1. الف، لام، ميم.
2. روميان مغلوب شدند،
3. در نزديك اين سرزمين. و پس از مغلوب شدن بار ديگر غالب خواهند شد،
4. در مدت چند سال. فرمان، فرمان خداست؛ چه پيش از پيروزى و چه بعد از آن. و در آن روز مؤمنان شادمان مى‌شوند،
5. به يارى خدا. خدا هر كس را كه بخواهد يارى مى‌كند، زيرا پيروزمند و مهربان است.
6. خدا وعده داده است و وعده خود خلاف نكند، ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.
7. آنان به ظاهر زندگى دنيا آگاهند و از آخرت بى‌خبرند.
8. آيا با خود نمى‌انديشند كه خدا آسمانها و زمين را و هر چه را ميان آنهاست، جز به حق و تا مدتى محدود، نيافريده است؟ و بسيارى از مردم به ديدار پروردگارشان ايمان ندارند.
9. آيا در زمين نمى‌گردند، تا بنگرند كه چگونه بوده است عاقبت كسانى كه پيش از آنها مى‌زيسته‌اند؟ كسانى كه توانشان بيشتر بوده است و زمين را به شخم زدن زير و رو كرده و بيشتر از ايشان آبادش ساخته بودند و پيامبرانى با معجزه‌ها بر آنها مبعوث شده بود. خدا به ايشان ستم نمى‌كرد، آنان خود به خويشتن ستم مى‌كردند.
10. سپس عاقبت آن كسان كه مرتكب كارهاى بد شدند ناگوارتر بود. زيرا اينان آيات خدا را دروغ انگاشتند و آنها را به مسخره گرفتند.
11. خدا موجودات را مى‌آفريند، آنگاه ديگر بارشان بازمى‌گرداند، آنگاه همه به سوى او بازگردانده مى‌شويد.
12. روزى كه قيامت برپا شود، گناهكاران حيرت‌زده بمانند.
13. ايشان را از ميان بتانشان شفيعانى نيست. و ديگر به بتان خود باور ندارند.
14. و چون قيامت برپا شود، در آن روز از يكديگر ببرند.
15. اما آنها كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند، در باغى به شادمانى پردازند.
16. و اما آنهايى كه كافر شده‌اند و آيات ما را تكذيب مى‌كنند و ديدار آخرت را دروغ مى‌انگارند، همه را در عذاب حاضر آرند.
17. خدا را بستاييد بدان هنگام كه به شب درمى‌آييد و بدان هنگام كه به صبح درمى‌آييد.
18. سپاس او راست در آسمانها و زمين، به هنگام شب و به هنگامى كه به نيمروز مى‌رسيد.
19. زنده را از مرده بيرون آرد و مرده را از زنده. و زمين را پس از مُردنش زنده مى‌سازد و شما نيز اين چنين از گورها بيرون شويد.
20. از نشانه‌هاى قدرت اوست كه شما را از خاك بيافريد تا انسان شديد و به هر سو پراكنده گشتيد.
21. و از نشانه‌هاى قدرت اوست كه برايتان از جنس خودتان همسرانى آفريد. تا به ايشان آرامش يابيد، و ميان شما دوستى و مهربانى نهاد. در اين عبرتهايى است براى مردمى كه تفكر مى‌كنند.
22. و از نشانه‌هاى قدرت اوست آفرينش آسمانها و زمين، و اختلاف زبانها و رنگهايتان. در اين عبرتهايى است براى دانايان.
23. و از نشانه‌هاى قدرت او خوابيدن شماست در شب و روز و به طلب روزى برخاستن شماست. در اين عبرتهايى است براى مردمى كه مى‌شنوند.
24. و از نشانه‌هاى قدرت اوست كه برق را به قصد بيم و اميد، به شما مى‌نماياند. و از آسمان باران مى‌فرستد تا زمين مرده را بدان زنده سازد. در اين عبرتهايى است براى كسانى كه به عقل درمى‌يابند.
25. و از نشانه‌هاى قدرت اوست كه آسمان و زمين به فرمان او برپاى ايستاده‌اند. سپس شما را از زمين فرا مى‌خواند و شما از زمين بيرون مى‌آييد.
26. از آنِ اوست هر چه در آسمانها و زمين است، و همه فرمانبردار او هستند.
27. اوست كه موجودات را مى‌آفريند، سپس آنها را بازمى‌گرداند. و اين كار بر او آسانتر است. او راست صفت برترى در آسمانها و زمين و اوست پيروزمند و حكيم.
28. براى شما از خودتان مثَلى مى‌آورد: مگر بندگانتان در آنچه به شما روزى داده‌ايم با شما شريك هستند تا در مال با شما برابر باشند و همچنان كه شما آزادان از يكديگر مى‌ترسيد از آنها هم بيمناك باشيد؟ آيات را براى مردمى كه تعقل مى‌كنند اين سان تفصيل مى‌دهيم.
29. آرى، ستمكاران بى هيچ دانشى از هواى نفس خود پيروى كرده‌اند. آن را كه خدا گمراه كرده است چه كسى هدايت مى‌كند؟ آنها را هيچ ياورى نيست.
30. به يكتاپرستى روى به دين آور. فطرتى است كه خدا همه را بدان فطرت بيافريده است و در آفرينش خدا تغييرى نيست. دين پاك و پايدار اين است. ولى بيشتر مردم نمى‌دانند.
31. به او بازگرديد، و از او بترسيد، و نماز بگزاريد و از مشركان مباشيد.
32. از آنان مباشيد كه دين خود را پاره‌پاره كردند و فرقه‌فرقه شدند و هر فرقه‌اى به هر چه داشت دلخوش بود.
33. چون بر آدميان زيانى رسد، پروردگارشان را بخوانند و به درگاه او توبه كنند؛ و چون رحمت خويش به آنها بچشاند، گروهى را بينى كه به پروردگارشان شرك مى‌آورند.
34. پس نعمتى را كه به آنها داده‌ايم كفران كنند. اكنون متمتع شويد، زودا كه خواهيد دانست.
35. آيا برايشان دليلى نازل كرديم تا از چيزى كه با خدا شريك مى‌سازند سخن گفته باشد؟
36. چون به مردم رحمتى بچشانيم، شادمان مى‌شوند؛ و چون به سبب كارهايى كه كرده‌اند رنجى به آنها رسد، ناگهان نوميد مى‌گردند.
37. آيا نمى‌بينند كه خدا روزى هر كس را كه بخواهد فراوان مى‌كند يا او را تنگ روزى مى‌سازد؟ در اين عبرتهايى است براى مردمى كه ايمان مى‌آورند.
38. حق خويشاوند و مسكين و در راه مانده را ادا كن. اين بهتر است براى كسانى كه خشنودى خدا را مى‌جويند و ايشان رستگارانند.
39. مالى كه به ربا مى‌دهيد تا در اموال مردم افزون شود، نزد خدا هيچ افزون نمى‌شود؛ و مالى كه براى خشنودى خدا از بابت زكات مى‌پردازيد، كسانى كه چنين كنند پاداش مضاعف دارند.
40. خداست آن كه شما را بيافريد، سپس روزى داد، سپس مى‌ميراند، سپس زنده مى‌كند. آيا كسانى كه شريك خدا مى‌سازيد، هيچ از اين كارها توانند؟ منزه است او و از هر چه برايش شريك مى‌آورند برتر است.
41. به سبب اعمال مردم، فساد در خشكى و دريا آشكار شد تا به آنان جزاى بعضى از كارهايشان را بچشاند، باشد كه بازگردند.
42. بگو: در زمين بگرديد و بنگريد كه عاقبت پيشينيان كه بيشترينشان از مشركان بودند چگونه بوده است.
43. به دين پاك پايدار روى بياور، پيش از آنكه روزى فرا رسد كه از امر خدا بازگشتنش نباشد. در آن روز مردم دو گروه شوند:
44. كسانى كه كافر باشند كفرشان به زيانشان باشد و آنها كه كارى شايسته كرده باشند براى خود پاداشى نيكو آماده كرده‌اند.
45. تا كسانى را كه ايمان آورده‌اند و كارهاى شايسته كرده‌اند از فضل خود پاداش دهد. زيرا خدا كافران را دوست ندارد.
46. و از نشانه‌هاى قدرت او آنكه بادهاى مژده‌دهنده را مى‌فرستد، تا رحمت خود را به شما بچشاند و تا كشتيها به فرمان او روان باشند و از فضل او روزى بجوييد. باشد كه سپاس گوييد.
47. و پيش از تو پيامبرانى را بر قومشان فرستاديم. آنان با دليلهاى روشن خود نزدشان آمدند. و ما از كسانى كه گناه كردند انتقام گرفتيم، و يارى دادن مؤمنان بر عهده ما بود.
48. خداست كه بادها را مى‌فرستد تا ابرها را برانگيزد و چنان كه خواهد بر آسمان بگسترد، و آن را پاره‌پاره كند و بينى كه باران از خلال ابرها بيرون مى‌آيد. و چون باران را به هر كه خواهد از بندگانش برساند شادمان شوند،
49. اگر چه پيش از آنكه باران بر آنها ببارد نوميد بوده‌اند.
50. پس به آثار رحمت خدا بنگر كه چگونه زمين را پس از مُردنش زنده مى‌كند. چنين خدايى زنده‌كننده مردگان است و بر هر كارى تواناست.
51. و اگر بادى بفرستيم كه كشته‌ها را زرد ببينند، از آن پس همه كافر شوند.
52. تو نمى‌توانى مردگان را شنوا سازى و اگر اينان نيز از تو بازگردند، آواز خود را به گوش آن كران نرسانى،
53. تو هدايت‌كننده نابينايان از گمراهيشان نيستى. تو صدايت را تنها به گوش كسانى مى‌رسانى كه به آيات ما ايمان آورده‌اند و تسليم شده‌اند.
54. خداست كه شما را ناتوان بيافريد، و پس از ناتوانى نيرومند ساخت، آنگاه پس از نيرومندى ناتوانى و پيرى آورد. هر چه بخواهد مى‌آفريند و او دانا و تواناست.
55. روزى كه قيامت برپا شود مجرمان سوگند خورند كه جز ساعتى در گور نيارميده‌اند. آرى اينچنين از حق منحرف مى‌شدند.
56. آنان كه دانش و ايمان داده شده‌اند، گويند: شما بر وفق كتاب خدا تا روز قيامت در گور آرميده‌ايد و اين روز قيامت است و شما نمى‌دانسته‌ايد.
57. در اين روز پوزش ستمكاران به حالشان سود ندهد و از آنها نخواهند كه توبه كنند.
58. ما در اين قرآن براى مردم هر گونه مثَلى آورده‌ايم. و چون آيه‌اى برايشان بياورى كافران خواهند گفت: شما ياوه گويانى بيش نيستيد.
59. اينچنين خدا بر دلهاى كسانى كه از دانايى بى‌بهره‌اند، مهر مى‌نهد.
60. پس صبر كن كه وعده خدا حق است. مباد آنان كه به مرحله يقين نرسيده‌اند، تو را بى‌ثبات و سبكسر گردانند.
