15. "Без кешегә ата-анасына яхшылыклы булырга васыять иттек, анасы аны авырлык белән күтәреп йөри һәм авырлык белән тудыра. Аны йөртү һәм имчәктән аеру — утыз айда. Хәтта ул балигъ булгач, һәм кырык яшенә җиткәч, ул: «Раббым, миңа минем ата-анама Синең күрсәткән нигъмәтең өчен шөкер итүне, һәм Син аның белән разый булган игелек кылуны күңелемә сал, һәм үзем өчен минем нәселемне төзек ит. Мин Сиңа тәүбә илә кайттым, һәм мин, хакыйкатьтә, бирелүчеләрдән», — дип әйт."