışdı.

Hinduizm mövzusundakı işləriylə tanınan İtalyan tədqiqatçı yazıçı Marzia Casolarinin “Hindutva's Foreign Tie-up in the 1930s-Archival Eviden” (Hindutvanın 1930-cu illərdəki xarici əlaqələri - arxiv dəlilləri) adlı araşdırmasında RSS qərargahları ilə Mussolini rəhbərliyi arasındakı yaxın əlaqə detallı olaraq sənədləşdirilir. Casolariyə görə İtalyan faşist rejiminin nümayəndələriylə hindu milliyyətçiləri arasında bir çox görüş reallaşmışdı. RSS təşkilatının quruluşu, ideologiyasının təyin olunması, təşkilat sxeminin yaradılması və gənclərin öyrədildiyi birliklərlə gücləndirilməsi, Mussolini İtaliyasından alınan ilhamla edilirdi.⁷¹

RSS, quruluşunun dərhal ardından İtaliya və Almaniyadakılara bənzər hərbi təhsilə yönəldi. Mussolininin yarı-hərbi “Qara köynəklilər” ilə Hitlerin “Qəhvə rəngli köynəklilər” adıyla da bilinən SA (Sturm-Abteilung, yəni “Fırtına Birlikləri”) birlikləri təməl alındı. Qurulan təşkilata “Şakha” adı verildi. Hindistanın dörd bir tərəfində qurulan Şakhalarda 6-7 yaşındakı uşaqlar guya düşmənlərə (müsəlmanlar və xristianlar) qarşı faşist xadim olaraq öyrədilir, faşist ordu yaradılırdı. Mussolininin “həmişə barışın zərərli olduğu və insan gücünün ancaq döyüşlə ən yüksək nöqtəyə çıxa biləcəyi” istiqamətindəki İctimai Darvinist deyişləri, RSS üzvləri arasında böyük etibar görürdü.

1920-ci illərdə yavaş-yavaş şəkillənməyə başlayan təcavüzkar hindu milliyyətçilyi, Şakhalarda yetişən xadimlər sayəsində 1930-cu illərdən etibarən bütün Hindistana yayıldı. Bu təşkilatlanma dövrümüzdə hələ də son dərəcə aktivdir. Hindistan torpaqlarında hələ də təxminən 300.000 Şakha olduğu təxmin edilir və hər Şakhada 50-100 arasında gənc “öyrədilir”, yəni radikal və təcavüzkar milliyyətçilik anlayışı ilə beyinləri doldurur.⁷³ Bu da ən az 30 milyon fanatik hindu xadiminin mərhəmətsiz qırğınlara imza atmaq üçün hazır olduğunu göstərir. İllərdir Şakha təhsilindən keçən insanları da düşünsək bu sayın daha da böyük olduğu ortaya çıxar.

RSS liderləri Mussolininin yanında Hitlerin irqçi siyasətlərini də dəstəkləyirdilər. RSS başçılarından Hedgewar milli birliyin ancaq müsəlman və xristianlar kimi hindu olmayan birliklərin yoxluğunda reallaşa biləcəyini ifadə etmişdi. Çünki ona görə hindu olmayanlar hindu ənənələrini, ideallarını və mədəniyyətini anlaya bilməz, tətbiq edə bilməzdilər. Hedgewarın düşüncələri RSS-nin ikinci başçısı olan Madhavrao Sadasivrao Golwalkar tərəfindən daha da radikallaşdırıldı. Golwarkar 1938-ci ildə nəşr etdiyi “We or Our Nationhood Defined” (Biz və ya təyin olunmuş millətçiliyimiz) adlı kitabında həmişə Hitlerə və onun irq üstünlüyünə söykənən nəzəriyyələrinə göndərmələr edirdi. Golwarkarın kitabından bəzi sitatlar diqqət çəkicidir:

Alman irq qüruru günümüzün mövzusu halına gəldi. Almaniya, irqinin və mədəniyyətinin safını qorumaq üçün ölkəsini Yəhudilərdən təmizləyərək bütün dünyanı təəccüblədirdi. İrq qüruru orada ən yüksək nöqtədə özünü göstərdi. Almaniya nümunəsi bizə fərqli mənşələrdən gələn ayrı irqlərin və mədəniyyətlərin bir birlik altında assimilyasiya olmasının qeyri-mümkün olduğunu da göstərdi. Bu, Hindistan torpaqlarında yaşayan bizlərin öyrənməsi və istifadə etməsi lazım olan dərsdir.⁷⁴

Golwarkarın hindu milliyyətçilərinə verdiyi öyüd isə bu şəkildə idi:

Qədim ağıllı millətlərin həyatlarıyla təsdiqlənən bu dünyagörüşünə görə, Hindistandakı hindu olmayan insanlar, ya hindu mədəniyyətini, ya da dilini mənimsəməli, hindu dininə dərin hörmət göstərməyi öyrənməli, yalnız hindu irq və mədəniyyətinin ucaldılması üzərində düşünməlidirlər. Yəni yalnız bu quru parçasına və qədim ənənələrə qarşı olan tolerantsızlıqları və məmnuniyyətsizliklərini tərk etməklə kifayətlənməməli, eyni zamanda bunun yerinə sevgi və sədaqətin müsbət tutumunu inkişaf etdirməlilərdir. Tək sözlə yad olmaqdan imtina etməlilər, ya da ölkədə heç bir şey tələb etmədən, heç bir imtiyaz daşımadan (hətta vətəndaşlıq haqlarını belə) tamamilə hindu millətinə boyun əymiş şəkildə qala bilərlər.⁷⁵

Burada hindu faşistləriylə nazilər tərəfindən paylaşılan bəhs etdiyimiz “cəmiyyəti məcbur edərək tək tip halına gətirmə” hədəfinin İslama tamamilə zidd olduğunu da ifadə etmək lazımdır. Hindu faşistləri Hindistandakı bütün insanlara, ya hindu ideologiyasını və şəxsiyyətini mənimsəmə, ya da kölə olaraq yaşamaq seçimini təqdim etmişlər, nazilər eyni despotizmin daha qorxunc versiyalarını Alman olmayan azlıqlara qarşı tətbiq etmişlər. Halbuki İslama görə bir cəmiyyət içində fərqli etnik mənşələrə və fərqli dini inanclara sahib insanlar bir yerdə ola bilər, barış içində yaşaya bilərlər.

Hamısına ədalət və tolerantlıq tətbiq olunmalıdır. Quranda Allah insanların “bir-birləriylə tanış olmaları” üçün fərqli etnik mənşələrlə yaradıldıqlarını bildirir.” (Hucurat surəsi, 13) Bu səbəbdən İslam əxlaqının suveren olduğu bir cəmiyyətdə heç bir insan etnik mənşəyindən ötəri ayrı-seçkiliyə məruz qalmaz. Yalnız etnik mənşə fərqliliyi deyil, dini inanc fərqliliyi də İslama görə tolerantlıqla yaxınlaşılması lazım olan bir həqiqətdir. Allah Quranda “Dində məcburiyyət yoxdur” buyurar (Bəqərə surəsi, 256).

Quranın bir çox ayəsində, digər dinlərin mənsublarının, xüsusilə də kitab əhli xristian və yəhudilərin haqlarının güdülməsi əmr edilməkdədir. Bu səbəblədir ki, İslam tarixi boyunca, Quran əxlaqının suveren olduğu cəmiyyətlərdə, müsəlman olmayan azlıqlar böyük tolerantlıq içində yaşamış, inanc və ənənələrini qorxuş şəkildə tətbiq etmişlər. Kimsə onları məcbur etməmiş, təzyiq altına almamış, fərqli olduqları üçün kölələşdirməyə və ya yox etməyə çalışmamışdır.

Bugün bəzi kütlələr tərəfindən İslam haqqında bunun tam əksinə bir mənzərə yaratmağa çalışılsa da, Quranı araşdıran və tarixi bilən hər kəs, İslamın insanlara tanıdığı tolerantlığın fərqindədir. Bunlardan biri, məşhur yazıçı Amin Maaloufdur. Livanlı Xristian bir ailədən gələn Fransız yazar Maalouf, turk dilinə “Ölümcül şəxsiyyətlər” adıyla tərcümə edilən “Les Identitées Meurtrières” adlı kitabında, İslam tarixinin tolerant və ədalət nümunələriylə dolu olduğu təsbitini edir:

İslam tarixində daha başlanğıcdan etibarən, başqası ilə yan-yana yaşama mövzusunda diqqətə dəyər bir uyğunluq görülər. Keçən əsrin sonunda, ən böyük İslam gücünün paytaxtı İstanbulun əhalisi içində əsasən rumlardan, ermənilərdən və yəhudilərdən ibarət olan müsəlman olmayan bir çoxluq vardı. Eyni dövrdə Parisdə, Londonda, Vyanada, ya da Berlində əhalinin yarısının xristian olmayanlardan, müsəlman və yəhudilərdən meydana gələ biləcəyi düşünülərdimi? Bugün belə, şəhərlərində müəzzinin azan oxuduğunu eşidən bir çox Avropalı narahat olardı.

Heç bir mühakimə etmirəm, mən yalnız müsəlmanlıq tarixi boyunca uzun yan-yana həyata və tolerant tətbiqinin var olduğunu oxuyuram... Mənə görə, tarix İslamın, içində o biri mədəniyyətlərlə yan-yana birlikdə yaşama və səmərəli qarşılıq təsiri mövzusunda sonsuz potensial daşıdığını açıq şəkildə sübut edir.⁷⁶

 

“O biri mədəniyyətlərlə yan-yana birlikdə yaşama və səmərəli qarşılıq təsiri” qurmaq bir tərəfə, onları özünə boyun əydirmək, ya da yox etmək istəyən hindu milliyyətçiliyinin, nasizmdə özünə ilham qaynaqları tapması isə təəccüblü deyil. Çünki nasizm ilə ortaq bütpərəst anlayışa və antisemitizmə malikdir.

Nasizm, Hinduizm və Antisemitizm

Nazi ideologiyası ilə Hinduizm arasında çox dərin əlaqələr vardır. Bilindiyi kimi nazi ideologiyasının təməlini, Ari irqin üstünlüyünü təmin etmək və bu irqin mədəniyyətini dünyaya suveren etmək meydana gətirər. “Ari irq”, eyni zamanda Hinduizm dinini də qurmuş olan Arilərdır.

Kitabın əvvəlki hissələrində Hinduizmin, e.ə. 2500-1500-cü illəri arasında Şimal-Qərbdən gələrək bütün Şimali Hindistanı işğal edən Arilər tərəfindən qurulduğunu ifadə etmişdik. Hinduizmdəki mərhəmətsiz kasta sistemini quran, özlərini bu sistemin təpəsinə yerləşdirən, bütpərəstliyi bu dinin təməli halına gətirənlər, yenə Arilərdır. Qısacası Hinduizm, bir Ari istehsalıdır. Necə ki, tarixçilər “Hind-Ari” (Indo-Ari) dilindən və mədəniyyətindən danışarlar.

Dünya tarixinin əhəmiyyətli hissələrindən biridir bu mədəniyyət. Digər bir əhəmiyyətli mədəniyyət isə Orta Şərqdə inkişaf etmiş olan “Sami” və ya digər bir ifadə ilə “Semitik” mədəniyyətdir. İki fərqli mədəniyyət arasındakı çox təməl fərq, Hind-Ari mədəniyyətinin bütpərəst inanclara sahib olması, Sami mədəniyyətinin isə vəhyə söykənən İlahi dinlərə bağlı olması və Tövhid (Tək Allah) inancını mənimsəməsidir. Sami xalqların ən əhəmiyyətliləri, şübhəsiz ərəblər və yəhudilərdir.

Avropalıların böyük hissəsi isə etnik mənşə olaraq Hind-Ari qaynaqlıdır. Bu səbəbdən miladdan əvvəlki Avropa tarixi, Hind-Ari mədəniyyətində nəzərdə tutulduğu kimi, bütpərəst, döyüşçü, barbar, mərhəmətsiz bir dünyadır. Ancaq I əsrdən etibarən, bu mədəniyyətin azğın elementlərindən xilas olmağa və xristianlığı qəbul edərək Tək Allah inancını və İlahi dinlərin əxlaqi meyarlarını mənimsəməyə başlamışlar. Bir başqa deyişlə, xristianlığın Avropaya suveren olması, eyni zamanda Hind-Ari mədəniyyətinin məğlubiyyətə uğradılması mənasını vermişdir.

Ancaq 19-cu əsr Avropasında qəribə bir ideologiya doğulur: Sami mədəniyyətinə (və təbii ki, İlahi dinlərə) düşmən olan, bunun yerinə Avropalıların yenidən Hind-Ari mədəniyyətinə dönməsi lazım olduğunu müdafiə edən irqçi, yeni-bütpərəst bir ideologiya. “Encyclopædia Britannica”, bu ideologiyanın mənşəyini və nazilərə necə uzandığını belə yekunlaşdırar:

19-cu əsrdə Comte de Gobineau və daha sonra onun təqibçisi Houston Stewart Chamberlain tərəfindən israrla müdafiə olunan bir fikir doğuldu. Bu, Hind-Avropa dillərini danışan “Ari irqi”nin insanlığın qeyd etdiyi bütün inkişafların memarı olduğu və samilərə, “sarı irqə” və “qaralara” qarşı əxlaqi baxımdan üstün olduğu fikri idi. Nordik, ya da digər bir ifadə ilə Alman xalqlar, ən saf “Arilər” olaraq qəbul edilməyə başlandı, 20-ci əsrin ikinci yarısında antropoloqlar tərəfindən çürüdüləcək olan bu fikir, Adolf Hitler və nazilər tərəfindən mənimsənəcək və Alman hökumətinin yəhudiləri, qaraçıları və digər “Ari olmayanları” yox etmə siyasətinin təməli olacaqdı.⁷⁷

Qısacası Nazi ideologiyasının əsası, Hinduizmin də təməlini meydana gətirən Ari mədəniyyətinin dirildilməsi idi. Necə ki, Nazi ideologiyasını quranlar Hinduizmə böyük maraq duymuşlardı. Nazilərin gizli (sehrli, əsrarəngiz) fikirlərinin qabaqcılı olan Helena Petrovna Blavatsky, paqan inanışların mənşələrini tapmaq üçün Hindistana getmiş və orada illərcə yaşamış bir Hinduizm pərəstişkarı idi. Nasizmin bir başqa qabaqcılı sayılan, sonradan SS-lər tərəfindən mənimsənəcək olan yan-yana iki S simvolunu ilk dəfə istifadə edən Guido von List, 1904-cü ildə Viyanada “Guido von List” dərnəyini qurmuşdu və bu qəribə birliyin ən diqqət çəkici xüsusiyyətlərindən biri, Hinduizmdəki Tantra rituallarının tətbiqi idi.⁷⁸

Nazilərin məşhur simvolu olan Svastika da əslində bir hindu simvolu idi. Qərb dillərində qammalı xaç mənasını verən Svastika sözü, Hind dili olan Sanskritçədə “soylu olmaq” mənasını verirdi və Hinduizmi quran Arilərı ifadə etmək üçün istifadə edilən bir anlayış idi. Svastikanı Almaniyada ilk dəfə Thule dərnəyi adlı gizli bir təşkilat istifadə etmişdi və nazilər də bu simvolu bu təşkilatdan götürmüşlərdi. Hitler “Mein Kampf” (savaşım) adlı məşhur kitabının 2-ci cildində, 7-ci hissədə, Svastikanın bir Ari simvolu olduğunu öyünərək açıqlamışdı.

Bu gün Svastika Hindistanda hələ də çox məşhur şəkildə istifadə edilir, çünki bu simvol batil hindu dinində xəyali ilah Ganeşanı təmsil edir. “Hindistanın Svastika tanrısı” adlı bir məqalədə, bu mövzuda aşağıdakı məlumatlar verilir:

Milyonlarla Hindli üçün, Ganeşa hindu panteonundakı (bütpərəst bir xalqın bütün uydurma tanrılarına verilən ad) ən əhəmiyyətli ilahdır; çünki ancaq onun vasitəsilə hindular ruhi kainatdakı digər tanrılara olan dualarını çatdıra bilərlər... Ganeşanın ana simvolu olan Svastika isə, iki varlıq aləminin arasındakı əlaqə nöqtəsi olaraq görülür: Gündəlik həyatın reallıqdan kənar və ruh, əfsanə və sehrin daxili, zamansız aləmi. Hindistanda hara getsəniz, Svastikanın sərgiləndiyini görə bilərsiniz. Ev xanımları tərəfindən eşikləri və qapıları simvolik olaraq qorumaq; rahiblər tərəfindən mərasimləri və qurbangahları bəzəmək; iş adamları tərəfindən isə hesab dəftərlərinin açılış səhifələrini müqəddəs hesab etmək üçün istifadə edilər.⁷⁹

Hindi simvollarını mənimsəyən Nazilərin hindu və digər Uzaq şərq dinlərinə olan əlaqəsi isə tarixçilər tərəfindən detallarıyla ortaya qoyulmuş bir gerçəkdir. Oksford Universitetindən məşhur tarixçi Nicholas Goodrick-Clarkenin “The Occult Roots of Nazism” (Nasizmin okkultizm mənşələri) adlı kitabı (1992) bu mövzudakı təməl əsərlərdən biridir. Clarkenin açıqladığı kimi, Nazilərin Hinduizm və bənzəri bütpərəst inanclarla olan əlaqəsi simvollar səviyyəsində qalmamış, bu bütpərəst inancları dəstəkləmək üçün bir çox iş icra etmişlər.

Digər yandan Nazilərin neo-bütpərəst və neo-Ari ideologiyasına qapılaraq ömrünü Hinduizmə həsr edən maraqlı şəxsiyyətlər də vardır. Yenə Nicholas Goodrick-Clarkenin qələmə aldığı “Hitlers Priestess: Savitri Devi, the hindi-Ari Myth and Neo Nazism” (Hitlerin rahibəsi: Savitri Devi, hindi-Ari əfsanəsi və Neo Nasizm) adlı kitabda, Savitri Devi adlı fanatik bir nazinin Hitleri dəstəkləmək üçün Hindistanda etdiyi işlər izah edilir.

1905-ci ildə İngilis və Yunan ana-atanın qızı olaraq və Maximiani Portas adıyla Londonda doğulan Savitri, böyüdükcə bütpərəst Ari mədəniyyətinə böyük heyranlıq duyar və 1932-ci ildə Ari mədəniyyətinin köklərini axtarmaq üçün Hindistana gedər. Savitri Devi adını, Hinduizmə olan heyranlığından ötəri sonradan götürər. Haqqında yazılan bir məqalədə, fikir və fəaliyyətləri belə izah edilir:

Müasir dünyada Hinduizmin yeganə yaşayan Ari mirası olduğunu düşünürdü və yalnız Hinduizmin yəhudi-Xristian inancına qarşı qoya biləcəyinə inanırdı.

(Kasta sistemində bəhs edilən) saf irq olaraq gördüyü Brahmanlara böyük heyranlığı vardı. Ari-Nazi hərəkətinə və Hinduizmə olan tərəfdarlığı, iki dünya müharibəsi arasındakı dövrdə Hindistandakı siyasi arenaya girməsinə səbəb oldu. 30-cu illərin sonunda, hindu Mahasabha və The Rashtriya Swayamsevak Sangh (RSS) kimi milliyyətçi hindu təşkilatlarıyla əməkdaşlıq içində idi, ki bu təşkilatlar müsəlmanların yüksəlişini dayandırmaq üçün sürətlə böyüyürdülər.

1937-ci ildə, Kalkütadakı hindu missiyasının başçısı olan Srimat Swami Satyanand ilə tanış oldu və ona xidmətlərini təqdim etdi. Satyananda Hindistanın Ari tanrılarına hörmət göstərən tək ölkə olduğunu və dolayısilə yəhudilərin təsirini dayandıra biləcəyini izah etdi. Satyanand isə, bu fikirlərdən təsirlənmiş bir şəkildə, Deviyə, onun böyük pərəstişkarı olduğu Adolf Hitlerin əslində Vişnu adlı Hind tanrısının bədən tapmış halı olduğunu söylədi.⁸⁰

Yəni radikal hindu milliyyətçiləri, Hitleri “bədən tapmış hindu tanrısı” olaraq görürdülər! Bu batil inanış, əslində hər ikisi də ağıldan kənar inanc olan Nasizm ilə Hinduizmin ortaqlığını ortaya qoyurdu. Bu ortaqlığın diqqətə çarpan bir istiqaməti də, anti-Semitizm idi, yəni tək Allaha inanan Samilərə düşmənlik. Nazi anti-Semitizmi yəhudilərə və qismən xristianlara istiqamətli idi. Hindi anti-Semitizminin hədəfi isə Hindistan yarımadasındakı müsəlmanlar idi. Eyni məqalədə yazar bunları ifadə edir:

1939-cu ildə Devi, Hindi missiyasının köməyi ilə, “Hindulara xəbərdarlıq” başlıqlı kitab nəşr etdi. Kitabda Konqresin dünyəvi siyasətlərinə şiddətlə qarşı çıxır, Hindistanın yalnız hindu şəxsiyyətinə sahib olduğunu vurğulayır və hindulara, müsəlmanların güclənməsinə mane olmaları üçün çağırış etdi.

1930-cu illər boyunca edilən bu “çağırış”lar, hindu fanatikliyinin daha da böyüməsinə səbəb olacaq və bunun ağır nəticələri 40-cı illərdə ortaya çıxacaqdı. Hindistanın müstəqilliyini qazanması və ardından Pakistanın qurulmasıyla birlikdə, hindular və müsəlmanlar arasındakı gərginlik gedərək böyüyəcək və hindu hücumları ilə başlayan hadisələrdə minlərlə günahsız insan öləcəkdi. Hindi fanatizmi, mülayimliyi müdafiə edən hinduları belə hədəf alacaq, müsəlmanlarla hinduların sülh içində bir yerdə yaşamalarını müdafiə edən Mahatma Qandinin fanatik bir hindu tərəfindən qətl edilməsi, bunun ən təəccüblü nümunəsi olacaqdı.

II Dünya Müharibəsindən əvvəlki dövrdə Hind milliyyətçiliyinə baxıldığında, Nazı meylliyi və Müsəlmanlara istiqamətli antisemitizmin daha bir çox nümunəsi görülə bilirdi. RSS liderlərindən Savarkar 14 oktyabr 1938-ci ildə etdiyi bir danışığında “Yəhudilərin Almaniyadakı mövqeləri ilə müsəlmanların Hindistandakı vəziyyətini” müqayisə edirdi. Onların Almaniya xaricinə çıxarılmalarını, bunun üçün güc tətbiq edilməsini yerində qərar olaraq görürdü.

Eyni şəkildə müsəlmanların və hinduların də birlikdə bir millət meydana gətirə bilmədiklərini müdafiə edir və “azlıqların hər zaman əksəriyyətin qərarlarına uyğun gəlmək məcburiyyətində olduqlarını” söyləyirdi.⁸¹ Keçdiyimiz illərdə İngiltərənin ən əhəmiyyətli ədəbiyyat mükafatı olan Booker Ştepseləsi qazanan məşhur Hindli yazar Arundhati Roy, Hindistanda “Sangh Parivar” (Birləşmiş ailə) adı altında fəaliyyət göstərən Hindi qruplarının faşist milliyyətçiliyini bu şəkildə təyin etməkdədir:

Dövrümüzdə Hindistan və müharibədən əvvəlki Almaniya arasındakı bənzərliklər çox ürküdücü olmasına baxmayaraq təəccüblü deyil. RSS-nin qurucuları və BJP-nin əxlaqi və mədəni birliyi olan “National Volunteer Force” Milli könüllülər qüvvəti, məqalələrində Hitler və onun üsullarına olan heyranlıqlarını ifadə etmə mövzusunda çox açıq idilər. Buradakı tək fərq, bizim Hindistanda bir Hitlerə sahib olmadığımızdır. Biz bunun yerinə, çox başlı, çox silahlı və adına “Sangh Parivar” deyilən birləşmiş bir cəbhəyə sahibik; ki bunun içində hər biri fərqli bir üsul istifadə edən BJP, RSS, VHP, Bajrang Dal ilə hindu siyasi və mədəni təşkilatları vardır.

Sangh Parivarın dahiliyi, fərqli zamanlarda fərqli insanlara fərqli görünüş çəkə bilməsində yatır. Fərqli dillərdə danışar. Bir neçə ziddiyyətli şeyi eyni zamanda söyləyə bilər. Sangh Parivarın qollarından biri (VHP), xadimlərini (azlıqları yox etmək üçün) Son Həllə hazırlanmağa çağırarkən, onun daha yüksək mövqedəki lideri olan Baş nazir, bütün yurddaşların, dinlərinə baxılmadan hörmət görəcəyi mövzusunda xalqa zəmanət verər. Amma bir tərəfdən də “Hind mədəniyyətinə təhqir edən” kitab və filmləri qadağan edib, şəkilləri yandırda bilər.⁸²

Sangh Parivarın quruluşunu yaxından tanıyan Dr. Partha Banerjee “The Sangh: What is it, and what is it not?” (Sangh: Nədir, nə deyil?) başlıqlı çalışmasında hindu təşkilatları ilə Avropadakı faşistlər arasındakı bənzərlikləri təsvir edərkən İrq üstünlüyünə söykənən köhnə ənənələrə geri qayıtmağa çağırış, iyerarxik və hərbi təşkilat, liderə kor-koranə bağlılıq, təcavüzkar xarici siyasət...” kimi maddələr sıralamaqda və bu nəticəyə gəlməkdədir:

...RSS hər gün öz militarist birliklərində işçilərinə və sempatizanlarına hinduların yer üzündəki ən böyük millət olduğuna və onun məskunlarının “xoşbəxt, rifah içində və dindar” olduqlarını imtina edir. Sangh liderləri Hindistanın bütün problemlərinin başlamasının hindu irqinin ixtilafı, müsəlman və sonra da İngilis təcavüzkarlarının bu “müqəddəs torpaq parçası”nı zəbt etmə və ələ keçirmə səbəbiylə olduğundan bəhs etməyi heç unutmamışdır. Sangh Parivarın uzun vədəli hədəfi təbii ki, mədəni və siyasi olaraq bir “Böyük Hindistan” yaradaraq “keçmişdəki zəfər dövrünü” geri gətirməkdir.

(Yəni Himalaydan Kanyakumariyə, Gandhardan Brahmadeshə, Şimaldakı Tibetdən Hindistanın cənub ucuna və qərbdə Əfqanıstandan Burma, Laos, Tailand və Kamboca daxil olmaq üzrə Cənub-Şərqi Asiyaya) uzanan bölünməz bir Hindistan. Bu “birlik” yuxusuna bütün dünyadakı hinduları təşkilatlandıraraq gəlinə bilər. RSS həqiqətən də aktiv bir şəkildə sistematik təsnif üsulunu tətbiq edən iyerarxik, militarist təşkilatdır... Davakar milliyyətçi siyasət daim RSS təbliğatının ön planında yerləşir...⁸³

Sangh Parivar Hindistan cəmiyyəti və Hindistanda yaşayan bütün azlıqlar üçün böyük təhlükədir. Çünki bu qrup mübarizəsini yalnız alovlu ifadələrlə məhdudlaşdırmır, bir tərəfdən də qanlı cinayətlər, qırğınlar, təxribatlar edirlər. Sangh Parivarın Mahatma Qandinin ölümündən bu yana ölkədə reallaşan 20.000-dən çox ölümdən məsul olduğu hesablanır.⁸⁴ Hindistandakı milliyyətçi axınların hücumlarının şiddətini artırması hindu ziyalıları arasında da reaksiya görməkdədir. Dehli Universitetindəki siyasət professoru M. Mohantyın ifadə etdiyinə görə:

“Demokratiyaya ciddi təhdid sovuran hindu fundamentalist təşkilatları arasında getdikcə artan tolerantsızlıq, Hindistandakı faşist güclərin artımının bir işarəsidir. Keçmişdə Avropa faşizminin etdiklərini bu gün hindular edirlər.”⁸⁵

Faşist təşkilatlar Hindistanda iqtidardadırlar

Dünya üzərində irqçi meylləri olan bir çox siyasi partiya, quruluş, ya da təşkilat var. Almaniyadakı Neo-nazilərin, İngiltərədəki dazlaqların, ABŞ-dakı Ku Klux Klanın və daha bir çox ölkədəki faşist təşkilatların fəaliyyətləri bilinməkdədir. Ancaq Hindistanda vəziyyət daha fərqlidir. Çünki Hindistanda irqçi təşkilatlar (digər bir deyişlə Sangh Parivar) iqtidardadır. Bu iqtidar yalnız hökumətlə də məhdud deyil; müxalifəti, hərbi heyətləri, bürokratiyası ilə Sangh Parivar Hindistanı tamamilə ələ keçirmiş vəziyyətdədir.

Dr. Partha Banerjee, hindu milliyyətçi təşkilatlarının təməl vahidi olan bir Şakhada 15 il keçirmiş və orada yaşadıqlarını “In the Belly of the Beast: The Hindi Supremacist RSS and BJP of India-An Insider's Story” (Canavarın qarınında: Hindi irqçisi RSS və BJP, bir casusun xatirələri) adlı maraqlı kitabıyla dilə gətirmiş köhnə bir “xadim”dir. İlk girdiyi illərdə Şakhanı yoldaşlarıyla oyunlar oynadığı, marşlar söylədiyi bir yer olaraq görmüşdür. Ancaq indiki duyğularını belə təsvir edir:

Ancaq etiraf etməliyəm ki, bu gün narahatam. İndi “Sangh Parivar” haqqında düşündüyümdə ağılıma kabus kimi bir bənzətmə gəlir. Sanghi çox köhnə zamandan qalma bir baramanın içərisində bir az dəyişməyə məruz qalmış qorxuducu böcək kimi görürəm. Belə ki, yalnız genişləmək üçün dəyişməyə məruz qalmış və tutduğu hər şeyi yeyən, lakin heç bir zaman qabığından çölə çıxmayan bir böcək. Sangh davamlı olaraq genişləyən bir varlıqdır. Bunu olduqca yavaş bir şəkildə edər, lakin böyük ehtimalla böyük bir təhlükə olmasına baxmayaraq heç kim onun nə qədər təhlükəli olduğunu anlamaz, bunun səbəblərindən biri də heç kimsənin onu görə bilməməsidir.

Bəziləri onu rəngli ağacların uzaq bir küncündə ağacın orta hissəsindəki təməli tapdalayan oyunçu, böyük bir barama olaraq, bəziləri zarafatlar edən, xoş görünməyən bir obyekt olaraq, bəziləri də ancaq akademik ətraflarda bir müzakirə mövzusu olaraq görürlər. Lakin böcək böyüməyə, dəyişməyə və tutduğu hər şeyi quzğun kimi yeməyə davam edər. Özünü ətrafındakı təbiətin bütün gəncliyindən və təzəliyindən alaraq bəsləyər. Beləcə daha böyük, daha güclü və daha iyrənc hala gələr.⁸⁶

 

Hal-hazırda iqtidarda olan BJP partiyası Sangh Parivarın 3 böyük üzvündən biridir. Və bu partiyanın sədri Atal Bihari Vajpayee köhnə bir RSS xadimidir, fanatik hindu milliyyətçilərindəndir. BJP üzvlərinin 75%-i də RSS-dən gəlmişlər. Bu kəslər hindu mətbuatındakı ziyalılar tərəfindən RSS xadimlərinin siyasətçi paltarı geymiş halları olaraq təyin olunmaqdadırlar. BJP-in məşhurluğunun da müsəlman və xristian azlıqlara qarşı istifadə etdiyi fanatik üslubdan qaynaqlandığı düşünülür. Vajpayee müsəlmanlara və digər azlıqlara istiqamətli hücumlar reallaşdığında da hər zaman hindu xadimlərinin yanında yer almış, onları dəstəkləmişdir.

Bəzi kütlələr tərəfindən mülayim adam olaraq tanıdılan Vajpayee öz yazdığı və RSS-in rəsmi nəşr orqanı “New Dehli”də nəşr olunan “Sangh mənim ruhum” (The Sang Is My Soul) başlıqlı məqalədə, ilk dəfə 1939-cu ildə əlaqəyə girdiyi RSS ilə nə qədər dərin əlaqələri olduğunu ortaya qoymuşdur. RSS-in ideologiyasını, RSS üzvlərinin xalqa davranışlarını çox sevdiyini və təqdir etdiyini, Sanghın özü üçün bir ailə kimi olduğunu söyləmiş və “hamımız tək bir bədənik” demişdir.⁸⁷

Vajpayee ilk iqtidara gəldiyi dövrdə bütün dünya ictimaiyyəti tərəfindən mülayim bir adam hesab edilmişdi. Hindularla müsəlmanlar arasındakı qarşıdurmaları sona çatdıracağını, ölkəyə sülh gətirəcəyini vəd etmişdi. Ancaq bu mülayim siyasət çox qısa sürdü. BJP iqtidarının ilk dövrlərində müsəlmanlara qarşı təşkil edilən sıx hindu hücumlarında Vajpayee əsl üzünü göstərdi. Hücumların ardından məsul olanları ortaya çıxarmaq üçün heç bir cəhd etmədi, əksinə hindu xadimlərlə əməkdaşlıq edən rəhbərləri, təhlükəsizlik xidmətlərini hər zaman dəstəklədi.

Bu siyasəti bu günə qədər də davam etdirmişdir. CNN-nin internet saytında bəhs edilən “Vajpayee həqiqi üzünü göstərir” (Vajpayee Reveals Hiss True Colors) başlıqlı xəbərdə ilk başlarda mülayim görüntü verən Vajpayeenin zamanla əsl üzünü göstərdiyi, fanatik hindulara açıq şəkildə dəstək olduğu vurğulanmışdır. Xəbərdə Vajpayeenin də üzvü olduğu BJP-nin hindu milliyyətçiliyinin ən fanatik üzvlərindən meydana gəldiyi, Vajpayeenin fanatizmini bir maska ardında gizləndiyi, ancaq artıq bu maskasının düşdüyü ifadə edilir.

Vajpayee, partiyasının idarə heyətində etdiyi bir çıxışında da müsəlmanlara açıq şəkildə hücum etmiş və hinduların digər dinlərə veriləcək olan azadlığın sərhədləri mövzusunda qərar səlahiyyətləri olduğunu söyləmişdir. CNN-nin xəbərində diqqət çəkilən bir başqa əhəmiyyətli mövzu isə Gucaratda müsəlmanlara istiqamətli qırğının, təcavüzlərin, yandırma və talanların xalq tərəfindən də böyük dəstək gördüyü, bu səbəblə də BJP-nin bu dəstəyi itirməmək üçün dərhal seçkiyə gedilməsinə qərar verdiyidir.⁸⁸ Bu seçki kampaniyası əsnasında Vajpayee, minlərlə müsəlmanın ölümü ilə nəticələnən Gucarat qırğınının təşkilatçısı olan RSS-i şiddətlə müdafiə etmiş, onu israrla “mədəni və ictimai təşkilat” olaraq elan etmişdir.⁸⁹

Hindistanın tanınmış jurnalistlərindən Praful Bidwai, “Asia Times”da nəşr olunan 17 noyabr 2000-ci il tarixli “Hindi irqçiləri iqtidardadırlar” (Hindi Supremacists Reign Supreme) başlıqlı yazısında BJP ilə RSS-nin əlaqəsini bu şəkildə açıqlayar:

Tarixi olaraq BJP və onun sələfi olan Jana Sangh (1951-ci ildə quruldu), 600,000 üzvü olduğu iddia edilən və hamısı kişilərdən ibarət olan gizli militarist təşkilat olan RSS yoluyla tərəfdar yığır. RSS, BJP-nin ağıl müəllimi, ideologiya ustası və təşkilati qapı gözətçisi kimi hərəkət etməkdədir... RSS BJP-i və davamlı böyüyən Sangh Parivarı yoxlama altında tutur...⁹⁰

Sangh Parivarın siyasi üzvlərindən biri də son dərəcə militan təşkilat olan Shiv Senadır. Shiv Sena üzvləri irqçi təcavüzkarlıqlarını açıq şəkildə dilə gətirir, hindu milliyyətçilərinin etdikləri hücumları, təxribatları təşviq edirlər. Shiv Senanın irqçi lideri Bal Thackerayın da çıxışlarında və reportajlarında Hitleri və Nazi Almaniyasını təriflədiyi bilinir. Thackeray, demokratiyanın Hindistan üçün uyğun olmadığını və hinduların “faydalı diktatorluğa” ehtiyac duyduğunu söyləyir.

Bu gün də Hindistanda bütün bu saydığımız radikal milliyyətçi qruplar tərəfindən müdafiə olunan Hindutva (Saf Hindi Milləti) hərəkətini ideoloji baxımdan bəsləmək, cəmiyyət içində güclənməsini təmin etmək üçün çox ciddi təbliğat icra edilir. 200-ə yaxın fərqli təşkilat aktiv kampaniyalar başlatmışdır. Amerikada və Avropa ölkələrində də müxtəlif milliyyətçi hindu təşkilatları çalışmalar icra edirlər.

Bu məqsədlə minlərlə kitab və müxtəlif sənədlər nəşr olunur, internet saytları hazırlanır və Hindutva ideologiyasını yaymaq üçün istifadə edilir. Bu mətnlər tamamilə təhrif edilmiş məlumatlara əsaslanır, məqsəd xalqın beynini bu tip məlumatlarla doldurub, azlıqlara qarşı şiddətə istiqamətləndirməkdir. Bu kitabçalarda hinduların əsrlərdir xristian və müsəlmanlardan çox böyük zülmlər gördüyü kimi yalanlar izah edilir, ölkədəki hər cür problemin səbəbi olaraq bu qruplar göstərilir.⁹¹

İstifadə edilən üsullar, 1930-cu illərdə Nazilərin Yəhudilər əleyhinə icra etdiyi çirkin təbliğatdan fərqsizdir. RSS-nin bu gün Hindistana nə qədər suveren olduğu Yeni Dehlidə Üçüncü Dünya araşdırmaları Akademiyasında dərslər keçən və Hindutva ilə əlaqədar işləriylə tanınan Achin Vanaikin “The New Indian Right-Soldiers of Hindutva” (Yeni Hindistan sağı - Hindutvanın əsgərləri) başlıqlı məqaləsində detallı olaraq izah edilir:

Bu gün RSS, gərək hal baxımından, gərək vətəndaş cəmiyyət içərisindəki təşkilatlı güc baxımından, gərəksə mənəvi baxımından soldan qatbaqat üstündür. Minlərlə məktəbin rəhbərliyinə sahib olmaları ilə yanaşı, evdar qadınlardan internat məktəb şagirdlərinə və təqaüdçü hərbiçilərə qədər cəmiyyətin bütün seqmentlərini bünyəsində saxlayan cəbhə təşkilatlanmalarına malikdir. Təşkilatın bel sümüyünü, subay olduqları təxmin edilən, yorulmadan, bütün vaxtlarını təşkilatlanmağa sərf edən, özlərini xəyallarındakı saf hindu milləti hədəfinə kilidlənmiş hinduların qardaşlığı meydana gətirər.

Hamısı kişilərdən meydana gələn yerli şakhalar, sarsılmaz sədaqət və itaətkarlıq etikası ilə, təlim və tərbiyə yoluyla, mədəni-fiziki və bədən inkişaf etdirməyə etdikləri vurğu ilə varlıqlarını davam etdirirlər. Məhəlli təşkilatlanmaları son dərəcə möhkəmdir. Hindistan Xalq Hərəkətindən bu yana, diametri və gücü ən böyük hadisə olan Ayodha məscidi əleyhinə kampaniya, RSS-nin infrastrukturu və tək mərkəzdən əmri olmadan ediləməzdi... Hindutva fenomeninin kökləri dərindədir və yox edilməsi bir o qədər çətindir. Faşizmin bir güc olaraq tək istifadə sahəsi mövcuddur: Dövlət. Hindutvanın isə ikidir: Dövlət və Yeni Hindistanı dəstək olacaq skelet (ruh) rolundakı RSS. faşizmin (Avropada) dövlət iqtidarındakı son təxribatı və ya geri çəkilişi onun yox olması da əlaməti idi. Sangh Parivar üçün isə bu vəziyyət mümkün deyil.⁹²

Vanaikin də söylədiyi kimi Sangh Parivar, Hindistan torpaqlarında Hindutva ideologiyasını tam olaraq hakim etmə, yəni Hindistana qatı hindu fanatizmini suveren etmə mövzusunda çox qərarlı görünməkdədir. Bunun üçün də, ideologiya qohumları olan Nazilərin Almaniyanı Judenrein (Yəhudidən təmizlənilmiş) hala gətirmələri kimi, Hindistandakı hindu olmayan azlıqları yox etməyi istəyirlər.

Bu səbəblə də, ilkin hədəf olaraq gördükləri müsəlmanlara istiqamətli təzyiq, terror, hücum və qorxutma hərəkətlərini 1990-cı illərdən bu yana çox artırmışlar. İqtidarı ələ keçirmələrinin ardından bu hərəkətlərini dövlətin də maddi və mənəvi dəstəyi ilə icra edirlər. Ötən 10-15 il hindistanlı müsəlmanlar üçün çox böyük acılarla, itkilərlə və qırğınlarla keçmişdir. Dünya gündəmində də yer alan bəzi hadisələr belə, Hindistanın bu qaranlıq ideologiyasının əsl üzünü anlamaq üçün yetərli olur.