143. "Һәм менә Муса Без билгеләгән вакытка килде, Раббысы аның белән сөйләште һәм ул: «Раббым, үзеңне күрсәт. Сиңа карыйм инде»,—диде. Ул: «Син мине һич күрмәссең, ләкин тауга күз сал, әгәр ул урынында торып калса, син Мине күрерсең!» — диде. Раббысы тауга ачылгач, Ул тауны тузанга әйләндерде һәм Муса таң калып егылды, һушына килгәч ул: «Мактау — Сиңа! Сиңа тәүбә иттем һәм мин — иман китереп инанучыларның беренчесе!» диде."