51. Ичларидан бир сўзловчи: «Аниқки, менинг бир дўстим бор эди. (Аҳли жаннатлардан бирлари сўз бошлаб, ҳеч шубҳа йўқки, у дунёда менинг бир танишим бор эди.)
52. У: «Сен ҳам тасдиқловчиларданмисан?!
53. Ўлиб, тупроқ ва суяклар бўлиб кетсак ҳам, албатта, жазоланадиганлардан бўлурмизми?!» дер эди.
54. Сизлар ҳам қараяпсизларми?» деди.
55. Бас, ўзи қараб, уни дўзахнинг ўртасида кўрди.
56. У: «Аллоҳга қасамки, мени ҳам ҳалок қилишингга оз қолган экан.
57. Агар Роббимнинг неъмати бўлмаганида, мен ҳам (дўзахга) ҳозир қилинганлардан бўлур эдим.
58. Биз ўлгувчи эмас эканмизми?!
59. Фақат биринчи ўлимимиздан бошқа?! Биз азоблангувчи эмас эканмизми?!» деди.
60. Албатта, бу айни улуғ ютуқдир.
61. Бас, амал қилгувчилар мана шунга ўхшаш нарса учун амал этсинлар.
62. Манзил ўлароқ ана ўша яхшими ёки заққум дарахтими?
63. Албатта, Биз у(дарахт)ни золимлар учун фитна қилдик. (Биз заққум дарахтини золимлар–кофир ва мушриклар учун фитна қилиб қўйдик. Мушриклар, жаҳаннамда заққум деган дарахт бўлар экан, деган гапни эшитганларида, доимо олов ёниб турадиган дўзахда қандай қилиб дарахт ўсади, оловда куйиб кетмайдими, деб масхара қилишди.)
64. Дарҳақиқат, у бир дарахт бўлиб, дўзах қаъридан чиқур.
65. Унинг (мева) тугар жойи, худди шайтонларнинг бошларига ўхшайдир.
66. Бас, албатта, улар ундан егувчилардир. Ундан қоринларни тўлдиргувчилардир.
67. Сўнгра, бунинг устига, улар учун ўта қайноқ сувдан аралаштирма ҳам бор.
68. Сўнгра, албатта, уларнинг қайтар жойи жаҳаннамга бўлур.
69. Чунки улар ўз оталарини адашган ҳолда топдилар.
96. Ҳолбуки, сизни ҳам, қолган нарсаларингизни ҳам Аллоҳ яратган-ку?!» деди.
97. Улар: «Унинг учун (ўчоқ) бино қилинглар, бас, уни гулханга отинглар!» дедилар.
98. Бас, улар унга макр-ҳийлани ирода қилишди. Биз уларни тубан қилдик.
99. У: «Албатта, мен Роббимга боргувчиман. У мени ҳидоят қилур.
100. Роббим, менга солиҳлардан ато эт», деди.
101. Бас, Биз унга бир ҳалим ўғилнинг хушхабарини бердик.
102. Бас, қачонки (бола) унинг ўзи билан бирга юрадиган бўлганида: «Эй ўғилчам, мен тушимда сени сўяётганимни кўрмоқдаман, боқиб кўр, нима дейсан?» деди. У: «Эй отажон, сенга амр этилганни бажар, инша Аллоҳ, мени сабр қилгувчилардан топурсан», деди.
103. Икковлари таслим бўлиб, уни пешонасича ётқизганида.
104. Биз унга нидо қилдик: «Эй Иброҳим!
105. Батаҳқиқ, сен тушни тасдиқ қилдинг! Албатта, биз гўзал иш қилгувчиларни мана шундай мукофотлаймиз», деб.
106. Албатта, бу очиқ-ойдин синовнинг айни ўзидир.
107. Биз унинг ўрнига катта қурбонлик фидо қилдик. (Иброҳим қурбонлик учун боласини сўйишга тайёрлигини билдирди. Уни ётқизиб, бўйнига пичоқ тиради. Аммо Аллоҳнинг мақсади Исмоилнинг қонини оқизиш бўлмагани учун пичоқ ўтмади. Шунда Аллоҳ таоло Иброҳимга алайҳиссалом юқоридаги нидони қилди ва Исмоилнинг алайҳиссалом ўрнига сўйиш учун жаннатдан катта бир қўчқорни ато этди. Иброҳим алайҳиссалом ўша қўчқорни қурбонликка сўйди.)
108. Ва кейингилар ичида унинг учун (олқишлар) қолдирдик.
109. Иброҳимга салом бўлсин!
110. Биз гўзал амал қилгувчиларни шундай мукофотлармиз.
111. Чунки у мўмин бандаларимиздандир.
112. Яна Биз унга солиҳлардан бир Пайғамбар бўлажак Исҳоқнинг хушхабарини бердик.
113. Ва унга ҳам, Исҳоққа ҳам барака бердик. Икковларининг зурриётидан гўзал амал қилгувчи ҳам, ўзига очиқ-ойдин зулм қилгувчи ҳам бўлур. (Иброҳимга ҳам, Исҳоққа ҳам барака бердик. Уларнинг наслидан Пайғамбарлар чиқадиган қилиб қўйдик. Ким ўша Пайғамбарларга эргашса, гўзал иш қилган бўлади. Ким эргашмаса, ўзига ўзи зулм қилган бўлади.)
114. Батаҳқиқ, Биз Мусо ва Ҳорунга неъмат бердик.
115. Икковларига ва қавмларига катта ғамдан нажот бердик.
116. Ва уларга нусрат бердик, бас, улар ғолиб бўлдилар.
117. Ва Биз икковларига равшану комил баёнли китобни бердик.
118. Ва икковларини сиротул мустақиймга ҳидоят қилдик.
119. Ва кейингилар ичида икковлари учун (олқишлар) қолдирдик.
120. Мусо ва Ҳорунга салом бўлсин!
121. Биз гўзал амал қилгувчиларни мана шундай мукофотлармиз.
122. Чунки икковлари мўмин бандаларимиздандирлар.
123. Албатта, Илёс ҳам Пайғамбарлардандир.
124. Ўшанда у қавмига: «Тақво қилмайсизми?!
125. Баълга ибодат қилиб, яратувчиларнинг энг яхшисини.
126. Ўз Роббингизни ва аввалги ота-боболарингизнинг Робби Аллоҳни тарк этасизми?!» деди.
127. Бас, уни ёлғончи қилдилар. Энди, албатта, улар (азобга) ҳозир қилингувчилардир.
129. Ва кейингилар ичида унинг учун (олқишлар) қолдирдик.
130. Илиёсийнга салом бўлсин.
131. Биз гўзал амал қилгувчиларни мана шундай мукофотлармиз.
132. Чунки у мўмин бандаларимиздандир. (Шунинг учун иймон тақозоси билан Бизнинг йўлимизда жиҳод қилди ва олий мақомларга эришди.)
133. Албатта, Лут ҳам Пайғамбарлардандир.
134. Ўшанда Биз унга ва унинг аҳлига, ҳаммаларига нажот бердик.
135. Магар бир кампиргина (азобда) қолгувчилардан бўлди.
136. Сўнгра қолганларини ҳалок этдик.
137. Албатта, сиз уларнинг устидан ўтиб турурсизлар. Эрталаб.
138. Ва кечда ҳам. Ақл юритмайсизларми?!
139. Албатта, Юнус ҳам Пайғамбарлардандир.
140. Ўшанда у тўлган кемага қочди.
141. Бас, қуръа ташлашди ва у мағлублардан бўлди. (Юнус алайҳиссаломга ҳам қуръа ташлашди ва мағлуб бўлди. Қуръа у кишига чиқди. Келишувга биноан, у киши сувга ташланди.)
142. Бас, уни маломатга лойиқ бўлган ҳолида наҳанг балиқ ютди.
143. Агар у кўп тасбиҳ айтгувчилардан бўлмаганида эди.
144. Унинг қорнида қайта тирилтирадиган кунгача қолиб кетар эди. (Юнус алайҳиссалом балиқ қорнида туриб Аллоҳга кўп тасбиҳ айтмаганида, ўша балиқнинг ичида қиёматгача қолиб кетар эди.)
145. Бас, Биз уни бемор ҳолида майдонга отдик.
146. Ва унинг устига қовоқ дарахтини ўстириб қўйдик.
147. Ва уни юз минг ёки ундан кўпроққа Пайғамбар қилиб юбордик.
148. Бас, иймон келтирдилар. Кейин Биз уларни маълум муддат баҳраманд қилдик.