67. "Ул сезне туфрактан барлыкка китерүче, моннан соң — тамчыдан, моннан соң куерып укмашканнан, моннан соң Ул сезне бала итеп чыгарды, шуннан сез ныгысын өчен, шуннан сез картайсын өчен. Арагызда элек үлүчеләр дә бар һәм билгеләнгән әҗәлгә җитәр өчен дә. Шаять, сез аңларсыз!"